Sporen
Langs platgetreden paden
keren we terug
slaan een nieuw pad in
duwen wat takken weg, ze kraken
en nieuwsgierig bewandelen we
het nieuwe levenspad.
Stapje voor stapje
diep inademend, de geur
van hout en zon en vrijheid.
Natte bladeren liggen
weggemoffeld in de modder van de berm
nadat ze hun afdruk op de weg gestempeld hebben
enkel gezien door hen
die er oog voor hebben.
We laten onze sporen achter
in de vorm van letters
en het bos laat zijn sporen achter
in onze ziel
tekent op het netvlies
sporen die niet uitgewist mogen worden.
Geplaatst in de categorie: afscheid