Spoorlicht
de treinen sporen
glinster glimt
op gladde lanen
waar af en toe
monotone treinen dansen
mijn rust verstoren
van ogen glijden
naar de einder
jammert de schelle bel
aan de overweg
buigen rode armen
sperren de kruisweg
razende metalen rollen
stalen wielen cadansen
denderen, denderen voorbij
dan raast enkel nog
een adem stilte
in mijn lijnen zicht
licht een glinstering
naast het spoor
en ikzelf lig er
tussen keien
Geplaatst in de categorie: afscheid
Het gevoel van het laatste ogenblik, dat van de dader...
Zonder het besef dat een buitenstaander het slachtoffer wordt: de machinist van de trein.