Netgedichten

netgedicht (nr. 31.095):

- Onzichtbare dag -

Hij wilde verrassing brengen,
een andere uitdaging ...
niet zeurderig in het leven staan
en parallel lopen,
weerhouden van het laatste streepje licht,
vlekkeloos en zonder charme.

Hield niet van luchtaanvallen,
van kleine onzichtbare dingen,
een leven naast het tastbare,
wat men meeneemt als men gaat.

De dag hij ging, hij schoof met uren,
licht brandbaar en onbruikbaar,
nam dubbel troostloos afgestudeerd,
in de vroege morgen
glinsterend en sterk verbleekt in glans,
leeggezogen, angstig en onaantastbaar,
langzaam weer vaste vormen aan

om de warmte te laten stromen,
als kleingeld voor de parkeermeter
ondankbaar en verbitterd betalen
nu dat het nog even kan.