Alle inzendingen van Sjors

met zijn hoofd op de tafel de asbak omgedonderd van het tapijt was niks over om te verbranden zijn laatste adem lag opgedroogd als een vlies te wachten om weggeveegd te worden de mouwen van de agent die de melding kreeg waren echter opgestroopt om alle tatoeages te showen wie er bleker was zij of de man met de afvalpas in zijn vergeelde…

Jij achterhaalt de slooptochtwerken der letteren voor die ondenkbaarste blauw vertrekkende vreugdevelden als venijnige helden alvast bedreven de liederen onder luiden verzenden. Ik onttrek donderwolken aan bladen handgeschreven en onverwacht voor door weeromstuit gedreven woorden van de chagrijnige ivorentorenheren die de geschiedenis vertekend…

Reuzen stampen door ‘t Lijf, van Angst verstijft de Realiteits- zin; sinistere Slangen vervangen ‘t kruipende Bloed; door Merg en opdringerige Botten sluipen giftig slinkse Ieniemieniemieren; rap afgematte Spieren, op stuipen jagende Vlagen, -klagen heeft geen Zin, Verstandsverbijstering, adem in, houd vast, adem uit, en uit…

De pijnen die in vlagen verschijnen, de aanvallen op talloze organen en functies; het hele zijn dat wordt verpletterd, door zichzelf verketterd. De dagen waarop alles goed gaat, zo lijkt het, dragen het gevaar van het onverwachte, van jezelf verliezen in een gevoel van gezondheid. Tot de etterende stromen der gedachten op stoom komen…

de inhoud van de asbak in de vuilniszak om deze avond nog aan straat te zetten met alle herinneringen erbij zodat overgebleven vrienden niet zeggen dat hij deze nacht van eindelijk sterven belachelijk veel gerookt heeft maar hij weet niet wat hij met de leegte en bijbehorende flessen doen moet als glasbakken langs eenzame wegen voeren…

Met een handlijn aan de kant van de snelstromende woorden; als op levenskoorden dansende, bij de avondbarbecue sissende, zeldzaam ras der disdichters. Als het water dagelijks hoog aan sneldrogende lippen staat, zoete verleidingen langsdrijven in samenscholende schoonheid, dan loont het de lome arbeid: met het juiste aas aan de haak,…

Laten we gaan skinny-dippen om over je fatshaming-trip heen te komen; vol en zacht samen glijdend in de burgerste bak der burgerbakken, een wrak waarin ik mij, zeer praktisch ingesteld, ook niet te kakken zetten laat. Met wiebelende bandjes, waarmee ik alle randjes overschrijd, en stalen zenuwen, wat mij betreft, een hart dat niet snel hoge…

Ik zei per ongeluk had ik iemand gebeld op videostand een mooie vrouw ik verontschuldigde mij ze lachte me toe ik zei leuk u even te zien zij wenste mij een onvergetelijke dag. ‘t Was vlak voordat we weggingen naar ‘t strand met al haar herinneringen waar ik jou overlaadde en wij neerdaalden boven soep in een strandballentent.…

Voor mij strekt zich het landschap uit dat al zo vaak zouteloos beschreven is; de torens die staan voor de verveling, uitgestorven bloemen door de stikstof. Het overschot aan bramen verraadt hoe slecht het gaat met de omgeving; de hitte drukt de diepe wanhoop uit waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt. Mishandelde koeien grazen hoornloos…

de sterren kunnen zomaar verschijnen als samengebalde tegenkrachten kiezen voor stinkende wonden en dode woorden tegen die wervelwinden aan duivelse wraak spreidt Hydra haar negen bekken wijd open om de bevuilde luchten definitief te slopen zij hoeven niet te lopen naar de maan als zij door mij geholpen gaan worden zullen zij sneller dan…

de dagen glijden uit zijn handen verdwijnen in de mist van vergissingen het spiegelbeeld verraadt wie hij moest zijn nu houdt hij het nu vast om niet verder weg te zakken of te moeten vrezen vrezen voor een terugslag een terugslag met gevolgen een terugslag als een moker die alles kan breken wat tot nu is opgebouwd het is de wilskracht…

