inloggen

Alle inzendingen van Verdano

94 resultaten.

Sorteren op:

Vormloos denken

netgedicht
2.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.563
de sneeuwbes trost nog parelwit naast de linde die mijn pad verkleurt zo dwingend geurt in stervend geel naar bladgroen-dagen mijn adem wolkt nu dampend wit in bittere kou die 't denken kleurt en zo gelaten speurt naar grijs en grauw uit vergeten dagen de sneeuwbes bruist zo parelwit naast de slapers die in 't fletse licht van…
Verdano18 november 2003Lees meer…

Allerzielen

netgedicht
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.498
zo vormloos vluchten de grijze vegen met de nevel regen de graven zuchten dempen droeve woorden die fluisteren rond witte bloemen grond langs stenen boorden het water spat rozetten de chrysanten bloeien de cijferjaren zetten stiltes aan het bloeden die blijven kwetsen al hebben arduinen geen doornen die de aanraking verhoeden…
Verdano1 november 2003Lees meer…

Valentijn kaartje

netgedicht
3.0 met 62 stemmen aantal keer bekeken 5.863
dag malle liefjes dag vol madeliefjes dat mag op zo'n mooie roze kaart met rode hartjes en gezoem van bloem naar bloem met rode lippen en gezoen van toen, van toen mijn lief, mijn lief toen ik nog wat jonger was en hartendief…
Verdano25 oktober 2003Lees meer…

Kerstglans

gedicht
3.0 met 242 stemmen aantal keer bekeken 54.967
zie glazen bellen in felle kleuren met glitter glans en verse geuren tussen dennen dans wat katoen gepluis het sneeuwt er thuis een kinderwens in flinterdun glas flits, fliksem flonker lichten aan en uit pinken in de donkerste nacht als de nachtwacht galmt met glazen dronken stemmen 't papier geritsel met scheuren frutsel en flits…
Verdano20 oktober 2003Lees meer…

Herfstondergang

netgedicht
2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 1.111
kleurloos en koud veegt de schemer zo staploos traag de dagtinten weg met zwarte halen die 't stervend licht aan flarden scheuren de dag bloedt dood en de luchten kleuren traag naar paars en rood de vorst klauwt de laatste dampen uit de grond rondom de uitgebloeide heide en zucht nog nevels die laag na laag nog zachtjes beven…
Verdano18 oktober 2003Lees meer…

Allerzieligst

netgedicht
2.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 3.247
(voor Hallo Wien) hoe, hoe hard roept de uil deze nacht hij klaagt de stenen uit de grond die statig dansen in de valavond hun scherpe schaduw kruipt verdacht de kraters van de maan verlaten één voor één de donkere dagen ze klauwen grauwe wolkenlagen en hebben mij de vrees gelaten een oude eik, in de leegte geboren kraakt mijn…
Verdano15 oktober 2003Lees meer…

Witte doden

netgedicht
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.375
(verslaving & dood) jouw verlaten zand woestijn is decorum voor valse goden in een zee van witte doden waar hun resten zouten zijn waar de duinen lijnen in de hete luchten nog trillend zuchten en plots verdwijnen waar het water de wond verdriet en het bloed kruimelt of niet bestond waar jouw droge schreeuw slechts de nagalm vond…
Verdano14 oktober 2003Lees meer…

Witte rozen

netgedicht
1.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.460
Jouw bovenaardse zinnen die zwijgend roepen om witte rozen die je prikken moeten bloeden soms want hun rook sluiert dwingend je blauwe ogen die niet meer zingen kunnen in die zoete slaap van dood sluimeren en koudziek huiveren bij 't ontwaken dan roep je weer om witte rozen die je prikken moeten schreeuwen soms…
Verdano13 oktober 2003Lees meer…

Bleke humor

netgedicht
3.0 met 47 stemmen aantal keer bekeken 3.707
'k heb witte wallen rond m'n ogen een rode knop-neus die zo glimt en brede lippen die soms mogen lachen, als de spot licht dimt 'k draag een broek die veel te wijd is, een ruiten jas die veel te ruim is, een valse bloem die maar wat schuim is, ze spuit soms meters guitigheid maar mijn grijns dat is slechts pose door dé traan naast elk…
Verdano10 oktober 2003Lees meer…

