Alle inzendingen van Willeke

Liefde is, ach..dat is toch niet te beschrijven. Daar kun je niet over kijven, Een man en een vrouw, tja..dat zegt men al gauw. Maar is liefde ook niet... Een moeder met haar kind, Jij, en je beste vrind. Twee kinderen die samen spelen, of 2 mannen, die het bed delen. Een broertje met z'n zus, de zachte mond van opa's kus. Liefde,…

Je kille, messcherpe woorden doen soms zo'n zeer Geen compensatie, geen gevrij, gezoen of geknuffel meer De harde blik in je ogen, je gezicht onbewogen met daarin je mond als een dunne boze strakke streep De woede heeft je in zijn greep Ik.. ik heb je boos gemaakt Maar jij .. jij hebt mijn hart…

Een schreeuw in de duisternis, een kreet in de donkere nacht. Het geluid van een brekend hart, als een explosie...met ongekende kracht. Helse pijnen, ondragelijk verdriet, gewond tot in het diepste van m'n ziel. Een waterval van bittere tranen, sinds de nacht dat het doek voorgoed viel. De strijd is gestreden...de verliezer bekend,…

Ik heb zoveel geprobeerd Om mijn leven goed te laten verlopen. Maar geluk kan je jammergenoeg niet kopen. Mijn leven is op dit moment niet wat het hoort te zijn. Maar één ding is 100% zeker: mij krijgen ze niet klein. Ik ren er wel voor weg en vlucht al m'n hele leven Maar nooit kunnen ze mij mijn trots afnemen.…

Je rent weg, je vlucht weg: een lange loopbaan die je aflegt. Je probeert te ontsnappen aan de pijn die je niet wilt voelen, niet wilt aanraken. Een deur staat voor je open met duister licht. Je loopt naar binnen. Deur wordt afgesloten en gaat dicht. Een ruimte vol pijn en verdriet die je niet wilt voelen, niet wilt aanraken. Geen…

Tranen als de ochtenddauw glijden langs mijn gezicht druppelen zacht op mijn handen. Verdriet glijdt als een grijze nevel om mij heen totdat mijn lichaam langzaam aan verkilt. Pijn als een ijzige wind dringt zich binnen in mijn ziel die inkrimpt van deze kou, en dan...de zon komt op en werpt…

Waarom zorg je er altijd voor Dat dat wat leuk is nooit lang hoeft te duren Zodat mensen liever van je vluchten omdat jij ze nooit weg zult sturen Je bent er van overtuigd dat het gevoel ooit over zal gaan en dat je, omdat je je hart hebt gegeven Toch weer in de kou komt te staan Je probeert te voorkomen, dat je ooit hartenpijn zult lijden…

Ademloos, stonden wij rond jou toen jouw laatste adem verstreek. Zo rustig, bijna mooi en stiller was het nooit. Die stilte even vasthouden nog even bij jou zijn. Nu, nog je warmte kunnen voelen het ging zo snel voorbij. Jij werd steeds kouder en om ons heen werd het druk.…

De tijd zou mijn vriend moeten zijn, maar is het niet. Elke dag is een dag verder van jou, dat wil ik niet. Ik zou de tijd terug willen duwen, minuten, seconden één voor één tot ik weer terug ben bij de dag dat jij er nog was. De tijd heelt alle wonden, zegt men. Wie is mén eigenlijk?…

Kun je heimwee hebben naar iets dat er nooit was? Naar kinderen die niet zijn geboren? Een bruiloft die nooit voorbestemd was? Mijn kind te vroeg gestorven, jouw kinderen ken ik niet. De man die jouw hart verwarmt, ik heb hem nooit ontmoet. En soms mis ik dat zo, de dingen die niet zijn. Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet…

De vrijheid die jij zonder woorden, maar met je houding aan mij vraagt is de vrijheid die jij zelf, diep van binnen bij je draagt ik kan je toch niet geven dat wat je reeds bezit Jouw vrijheid is datgene is dat wat jij aanbid Ik zal jou die vrijheid nooit af willen nemen Nooit of te nimmer zou ik jou willen claimen Want in je vrijheid…

je riep me 'n blik van herkenning je riep me wacht; en luister naar m'n muziekakkoorden alleen zo kan ik m'n gevoelens verwoorden... je bleef me roepen spon zo die draad; m'n lief, 't was de moeite waard…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer... de avond valt, de schemer streelt zacht ze…

'n korte kus daar ben je dan... je ogen lachen haast verlegen... waarom kwam ik jou niet eerder tegen... toch wil ik je niet leren kennen ik wil niet meer aan iemand wennen alsof ik ontwaak uit 'n verleden ik ben na 'n lange droom terug in het heden.....…

Ik roep je naam keer op keer. Ik hoor geen echo meer. Er valt niets te kiezen. Ik ga jou verliezen. 't Geruis van de wind streelt me zacht, verwaait de weemoed van de eenzame nacht. De stilte van de nacht brengt onrust in mijn hart. Ik loop verzonken in gedachten, wie zal er op mij wachten ? Flarden, herinneringen doen pijn deze…

