Alle inzendingen van TeJo

Mijn buurman heeft een bladblazer, ik bomen. Mijn buurman heeft een vrije dag, ik nachtdienst. De bladeren van mijn bomen houden geen rekening met mijn buurman. Mijn buurman niet met mij.…

Ben eenvoudig mens Verwachten mag je alles Maar geloof in mij…

stil lig ik op mijn rug in het gras boven me ontvouwt zich een panorama waarin ik met een beetje fantasie de besneeuwde toppen van bekende alpenreuzen kan ontdekken achter me doet roodborstman zijn uiterste best om zijn buurman te overtuigen dat het pas verschenen vrouwtje toch echt voor hem bestemd is een kever doet verwoede pogingen om…

streep haar naam niet door al is ze dan tot stof vergaan verzwijg haar naam niet hoor alsof ze nooit zou hebben bestaan nog steeds leef je in onze gedachten maar erover praten valt ons zwaar veel denken, dagen maar ook nachten en voor veel mensen ben je raar lachen hebben we je nooit zien doen slechts heel zorgelijk kijken de oorzaak was niet…

De nacht is grauw en kil en vult zich met regen. Om me heen is alles stil 't is rustig op de wegen Gedachten vullen mijn hoofd flarden hoop, maar ook vrees wisselen elkaar af Voor me doemen plots de felverlichtte ramen op Binnen vecht een mens voor haar leven Ze heeft zoveel gegeven en mooie herinneringen komen naar boven, maar terwijl…

een schip vergaat en radeloze ogen spreken een taal die niemand verstaat geen veilige haven, niet eens een plek om eervol de vele honderden doden te begraven hier een vader, zoekend naar een veilige plek en met gebalde vuisten zijn Schepper vervloekend daar een gezin, verdreven naar het dak van hun woning, de gevouwen handen…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

er woedt iets binnen in mij...... en ik kan het niet omschrijven geen brand, geen storm,'t lijkt een vechtpartij en ik kan er maar geen vat op krijgen er knaagt iets binnen in mij...... en ik zou niet weten wat het uitricht ja, de gevolgen zet je niet even opzij en blijven ook niet onderbelicht er bonkt iets binnen in mij...... een heel…

hoe heftig is vaak pijn ook ondraaglijk zelfs soms als een slapende vulkaan in het onderbewustzijn die bij tijd en wijle zich gaat roeren en haar verstikkende inhoud afvuurt naar het hart als vurige pijlen geladen met vragen en waaroms die onbeantwoord blijven maar wel aan het verstand gaan knagen pijn gaat soms gepaard met beelden…

als alles tegenloopt en tranen niet willen komen de dagen zonder zon en de nachten kil en eenzaam de blik gericht op die trap met duizend treden ga dan zwijgend klimmen telkens drie treden op en één af en bedenk dat er ooit voor jou een dag zal komen met uitzicht op het keerpunt, vergetend wat achter ligt maar…

woorden, die pijn deden verwondden..... en nog is er bewondering woorden,niet afgewogen slecht overdacht..... en nog is er genegenheid woorden, die beschadigden de ziel raakten..... en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

ik wou dat ik een boompje was zo eentje met een hele mooie kruin de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar…

De puzzel die men leven noemt los je al gaande op. De stukjes krijg je toegeworpen, toch is de prijs vaak veel te hoog. Stukjes pijn, met een scherpe rand die niet lijken te passen. Maar later feilloos op hun plek vallen en één geheel vormen. Een uitkomst die je niet begrijpen kunt, laat staan aanvaarden. In gelatenheid…

Zomaar wat Kerstgedachten om te overdenken in de stille nachten. Men praat dan over vrede op aarde, maar heeft het ook werkelijk waarde? Ja, ' s nachts lijkt het o zo vredig, dat wel, maar een jaar terug leek het in Amerika wel een hel. Een tijd ook om te bezinnen, dus eerst maar bij mezelf beginnen. Hoe heb ik het er dit jaar afgebracht?…

behept met een soort onzinnige simpelheid poneert hij zijn theorieën. Het gevoel alles te beheersen, maar toch ook weer het gevoel alles over het hoofd te zien. Zijn wereld staat bol van getallen en formules en met dwaze argumenten bevecht hij zijn tegenstanders. Maar wat weet hij van de werkelijke dingen van deze planeet? Hij ligt niet…

Ik lach omdat ik anders huilen moet. 'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

Een waarzegster uit het friese Bolsward zei me eens:"Het gaat nu wel erg hard, het ene onheil is nog niet van de baan of het volgende kondigt zich alweer aan, nog even en ik schilder mijn hele bol zwart."…

Heb je even? 'k wil je vragen waar ik het aan verdiend heb, de aandacht die jij me schenkt. Kom je even? 'k wil je laten voelen hoe mijn hart klopt, vol van genegenheid voor jou. Blijf nog even? 'k wil je vertellen van dat speciale plekje, dat je hebt veroverd in mijn hart. Wacht nog even? 'k wil je verhalen van al die…

het warme oranje van de ondergaande zon en de azuurblauwe zee bij Heraklion het frisse groen van een beukenheg en gele paardenbloemen langs een binnenweg rode klaprozen in het graan het indigo van een pauwehaan en het diepe violet van lavendel ja, ik besef het nu toch wonderwel dit alles valt mij nu te beurt dat kleurenspel, een lust…

Ik heb de maan zien huilen vannacht, want zou hij weten dat………. wij er hier zo’n puinhoop van maken en onszelf langzaamaan vergiftigen? Zou hij weten dat………. er mensen zijn, die zichzelf opblazen om maar zoveel mogelijk onschuldigen de dood in te jagen? Zou hij weten dat…….. er iedere tien seconden een kind sterft van de honger en tengevolge…

Jij loopt daar in de nacht en bij het licht van de koplampen worden de contouren van je fragiele lijf pijnlijk zichtbaar. Het deert je klanten niet, want ze zijn slechts op zoek naar wat men liefde noemt, maar in werkelijkheid machtsmisbruik is. Je ogen stralen niet, maar getuigen van een verloren strijd tegen onrecht en willekeur.…

er knaagt iets onder mijn huid als het mooiste stukje fruit, van buiten glimmend en vol pracht maar van binnen aangevreten en verdacht. er woedt iets hier van binnen ik raak soms helemaal buiten zinnen het ene moment angstig stil dan weer is er zwaar weer op til. de strijd is losgebrand tussen het gevoel en het verstand van rust is nu…

Ik was in een stad waar liefde woont, een plekje zonder haat en nijd. Een land zonder blauw op straat, geen ommuurde gebouwen met een binnenplaats. Geen kogels die de rust verstoren en dood en verderf zaaien. Een continent vol vrede en verdraagzaamheid gebaseerd op wederzijds respect. Een planeet zo puur, waar vrienden…