Alle inzendingen van Sabrina Bielac

Vertel de zon, die binnenkort verdwijnt, ik herinner mij hoe groot de planeten zijn vertel de zon, van dunne gouden draden gesponnen op aarde, flinterend daar waar de zon doorheen schijnt en hoe ik besloot om goudsmid te worden? Dat ik eenzaam alle stralen wilde vangen, verder smeden tot het gouden geluk, als kleistaven in de hand van…

In het land van ontluikende tulpen, staat de zon gedurende het voorjaar grillig hoog, warm gekarteld, traditioneel wordt het lente, na de tijd van extreem koude wintermaanden ondanks krokus en hyacint geuren overal lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol…

De koren zingen opmerkelijke liederen de langere frasen mooi gebonden, van dromerige componisten en volgen verenigd hun hart.. jaarlijks terugkerend in het concert. Ze weten met engelengezangen de menigte onder leiding te doen zwichten, vertellen de wereld opvallend stijlvol een samenvatting van de mooiste momenten van hun enige zang,…

Jij bent een ster, met onderscheiding dichtstbijzijnde....mijn licht, fonkelend in mij in de nacht, als warme deken, of geklede jas. Begrip, werd dagelijks gedragen, punten van de straling uitgereikt tijdens de dag, een geheel, gespinsel van gouddraad, zilverdraad en borduurgaren. Het licht, buitengewoon op het einde van de straat.…

Oude dienstbaarheid in vergeelde zinnen, wordt egocentrisch beproeft, bekoelt in deze barre tijden angstig van onder het stof gehaald, aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek, gedood, omdat mysterie in waarheid leefde armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig engelachtige geesten voeden het universum, ze herkennen altruïstisch vergeten niet…

contrasten net zoals het leven ze vervat het verschil tussen tegenstellingen dromerige romantische lentepoëzie, naast zachte sprookjesachtige schakeringen, kleuren traditioneel, doordrongen met sympathie het gevoelsleven heel mat, maar met fantasie de lantaarn is wit, de grond verijst, zwart zonder tussenliggende speciale grijstinten grote…

Onvergeetlijk zonder woorden, blikken uit het laatste vensterraam, dood wild op gedekte tafels, handgeschilderde ogen, tranengevuld ontroerend onverdorven blijven mensens meesterwerken, veel besproken werkjes, verantwoorde compositie in alle eeuwigheid bestaan zonder hoop, geschilderd realistisch en met nog veel meer liefde, naam je…

gedachten, tot de pigmentcellen dringt het door, het kleinere alledaagse versterkt de hardnekkigheid karakters, komen chaotisch tot leven, meerstemmig onder de huid gekropen krassen de huid tot bloedens toe open vrij makkelijk het minst schadelijke kiezen doorgaan, verder op de enge smalle weg, waar wij niet passen en wij niet horen,…

"Hoeveel dagen", vraagt de zand het meer.. hoeveel uren rijgen zich aan elkaar? Hoeveel zout laat de zon opdrogen, hoeveel zand zal de storm nog afgraven, de vernielde mandala na verloop van tijd stilgelegd. Waar zijn de kleine vissen, uitgestrooid in de oceaan, zoals de traditie vraagt.... verraden tezelfdertijd zo aantrekkelijk, een…

de winterlucht verfriste hard, vluchtte als tocht door deze kamer overgegleden liefde bleef doodstil geïncarneerd, bleef als het licht na zonsondergang zonder lang te twijfelen achter.. de avond viel, herinnerde mij aan de donkerste nacht in mijn bestaan hulde de ademhaling in energetische kracht, in plechtige vredevolle waarde de mond…

Door duistere dalen moet ik gaan, duistere nacht naar de morgen van het licht terwijl het licht daalt en de adem stokt, zo dool ik zonder angst op duizend bruggen moet ik staan wankelend zijn mijn treden, compleet misplaatst, belofte steelt het evenwicht, rivaliteit, helpt hoge toppen vertrouwd groen te kleuren, de harten met kleine eikenlooftakjes…

Vermoorde onschuld in beschonken bestaan goed georganiseerd en twijfelachtig. De hele wereld gemotiveerd, even wordt nog nagedronken, in glansrijke luxe en eeuwenoude stijl, de grootse weg rechtvaardig en geschetst, op karton in plaats van op papier. Ultieme keuze, ongeloofwaardig en wildvreemd, laat op niet mis te verstane wijze merken…

verlamd dreigt motie ontroert weg te snijden, wat transformatie kon overzien, drenkt angst in louter eigen zwijgen, duidelijk losgekoppeld van bronnen en energieën klaar ziet het daglicht, wat niemand wil door het met roet bevlekt gordijn, om energetische banden te verbinden, onteerd in behouden zonden van eigen zijn door elk tijdsperiode…

De grote lijnen, die men dagelijks niet voorziet, schuwt, zweven in avontuurlijke kringen, herkennen het verhaal, lanceerden een virale campagne één van de touwtjes trekt scheef op deze manier, meters diep ingegraven dwarsbalken, die de kraan mocht tillen trachten gebruikt 'besmet' allerleukste prijzen te winnen heeft het totale gewicht…

Zachte vanilleglooiing, op geurig geruite wafels, gekonfijte limoenreepjes zonder normen, in spirituele zelfrijzende vormen vanille-essence erg geconcentreerd, als goedbekende smaakstof, uiterlijk door besef verkregen bakt marmer cakejes authentiek ambachtelijk gesmolten, gekarameliseerd, favorieten zonder namen, laten glooiing van…