Spoorlicht

netgedicht
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.135
de treinen sporen glinster glimt op gladde lanen waar af en toe monotone treinen dansen mijn rust verstoren van ogen glijden naar de einder jammert de schelle bel aan de overweg buigen rode armen sperren de kruisweg razende metalen rollen stalen wielen cadansen denderen, denderen voorbij dan raast enkel nog een adem…
Verdano6 oktober 2003Lees meer…

Zomer einde

netgedicht
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.368
hoor de wind mijn lieve kind luister bloemen fluister ruisen langs de bladeren van papier in mijn zomertuin van hier hoor de tinkel van gerinkel van de buisjes van metaal mijn zinnen aan een touwtje in de flonker van een vrouwtje hoor de tuinfluiter zingen de avond schemert kringen en kleurt de tinten rood als de zon traag vergroot…
Verdano5 oktober 2003Lees meer…

Prima Donna

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.499
zij zingt vol pathos en vibrato want verborgen tussen de gebarsten lagen van gelakte verven verbergen de nerven soms hoorbaar kreunen van levend hout zij weent allegro vivace want verborgen tussen de pleisterlagen van zand en dagen verbergen de vragen soms voelbaar dreunen van levend hart de spijt om verloren jaren…
Verdano3 oktober 2003Lees meer…

De rouwkamer

netgedicht
2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.846
mijn doodstille vriend ik hoor de zielen scheuren het hart tot bloedens moe mijn zinnen braken treuren en woorden klappen toe ik heb dan maar de muren afgemaakt de deuren afgesloten de venstergaten afgedicht nog alleen mijn droge stem en mijn eigen echo die ik ken 't geroezemoes is uitgesloten weggekropen in de barsten van de wanden…
Verdano1 oktober 2003Lees meer…

Hersftgedachten

netgedicht
2.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.159
de nacht stormt huiver in haar donkerste uren rukt aan de bladerkronen en blaast met schrille tonen gedruis dat maar blijft duren maar nu, is de lucht zuiver want het oog der stormen is op mij gericht, intens scheurt de wolkengrens de flarden aan vormen de scheiding der nachten doet mijn dagen kwijnen en ook de zon verkleinen de kou…
Verdano24 september 2003Lees meer…

Windekind

netgedicht
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.863
zo koudziek waait de westenwind stuwt de luchten vol met water woorden worden mist voor later bij 't verschijnen van dit windekind ooit geboren uit verschroeide zonnestormen gekleed in blader goud-en zijde met donderstem die zelfs het licht bevrijdde de woede kraakt al daar de wormen die kronkelen en vluchten naar het duister…
Verdano20 september 2003Lees meer…

Oorlogsmonument

netgedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.387
star stamelt de angst geladen ontzetting uit stenen beelden van grijze figuren in het heden opnieuw worden zij verraden voor de jaren die zij deelden en wordt er vals gebeden hun kinderen werden wezen van het licht of de schaduw en op het voetstuk staat te lezen een onbekende naam en de datum van hun laatste gruwel als dan de pijn…
Verdano18 september 2003Lees meer…

Vervaging in gedachten

netgedicht
3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 2.096
grijs is het blauw van het zilvergrauw, zoals het baren van trage golven die nog gelaten stranden al zijn dagen als toen hij verlaten zijn stappen bedacht hij ze voet voor voet in het zand bedrukt achterlaat voor goed enkel de herinnering spoelt de sporen naast het water dat achterblijft tot de vloed zich haast en alles weer vervaagt…
Verdano5 september 2003Lees meer…

Tand des tijds

netgedicht
2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 721
getande tijden tikt de klok eentonig trekt de tijd balorig om ‘t kwartier westminster ding dong galmt het hout trilt de stilte rond de kast scheurt de slaap kreunt de vaak schrikt de kaak klapt ze dicht slaan de tanden op elkaar grijpen wielen met misbaar zo kraken de tijden…
Verdano23 augustus 2003Lees meer…