Ik heb een vriendinnetje ze lijkt heel hard en soms gemeen Maar ze heeft een piepklein hartje zoals zij is er niet één Zo'n klein meisje, met zo'n grote mond Zich voordoen als een jongen ze maakt het soms echt bont Stoer de spierballen vergelijken met echte kerels breed en groot Maar diep in haar ogen schuilt soms echt de nood Vind…

Als een ander de beslissing heeft genomen voor altijd bij jou weg te gaan Rest jou niets anders dan de pijn te verwerken van wat hij je heeft aangedaan. En natuurlijk heeft ook hij verdriet Voorzichtig kwam hij met de uitspraak Ik kan je niet gelukkig maken, zo kan het langer niet... De tijd heelt alle wonden dat hoor je overal Maar je…

Dagelijks ben je in mijn gedachten, elke nacht in hartstochtelijke dromen, maar hoelang ik ook zal wachten, ik weet dat het er nooit van zal komen. Jij eet mijn verlangen, en drinkt mijn tranenval, ik voel mij gevangen, in mijn eigen niemandsdal. Wie helpt mij te verblijden, wie geeft mij weer kippenvel, wie wil mij bevrijden, van dit…

Langzaam is het kapot gegaan... en eerlijk is eerlijk, we hebben er samen aan meegedaan Het leek alsof het nooit kon gebeuren... maar we zitten zonder de ingredienten, van manenschijn en rozengeuren Nu moeten we tegenover onzelf bekennen het is over, tja....t word wel even wennen Jammer dat we het niet eerder zagen misschien viel er…

Even lekker rustig en alleen ssssssssst, stil nu even hocus pocus...ik verdween Naar verre oorden zonder kabaal hou es op,schei es uit hocus pocus...weg allemaal Rustig zonder al die mensen even niet doen nu hocus pocus...vervul al mijn wensen Zonder klok of besef van tijd schiet es op, loop es door Hocus pocus...weg bedrijvigheid…

Er was eens een tuinman zo'n oude, bejaarde Als hij zijn vrouw eens water gaf Had dat heel wat voeten in de aarde…

De lente komt eraan.. Ik voel weer vlinders en mn hart gaat sneller slaan Ik zie de groene knoppen in de bomen de vogels hoor ik fluiten en zie al krokusjes komen Mijn lach bereikt mijn ogen als een kind zo blij huppelend en opgetogen De lente...mijn jaargetij na ellenlange donk're dagen voel ik me weer écht blij…

Zoveel mensen, en toch zo alleen Druk,druk,druk waar rent iedereen toch heen? Niemand ziet de ander staan iedereen is alleen met zichzelf begaan Mensen sterven eenzaam en alleen onrechtvaardig, onmenselijk gemeen In deze wereld worden mijn kinderen groot daar waar mensen zinloos worden gedood Maar de wereld hoeft niet ten onder te gaan Zolang…

Ik wil nog één keer je armen om me heen je ogen zien stralen Ik wil nog één keer zijn met jou alleen even met je dwalen Ik wil nog één keer even met je praten even bij je zijn Ik wil nog één keer ik kan je niet haten een afscheid doet pijn…

Zo speciaal...zoveel hechter zonder lichamelijke liefde juist daarom zo veel echter Zo diep...zoveel meer puur platonisch juist daarom zo verrassend elke keer Veel emoties...veel verdriet met een ander lach ik zoveel niet Geen verplichtingen...alle vrijheid elkaar zoveel geven toch zo weinig tijd Op de hoogste pieken en de diepste…

Ooit vroeg ik met zuiver hart om vriendschap met een nieuwe start Je beloofde mij een vriend te zijn maar jouw leugens kwamen aan en deden pijn Nu kan ik jouw woorden niet meer geloven je deed me van alles beloven want elke keer… steeds maar weer laat je merken dat ik voor jou niets ben je lijkt niet meer op de vriend die ik ken… Dus…

Het donker van de nacht grijpt om zich heen een duistere kracht ik voel me alleen Het licht van de zon schijnt in mijn hart een prachtig chanson een totaal nieuwe start Ja ik ben er zo een die haar gemoed laat afhangen van het beeld om haar heen Dus van mij mag de winter voorbij zijn de lente weer komen het donker doet mn ogen pijn…

Ik wist het al een poosje toch deed t me nog pijn Toen jij me vertelde niet meer met mij te willen zijn Ik wil me echt niet opdringen maar wel graag vrienden blijven met jou Je humor en je grappen waren dingen waar ik nog steeds van hou Praatjes over van alles maar meestal over niets Jij was het die het wilde leren op een oude fiets…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind.... je lijkt wel een gedichtje Je zweeft tussen slapen en wakker zijn in je ogen nog een glimpje droom zo groot...maar toch nog zo klein Straks is het weer volop leven als je helemaal wakker bent tot dan toe lijk je te zweven…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…