bedrogen
Tranen als de ochtenddauw
glijden langs mijn gezicht
druppelen zacht op mijn handen.
Verdriet glijdt als een grijze nevel
om mij heen
totdat mijn lichaam langzaam aan verkilt.
Pijn als een ijzige wind dringt zich binnen
in mijn ziel
die inkrimpt van deze kou,
en dan...de zon komt op en werpt zijn warme
stralen over mij heen
Maar het is al te laat, mijn hart is reeds bevroren.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Ik heb veel gedichten geschreven, heb veel meegemaakt en schrijven is toch een soort uitlaatklep, ommdat je het vaak in gewone woorden niet kunt uiten.