de boomer aan de bar met z’n jazz zelfs een vestzak met aansteker zeker voor de sigaar bij de whisky hoegenaamd geen blauwe cent op zak doch dagelijks drie glazen in het café het zou scheef zijn als hij de taxi nam hij zucht zich over de krakende vloer in de kamer met de typemachines op de tafel voor het raam en de fles levend in de…

hij had een gat gegraven niet op het strand zoals zijn ouwe ik soms deed maar in zichzelf in de breedte de diepte dat kwam later wel nu ging het om de stilte de lang verlangde leegte van het gekozen moment en het genot dat niemand een voorstelling had van de grot waarin hij alles vergat wat er niet toe doet…

Ik zag de kleuren van het leven in de tijd veranderen, al was niets ooit zwart-wit; wat zich voor mijn ogen volbracht kan niet slechts gebracht, als men zich aan geschiedvervalsing niet wil branden, als weldoordachte esthetiek worden; het bewijs voor wat zich afspeelde [hier wordt gehint op de waarheid] in ieder afzonderlijk, of in elkaar…

het mag soms ook gewoon een landweg zijn waarlangs de bloemen nog wel bloeien tenminste als de juiste tijd aangebroken is en dat hij die dan toch wild plukt stuk voor stuk met zorg en liefde tenzij er niemand is om ze aan te geven dan zou hij een smoes kunnen verzinnen om de lezer niet al te somber te stemmen teneinde de verbintenis…

bij één ster ben ik al dik tevreden dan heeft iemand waarschijnlijk de moeite genomen om ’t gedicht te lezen of tenminste die ster te geven bij nóg één ster kan mijn dag niet meer stuk wat ’n geluk dat ’n tweede lezer ook één ster heeft gegeven en heel misschien (ook) ’t gedicht heeft gelezen maar als ik dan twee sterren krijg dan word…

ik geloof dat ik niet bestemd ben voor jou ook jij wil mij niet voelen al sta ik op de top van de wereld die jij in je dromen hebt gemaakt…

onder een golvend dak van gebrek bleef hij droog door te dromen over de grote dag van zijn vertrek de noorderzon hoefde niet te schijnen zolang de tegenslag maar niet zo intens zou zijn dat hij met zijn hart niet vooruit komen kon waar de lang verlangde bossen ook liggen mochten veel vochtiger zouden zijn ogen nooit meer worden van blijdschap…

de blaren als bergen bedwingen in de eerste zonnestralen wolken drijven uiteen in streven naar hoop in de doordacht gewraakte wind de spiegelende voeten in woeste rivieren waar oevers verruigen de wegen naar de verte gericht op de pijn prikken door verdriet…

ik wil tegen de tijdsgeest in gaan maar ik weet niet tegen welke ik wil van alles helemaal niks vinden maar ik vind overal heel veel van ik wil geen schoonheid zien in ’t onbenullige en ‘t tenenkrommend knullige ik wil geen wijsheid horen in de woorden van totaal gestoorde leiders ik wil geen aardigheid krijgen in middelmatigheid…

Je bent niet lelijk Je straalt Ook onzeker Mannelijk met een beetje vrouw Sexy, oh, zo sexy. Lief, maar niet voor altijd… Je zit in mijn hoofd, en komt er niet meer uit.…

Jouw kleur wordt mijn kleur Je gemoed de mijne Jouw tranen rollen van mijn gezicht Mijn leegte vult zich met jouw aanwezigheid Ik neem het over en geef het terug En ik eindig, ik eindig Kleurloos…

Ik heb mijn leven hard gewerkt zegt Gerrit met een koffer in zijn hand en ik heb heel veel geld verdiend en was de baas van Nederland En dat kleine groepje mensen dat een beetje anders praat moet eerst maar integreren voordat mijn grens weer open gaat Als ik nou schijnheilig lach mag de poort dan open? ik heb een koffertje met geld kan…

Afstand is gelogen in dit godverlaten oord licht wordt hier verbogen schreeuwen in een gat gezogen gedachten in de kiem gesmoord Zoveel plek en toch omringd door harde zwarte kilte zoveel ruis en toch alleen dromen spatten hier uiteen tot eindeloze stilte…