Netgedichten

netgedicht (nr. 59.868):

Nieuw leven

Haar droge hand
slap en ruw,
verrimpeld als het ribbelkarton
dat ik eens kreeg in een knutselpakket,
klemt zich vast aan de houten leuning langs de muur.

Haar kleine mond
week en uitgezakt,
lippen die ze vroeger stijf opeen perste
als ze het nergens mee eens was
hangen nu willoos geopend.

Haar dagen gevuld
met rondjes rijden,
door een gang die steeds langer lijkt
doolt ze rond in een wereld
die kleiner en kleiner en kleiner wordt.

Haar droge hand
stijf en koud
glijdt van de leuning
de laatste verbinding met de wereld verbroken
treedt ze binnen in de eeuwige heerlijkheid!