Alle inzendingen van Ton Rijkers

Zonnestralen dansten haar door ‘t haar lentekriebels zochten naarstig haar hart Evenwel maar nauwelijks verstaanbaar fluisterde ze woorden in ‘t diepe zwart Lentegeuren, ze prikkelden haar neus als verstoord reageerde ze wat verward Hij had haar net geplaatst voor de keus door zijn brief met woorden in ’t zwart Voorjaarsbriesjes speelden…

Toen de klokken bedroefd luidden verstoorden zij de intense stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die…

Dromend in mijn armen liggen en mijmerend van liefdesdaden Van ons dit spreekt voor zich en zalig samen in die liefde baden Stil tedere woordjes fluisterend wijl mijn handen je haren strelen Van elkaar de stilte beluisterend nu we op elkanders lijven spelen In ‘t licht der maan teder kussen mogen woorden overbodig zijn Onze liefde, wie…

Een knipoog en haar glimlach ze spraken boekdelen voor mij Op deze prachtig, zonnige dag was ‘Dag’ het enige wat ze zei Een glimlach en haar knipoog ze maakten mij ‘t innerlijk blij Zij was hèt, hoeft geen betoog en wat zij zei, maakte mij blij Een knipoog en haar glimlach ze maakten mij erg van streek Ik keek haar aan en dacht, ach wijl…

Omdat ‘t werkelijk aardedonker was ontstak de maan maar zijn fletse licht Echter onder het koude dakraamglas tooiden tranen haar bedroefd gezicht Omdat deze stilte om te snijden was bloedde al ‘t eenzaam van haar hart In het kastje toefde een scherfje glas in een anoniem doosje, ergens apart Omdat ze lang al aan het einde was fluisterde…

De ene hand bedekte haar de mond de andere dwong ‘t lichaam omlaag Wijl hij haar met zijn ogen verslond had hij maling aan haar stil geklaag Onder ‘t bladerdak van de oude eik gleden haar tranen op ‘t zachte gras Van zijn voornemens gaf hij al blijk toen zijn hand tastte tussen haar jas Toen de zon stierf in die kille nacht verrichtte hij…

Valentijn o lieve Valentijn, toch ik ben verliefd op een lieve meid Ik vind haar buitengewoon, doch het aller schoonste..tegen bedtijd Valentijn oh Valentijn voor mij ik ben bliksems verliefd op haar Ik droom van haar, zo zachte, dij ze is voor mij ‘t liefst, echt waar Valentijn toe Valentijn, luister ik ben heel lang verliefd op haar…

Ach meisje van mijn stoutste dromen zo meteen komt, wat jij niet verwacht Nog eventjes dan kom ik op stoom en ik heb grootse plannen voor vannacht Ach meisje van mijn stoutste dromen mijn vingers zijn als fluweel, zo zacht Ik houd ze ternauwernood in toom en ze willen je strelen, wel heel de nacht Ach meisje van mijn stoutste dromen ik…

Winter heerst er in mijn hart ‘t is er snijdend koud en guur Wolken zijn er grauwig zwart wat ik mis, is het levensvuur Stilte heerst in mijn innerlijk alleen de nacht is deelgenoot Duisternis schijnt onsterfelijk even onsterfelijk als de dood Smart beheerst de lange weg waar de zon het schijnen laat De verlaten weg, die ik afleg voert…

Al de jongens van haar klas vielen voor ‘t meisje schoon Omdat ze zo bekoorlijk was plaatste ze zich op een troon Toen zij in haar spiegel zag bespeurde ze er al ‘t schoon Evenwel met één oogopslag wijzigde het gedragspatroon Nòg schoner moest ze zijn dus lipstick volgde al snel Haar en ogen, plus haar lijn konden fraaier, snap je wel…

Als ik enkel aan haar denk stroomt warmte in mijn hart Zij is mij een godsgeschenk aan ‘t einde van mijn smart Nu ik even van haar droom vlieg ik dra in vuur en vlam Ja van liefde hèt symptoom daar ‘t bij ons samenkwam Als ik haar alleen maar zie slaat mijn hart direct op hol Zij, deze uitgekomen illusie benevelt mij, gelijk alcohol…

In ‘t wolkenland woonden wij vredige stilte heerste over ons In mijn armen daar troonde zij op een deken van zachte dons Ons eiland in de wolkenlucht zweeft in eindloze eeuwigheid Sprak mijn lief met een zucht liefdevol tegen mij aan gevlijd Van liefde eindeloos vervuld wijl de eeuwigheid ons droeg Heeft ze mij ‘t schoon onthult wijl…

Vijfenveertig jaar geleden ging ons bootje varen en op negentien zevenenzestig staken wij van wal Tussen enorm hoge golven door de woelige baren balanceerden wij tussen de bergen en ’t diep dal Eeuwig en altijd maar voor elkander open staan altijd en eeuwig het geluk van de ander op ’t oog Ons bootje dobberde onder de romantische maan en bij…

