bedrogen
Tranen als de ochtenddauw
glijden langs mijn gezicht
druppelen zacht op mijn handen.
Verdriet glijdt als een grijze nevel
                      om mij heen
totdat mijn lichaam langzaam aan verkilt.
Pijn als een ijzige wind dringt zich binnen 
                      in mijn ziel
die inkrimpt van deze kou,
en dan...de zon komt op en werpt zijn warme
                      stralen over mij heen
Maar het is al te laat, mijn hart is reeds bevroren.
Geplaatst in de categorie: verdriet

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending:
Ik heb veel gedichten geschreven, heb veel meegemaakt en schrijven is toch een soort uitlaatklep, ommdat je het vaak in gewone woorden niet kunt uiten.