meander
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 
178
178het verdriet ligt verscholen in de avond
aan de oever van een slingerende beek
uitgesleten bochten, vechtend drieblad
vochtige oktoberdag, klamme vermissing
ik kan jou met duizenden zinnen raken
weerspiegelen en kabbelen, steile oever
er gaan bladeren voorbij, ze passeren en
draaien, dansen opgekruld van ouderdom
voorbij gaat mijn droom,…
Bezig met laden