Laat mij in je armen dromen min mij innig, kus mij zacht Laat het tederste toch komen laat mij bij jou, heel de nacht Laat mij op je liefde zweven min mij teder, kus mij zacht Ik heb jou mijn hart gegeven weet je dat ik naar je smacht Laat mij in je lief nu dwalen min mij innig, kus mij zacht Laat van jou ’t tederst dalen je hebt mij…

Sterren schitterden in deze nacht en het donker deed mij zo’n zeer Deelnemend had zij geglimlacht vertrek nu, ik moet jou niet meer Bladeren ritselden de stilte weg edoch waarom ontbrak de stem Die mij vrede gaf door een uitleg waarom ik vast zat in haar klem Regen druppelde op mijn hoofd ach, wat deed die nacht mij pijn Mij voelde het…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…

Dromend dat ik bij de snelweg stond reisde ik naar bestemming onbekend Oud verdriet, misschien zonder grond stierf simpel in dit prachtig continent Opzij van mij hield een voertuig halt de bestuurder bood zijn diensten aan Daarna gleden we over ’t zwart asfalt tot aan de grens van ‘t aardse bestaan Vriendelijk informeerde de chauffeur of…

In mijn mooiste dromen zag ik jou met al je schoonheid voor mij staan Je woorden, zacht als morgendauw deinden in ‘t helder licht van maan In mijn mooiste dromen trof ik jou ergens van ver weg kwam jij eraan En ook al kleurde de hemel grauw scheen ons die hemel onaangedaan In de mooiste dromen kuste ik jou en keken wij elkaar met liefde…

Vogeltje, o vogeltje in de lucht waarom heb jij toch zo’n haast Bedenk ik met een diepe zucht wijl jij hierboven over mij raast Vogeltje, o vogeltje in de wind snel je dan wellicht naar je nest Naar je vogelliefje plus je kind ga je daarom rapper dan de rest Vogeltje, o vogeltje uit het oog waarom bleef je nu niet bij mij Waarom toch in…

In donkerblauwe nachten schreien van de dag die nimmer komen zal De dag zonder die vuile pesterijen die haar altijd maar volgen, overal Tegen het duisterdonker fluisteren van het eenzaam en van ’t verdriet Van niemand die ‘t wil beluisteren ‘t duister evenwel luistert ook niet In ‘t kussen dikwijls zacht wenen zonder tranen, maar door veel…

Toen mijn klok twee had geslagen gleed uit mijn mond een stille zucht De diepe stilte kon ik niet verjagen voor het leven was ik op de vlucht In het duister, in het kille eenzaam weerklonk stervend verkeersgeluid Mijn oog zag naar ’t beslagen raam en als vanzelf stapte ik het bed uit Uit mijn mond fluisterden woorden iets als een droevig…

Toen het duister opgetrokken was scheen slechts een koude kille zon Door het vuil beslagen vensterglas waarachter een spin zijn web spon Toen licht ’t donker gebroken had scheen het een dag als vele te zijn Buiten wachtte weer ‘t rechte pad met erop van gisteren nog de pijn Toen de stilte lang verdreven was scheen het eenzaam, schrille…

Wat vandaag haar leeftijd is mag ik helaas niet verraden Maar sinds mensenheugenis is ze echt niet te versmaden Lang haar in het mooi rood hangt over haar beide oren Haar armen, zacht en bloot zij is echt voor mij geboren Mooie ogen, groenig zacht zien me bij ‘t ontwaken aan Een mond die eeuwig lacht naar mij, hè..welteverstaan Wie…

Wat ruik ik hier, wat geurt hier toch er hangt een lucht en niet zo’n beetje Ik verdenk nog niemand, vooralsnog edoch het heeft iets van een scheetje Ik kijk maar eventjes de kamer rond om de dader van dat kwaad te vatten Ja, het ruikt zelfs absoluut naar stront mijn neus moet je niet onderschatten Wolken overvol met bedorven lucht en om…

De donkerblauwe stilte kreunde in de eenzaamheid van de nacht De stok, waarop hij altijd leunde hoorde als enige de stille klacht Waar de eenzaamheid regeerde wachtte onder diens lantaarnpaal Een juist ontslagen gedetineerde op ‘t voortgaande levensverhaal Op de kruising van eerlijkheid had het noodlot hem ingehaald Hij raakte daarna zijn…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met het donkere pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek die wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Toen de damp weggetrokken was zag de aardkloot korte tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe…

Mensen zeggen dat jij niet mooi bent; dat je er ook bepaald niet leuk uitziet; Dat het lot jou echt niet heeft verwend maar die dat beweren, kennen jou niet Ze beweren dat jij niet prima zou zijn; dat jij je anders dan anderen gedraagt; Dat je zo kwetsbaar bent als porselein edoch ik vind jou cum laude geslaagd Ze zeggen dat ze jou als te…

Toen de zon over de einder gleed gleden plots tranen van mijn ogen Ik, die zo onder het eenzaam leed zou hier niet langer wezen mogen Terwijl zachte tinten verkleurden braken er duizenden zonnestralen Mijn ogen, die al zolang treurden wensten dat God mij kwam halen Toen ‘t stil achter de einder stierf week toch ’t eenzaam niet van mij…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen. Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond…