Alle inzendingen van Sabrina

De diepe kloof, de oude kritische scheur heeft een beslissing genomen, doorgebracht deze ongelijke broedertwist in een diepe bergspleet van gewoel. Stelde nooit vragen, de kloof die zo diep groeiend aanvoelde, dwingend en steenkoud.... moest incasseringsvermogen hebben voordat het moment van oordeel kwam de totale verbranding van heel…

Impertinent zijn de vragen niet zuiver, want ze ontwijken onbeschaamd en onbeschoft, willen de toegeschreven imperfectie in geschreven woorden weten. Impertinent beledigend, ironisch, in zijn onschuldige vraag wenst het leven te achterhalen denkt vriendschap aan om uit te wijken, beloond met het tegengestelde, brutaal komt het hardnekkig…

Het lichte grijs, dat exclusief, ja zo feminien discreet gecombineerd licht reflecteerde, illusie die gecreëerd, belangrijkste grensovergangen negeert lijk strelingen uit het verleden, de liefdevolle rode draad door de collectie krankzinnigheid tot verveling volledig zonder reden, voelde het oude wijzer worden lichte pastelkleuren…

Hij wilde verrassing brengen, een andere uitdaging ... niet zeurderig in het leven staan en parallel lopen, weerhouden van het laatste streepje licht, vlekkeloos en zonder charme. Hield niet van luchtaanvallen, van kleine onzichtbare dingen, een leven naast het tastbare, wat men meeneemt als men gaat. De dag hij ging, hij schoof met…

Weemoed overvalt mij overmeesterd het gevoel betaalt morgen bij het gaan verstaat verbaasd, dat het gevoel een gevaarlijk leven leidt van buitenaf... een zekere volmaaktheid weemoed sluit achter mij blind de deur terwijl ik mis, wat was, wat er helemaal niet meer is weinig reden om een uitzondering te maken. Weemoed, die verbleekt het…

Onbarmhartig slaat de klok, consequent volgehouden de slag, stil klinkt het tikken van de wijzer hardvochtig verdronk het geluid.. zuchtend, haast onverdraaglijk stiller het maatwerk dat gelijke kansen biedt schaamteloosheid kwelde de tijd, die hardnekkig ervoor gaat.... met een ijzig zwijgen ging zij voort. Onverbiddelijk streng en…

Teleurstellend raakt de slag, geduld en beheersing, zijn betreurenswaardig arm geweldig overweegt een voorname kracht reeds tot het kookpunt verhit. De zweep streelt beheersing, het gezicht vertrekt de kaak ontvangt de klap van het leven overwegingen ondergebracht terwijl licht bedrieglijk dikwijls, tegenvallend op het voorhoofd schijnt…

Ik ga je dragen, een spoor van stappen onherkenbaar in de golven, als losse korrels zand in de woestijn, schoongeschuurd het land van dreigen, de zand van zo verrassend. Voetafdrukken van het weten, vervaagd slechts gedeeltelijk ingevuld met zand twee versterkte gebouwen vallen voor het zwijgen, wanneer 't moeilijk is. Wind op grote hoogte…

Zo ver het oog straalt, weg van elke weg, wij als mensheid zoeken hulpeloos een oordeelsvrije, liefdevolle plek aarzelend en gekwetst stromen de sprankelende watervallen als woelige rivieren in tranendalen over onze ziel een constante observatie van de geest onveilig en opgejaagd, met een toenemend gevoel van liefde, verkwikken ze…

Nietszeggend spreekt het woord door de sumatraanse regenwouden stemt gematigt de hartewens, tropische regen slaat gekenmerkt de houten trommels. Groeiend omringt regen duizenden verschillende planten. Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend…

Rozengeur trekt door het huis, geruisloos, als een stille getuige, de begonnen reis van rust, van peace van mededogen en innerlijke vrede, waarmee lijden getrotseerd lijkt te worden. De stem van het zwijgen dekt mij toe, het zuiverende juweel van de lotus vanuit het universum opgevangen bevat waarheid in het hart in de vorm van lessen,…

Vertel de zon, die binnenkort verdwijnt, ik herinner mij hoe groot de planeten zijn vertel de zon, van dunne gouden draden gesponnen op aarde, flinterend daar waar de zon doorheen schijnt en hoe ik besloot om goudsmid te worden? Dat ik eenzaam alle stralen wilde vangen, verder smeden tot het gouden geluk, als kleistaven in de hand van…

In het land van ontluikende tulpen, staat de zon gedurende het voorjaar grillig hoog, warm gekarteld, traditioneel wordt het lente, na de tijd van extreem koude wintermaanden ondanks krokus en hyacint geuren overal lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol…

De koren zingen opmerkelijke liederen de langere frasen mooi gebonden, van dromerige componisten en volgen verenigd hun hart.. jaarlijks terugkerend in het concert. Ze weten met engelengezangen de menigte onder leiding te doen zwichten, vertellen de wereld opvallend stijlvol een samenvatting van de mooiste momenten van hun enige zang,…

Jij bent een ster, met onderscheiding dichtstbijzijnde....mijn licht, fonkelend in mij in de nacht, als warme deken, of geklede jas. Begrip, werd dagelijks gedragen, punten van de straling uitgereikt tijdens de dag, een geheel, gespinsel van gouddraad, zilverdraad en borduurgaren. Het licht, buitengewoon op het einde van de straat.…