Oberon van Avalon

netgedicht
3.0 met 43 stemmen aantal keer bekeken 6.644
Hoor! stemmen zingen tover gezang tussen het lover in het oude sterrenwoud schitter kranst mijn aangezicht het is een magisch onweerlicht geboren tussen elfenkoren gezeten op mijn troon vannacht staar ik onbewogen naar gezichten die mij smeken met stemmen zacht en groene ogen die fel oplichten ik ben de Oberon van Avalon de elfenkoning…
Verdano22 augustus 2003Lees meer…

Le petit mal

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.045
gebrandschilderd glas dat dagelijks licht en suiker kleuren filtert in mijn donker zicht wentelt stof en glinstert schuin omlaag naar de stenen vloer sintert zwart naast wit waar mijn bewustzijn daalt door het flapperen van lange gewaden met hun wervel en rokken ruisen mijn tijd vervliegt in het stofspel dat volgt de stilte heerst tot…
Verdano20 augustus 2003Lees meer…

Stop station

netgedicht
2.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 815
ik tel de bruine tegels op ’t perron de blauwe de stenen boorden en als ik vertraag laat ik de spanning in de draden zingen en rillen zucht perslucht stop geschokt dan blaas ik alle deuren open en spuw ik mijn verleden uit op ’t perron de blauwe de stenen grenzen worden overschreden door massa’s mensen dan ga ik voort…
Verdano19 augustus 2003Lees meer…

De drakenjager

netgedicht
2.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 2.010
wel koning zonder kroon dan toch met onderdanen die zich wanen als een zwart paard zonder manen de grote stal die staat er nog dat zei zijn moeder hem zo boos toen hij verhit met vuur en zwaard de draken de oorlog had verklaard maar was hij dan zo argeloos? zijn geliefde jonkvrouw is steevast gevangen en gekluisterd aan een rots en monsters…
Verdano9 augustus 2003Lees meer…

Naast elkaar

netgedicht
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.880
haar uitgeraasde golven baren nog nauwelijks keien uit het zand het witte schuim dat kraagt al jaren de bleke schelpen op het strand toch proeft zij keer op keer zijn diepe sporen van weleer aan de zoute waterkant zijn uitgeraasde stormen waren teveel voor een rechterhand zijn witte haren dragen jaren van noest werken op haar land wel…

Hecate

netgedicht
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.336
zij breekt haar diepe voren in de aarde en grijnst zo al het leven onder grond zo plooien ook de rode lippen van haar mond de valse glimlach die ik soms ontwaarde zij is alleen godin gebleven want alle andere goden gingen dood…

Verloren weelde

netgedicht
2.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.352
enkel de zoute zeewind proeft nog van de lagen ooit nog witte verfdagen en maakt haar onbemind hij slaat haar nog af en toe de blinden in het aangezicht ze huivert dan de vensters open tot alles in haar voegen kraakt anders is er niets dat haar nog raakt haar jaren zijn al lang verlopen…

Oud hout

netgedicht
2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 684
gebarsten lagen van loodzwaar verven gescheurde nerven van oud hout dat soms hoorbaar kreunt van heimwee naar woud dat ook in stormen dreunt als één van hen gebroken ter aarde komt en zucht…

Gebrand glas

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.113
Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

Stemmings buien

netgedicht
2.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 875
ze komen weer jagen in loodzwaar grauw mijn lauwe dagen in giftig blauw dan voel ik genoegen in wervelende huivering en hoor ik lucht zwoegen tot die laatste zindering als een malse regenhoos draalt en strepen maakt zot gedraaid de windroos mijn glazen daken kraakt en het roestrode gruis mijn uitzicht bevuilt het kleffe bloemenpluis…

Woestenij

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 847
zand woestijn een bodem van een dode zee met resten van wat schelpenzand het wit gebeente en duinenlijnen die verdwijnen in de spiegeling van mijn eigen fata-morgana trillende luchten zuchten gelaten maar mijn blik reikt alsmaar verder dan het weerkaatsen van mijn droge stem die geen echo meer vinden kan…

Zwarte diepten

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 505
soms wandel ik in grijze luchten tesamen met de aarde geuren van zwoele rotting zonder kleuren dan breek ik stilte zonder zuchten mijn stappen dragen dan erbarmen zwaar aan de groene waterkant waar de bomen rusten aangeland mijn donkere schaduw zwart omarmen als fijne druppels regen zwermen spoelen zij soms mijn treurnis weg en sieren…
Meer laden...