Netgedichten

netgedicht (nr. 30.681):

- Door duistere dalen -

Door duistere dalen moet ik gaan,
duistere nacht naar de morgen van het licht
terwijl het licht daalt en de adem stokt,
zo dool ik zonder angst

op duizend bruggen moet ik staan
wankelend zijn mijn treden, compleet misplaatst,
belofte steelt het evenwicht, rivaliteit,
helpt hoge toppen vertrouwd groen te kleuren,
de harten met kleine eikenlooftakjes op te fleuren,
op grasheuvels van humor, liefde te hervinden

twijfels moet ik verslaan,
wortelend in een duistere, geheimzinnige wereld
de draak van de leeuw scheiden,
krachtig verholen als je levenspad,
duistere dalen te verlichten,
uit het fijnste marmer gebeiteld
terwijl mentale vragen hun eigen leven leiden.