Oude dienstbaarheid in vergeelde zinnen, wordt egocentrisch beproeft, bekoelt in deze barre tijden angstig van onder het stof gehaald, aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek, gedood, omdat mysterie in waarheid leefde armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig engelachtige geesten voeden het universum, ze herkennen altruïstisch vergeten niet…

contrasten net zoals het leven ze vervat het verschil tussen tegenstellingen dromerige romantische lentepoëzie, naast zachte sprookjesachtige schakeringen, kleuren traditioneel, doordrongen met sympathie het gevoelsleven heel mat, maar met fantasie de lantaarn is wit, de grond verijst, zwart zonder tussenliggende speciale grijstinten grote…

Onvergeetlijk zonder woorden, blikken uit het laatste vensterraam, dood wild op gedekte tafels, handgeschilderde ogen, tranengevuld ontroerend onverdorven blijven mensens meesterwerken, veel besproken werkjes, verantwoorde compositie in alle eeuwigheid bestaan zonder hoop, geschilderd realistisch en met nog veel meer liefde, naam je…

gedachten, tot de pigmentcellen dringt het door, het kleinere alledaagse versterkt de hardnekkigheid karakters, komen chaotisch tot leven, meerstemmig onder de huid gekropen krassen de huid tot bloedens toe open vrij makkelijk het minst schadelijke kiezen doorgaan, verder op de enge smalle weg, waar wij niet passen en wij niet horen,…

"Hoeveel dagen", vraagt de zand het meer.. hoeveel uren rijgen zich aan elkaar? Hoeveel zout laat de zon opdrogen, hoeveel zand zal de storm nog afgraven, de vernielde mandala na verloop van tijd stilgelegd. Waar zijn de kleine vissen, uitgestrooid in de oceaan, zoals de traditie vraagt.... verraden tezelfdertijd zo aantrekkelijk, een…

de winterlucht verfriste hard, vluchtte als tocht door deze kamer overgegleden liefde bleef doodstil geïncarneerd, bleef als het licht na zonsondergang zonder lang te twijfelen achter.. de avond viel, herinnerde mij aan de donkerste nacht in mijn bestaan hulde de ademhaling in energetische kracht, in plechtige vredevolle waarde de mond…

Door duistere dalen moet ik gaan, duistere nacht naar de morgen van het licht terwijl het licht daalt en de adem stokt, zo dool ik zonder angst op duizend bruggen moet ik staan wankelend zijn mijn treden, compleet misplaatst, belofte steelt het evenwicht, rivaliteit, helpt hoge toppen vertrouwd groen te kleuren, de harten met kleine eikenlooftakjes…

Vermoorde onschuld in beschonken bestaan goed georganiseerd en twijfelachtig. De hele wereld gemotiveerd, even wordt nog nagedronken, in glansrijke luxe en eeuwenoude stijl, de grootse weg rechtvaardig en geschetst, op karton in plaats van op papier. Ultieme keuze, ongeloofwaardig en wildvreemd, laat op niet mis te verstane wijze merken…

verlamd dreigt motie ontroert weg te snijden, wat transformatie kon overzien, drenkt angst in louter eigen zwijgen, duidelijk losgekoppeld van bronnen en energieën klaar ziet het daglicht, wat niemand wil door het met roet bevlekt gordijn, om energetische banden te verbinden, onteerd in behouden zonden van eigen zijn door elk tijdsperiode…

De grote lijnen, die men dagelijks niet voorziet, schuwt, zweven in avontuurlijke kringen, herkennen het verhaal, lanceerden een virale campagne één van de touwtjes trekt scheef op deze manier, meters diep ingegraven dwarsbalken, die de kraan mocht tillen trachten gebruikt 'besmet' allerleukste prijzen te winnen heeft het totale gewicht…

Zachte vanilleglooiing, op geurig geruite wafels, gekonfijte limoenreepjes zonder normen, in spirituele zelfrijzende vormen vanille-essence erg geconcentreerd, als goedbekende smaakstof, uiterlijk door besef verkregen bakt marmer cakejes authentiek ambachtelijk gesmolten, gekarameliseerd, favorieten zonder namen, laten glooiing van…

Strelende handen vol natuurlijke menselijkheid voelen zo vertrouwd aan als van jou, langzaam samensmeltend, in elkaar dicht van mijn doorwoeld gemoed naar mijn gezicht strelende handen die wel willen, onbehendigheid bekorend weten te omtrekken, melodisch imponerend en heel zacht, als was er goddelijke liefdeskracht verdriet verkleind de…

‘reflection’, onbeschikbaar in hun vorm delirium, een of andere illusienorm elektronica naast stilte, ver van het grove spoor traint en coacht het acute hallucinatoire oor delirium, alcoholverslaving, een delicaat terrein verwardheid in trance, als prachtige remix, het ontwenningsverschijnsel van het leven waar en wie ben ik alom, hier en…

onomkeerbaar pijnlijk zijn de noden, de enige reden waarom wij nog leven onomkeerbaar wetend dat deze reis, een onmogelijkheid is om verder te zoeken, onomkeerbaar wordt afgespeeld aan hen die achterblijven een gevoel, onomkeerbaar zijn de doden onomkeerbaar een laatste zucht, een allerlaatste blik in jouw gezicht levenslang, voordat de…

Verdrongen doet het vergeten, als pijn de sneeuw gaat verrassen. Verlangen wil het niet weten, dat jouw gedeelte aan liefde uit mij weggesneden voelt, het allerleukste vervlogen, terwijl je "alles" was. Pas als jij gaat, hebt besloten, is het "alles", vermoedelijk weten. "Leuk", herinnering, terwijl je zoete geur hier nog hing. Vragen…