Strelende handen vol natuurlijke menselijkheid voelen zo vertrouwd aan als van jou, langzaam samensmeltend, in elkaar dicht van mijn doorwoeld gemoed naar mijn gezicht strelende handen die wel willen, onbehendigheid bekorend weten te omtrekken, melodisch imponerend en heel zacht, als was er goddelijke liefdeskracht verdriet verkleind de…

‘reflection’, onbeschikbaar in hun vorm delirium, een of andere illusienorm elektronica naast stilte, ver van het grove spoor traint en coacht het acute hallucinatoire oor delirium, alcoholverslaving, een delicaat terrein verwardheid in trance, als prachtige remix, het ontwenningsverschijnsel van het leven waar en wie ben ik alom, hier en…

onomkeerbaar pijnlijk zijn de noden, de enige reden waarom wij nog leven onomkeerbaar wetend dat deze reis, een onmogelijkheid is om verder te zoeken, onomkeerbaar wordt afgespeeld aan hen die achterblijven een gevoel, onomkeerbaar zijn de doden onomkeerbaar een laatste zucht, een allerlaatste blik in jouw gezicht levenslang, voordat de…

Verdrongen doet het vergeten, als pijn de sneeuw gaat verrassen. Verlangen wil het niet weten, dat jouw gedeelte aan liefde uit mij weggesneden voelt, het allerleukste vervlogen, terwijl je "alles" was. Pas als jij gaat, hebt besloten, is het "alles", vermoedelijk weten. "Leuk", herinnering, terwijl je zoete geur hier nog hing. Vragen…

Mijlenver zal de zee de zoutige liefde dragen in de branding van mijn gedachten, terwijl de klippen beslissen wat zij raken en de eb op de vloed zou willen wachten. Mijlenver draagt het vermogen mijn verdriet een verzameling herinneringen spoelt de schelpen weg, voelt de wind mijn ruisende zorgen niet, opgebouwde spanning, ze weert het leven…

cirkels op een stuk papier, vreugde en verdriet worden weggehaald uit vicieuze ondoordachte lijnen jij tekent mijn grenzen, een tweedimensionale figuur perfect en rond, stuiterend teken je op stevig gekleurd papier via de rand van het onvermogen, als een naald die weleens over de stiklijn gaat ..en die de pijn kent. toekomst, elke raaklijn…

Stemming uitgesproken, paradijselijk neergezet, verkeerd begrepen, het sprookje van Hans en Grietje gemoedstoestanden geïnterpreteerd, een groene tuin met zijn veel te grote bomen synoniem aan uitzinnige vreugde de 'boom des levens', bestaat uit één enkele emotie pragmatisch, creatief staat de wereld plotseling op haar kop 'het nieuwe…

evenwicht, toegangspoort van het onmogelijke, ervaring van schoonheid in liefde om ons heen jullie tempels zijn duizendmaal gebroken, staren door alle transformatie heen muziek en creativiteit pakken het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk, zijn nauwlettend strenge leermeesters, dankbaar en onverschillig in hun wijze doen evenwicht…

de aarde beefde een enkele keer, daalde dapper machtige marmeren trappen af en toonde onbeantwoorde vragen verrukking op zoek, beefde van angst zelfs een gelukzalige dauwdruppel groot voelde het onbehagen als aanvaarding, zonder dat het geklopt had duizend levens lang zo lijkt het wel voedt ellende het teruggegeven ego, het bloemenzaadje…

achtergelaten 'per toeval', een schrijversschat buiten, bij de bewakingscamera op het openbaar domein opkuisstukken zonder eigenaar, oude lezersbrieven in smeuïge tijden boeken werden als relikwieën waarschijnlijk achteloos achtergelaten omschrijven één bepaald woord en thema de overblijfselen op de openbare wegen: sluikstorten,…

De dag naar morgen een enige winterdag in Parijs stijlvol in combinatie met romantiek klassiek verveeld, de veel te hoge prijs. Adembenemend, de hele dag druk gezocht.. woelend, in een onverschillige menigte bekommernis in mij vroeg gevoelens, hoeveel ik tegenwoordig van je hield vroeg naar diepe dalen naar meer, aangepast aan het falen…

De kracht van de natuur verbijt haar angst, in elk woord ligt ongekende kracht gruwelijk moordend. Huilend, voel ik de zachte wolvenvacht. Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend…

Chocoladetaart, onweerstaanbaar en onvergetelijk, kiest voor voordelige weekendtrips. Citytrips nemen een einde, ontdekken promoties en kiezen lastminute liever een ander hotel. De uitverkoop der dingen, verblijft karaktervol tot het soldeneinde. Parijs, Londen, Rome, Barcelona, Athene smelten als slagroom op de tong, cake of biscuit verfijnt…

Kind van de toekomst, gefascineerd en bijzonder, levendig in beeld en succsesvol geplaatst. Kind op eigen benen, met persoonlijke toekomstplanning je denken eenvoudig, zonder aansprakelijkheid. Kind geconfronteerd, hanteert een universele taal, zeer persoonlijke interpretatie.. een herkenningsmelodie met gesloten ogen. Iedereen kan…

Verschillend in groei, een charmante geste, de vraag naar meer, herkende in het leven geen enkel perspectief. Nieuwe dieptepunten, bleven warm gehuisvest hopen, tot het laatste restje ongewijzigd verlangen bleef. Het bekende werd zeldzamer en verdoofd, gunde het de dorre vlakte geen vocht. Steppebewoner, het naakt gaf zich bloot…