Alle inzendingen van Willem

Wanneer zult gij van uwe slaap opstaan? 'Rijs op, mijn kind, rijs op! de dijk is doorgebroken, Het water drong in huis en stijgt elk ogenblik.' — 'Och moeder, ’k lig zo lief in ’t zachte dons gedoken, En ’k was daar in mijn droom zo machtig in mijn schik. Neen, stoor me niet.' — 'Mijn kind kom spoedig in mijne armen, En ’k draag u met…

Ik word niet gelukkig van het geld dat ik dagelijks tel. Ik koop niet de passie, maar slechts de regels van het spel. Ik blijf mijzelf bevragen en richt mijn ogen ondeugend en stout. Ik richt mij op de toekomst en diegene die van mij houdt. Ik heb mijn hoop op een nieuw vrijheid nog niet verloren. Ik richt mijn aandacht op het vrije…

Ik heb steeds door muren heen gezien. Mijn ogen weigerden van steen te worden. Ik heb ook in de nacht de zon bezongen. Mijn stem heeft nooit in de duisternis geloofd. Ik heb met water en brood feest gehouden. Mijn hand heeft altijd naar geluk gereikt. Ik heb nimmer gehaat om wat was afgedwongen. Mijn geloof in de mens is nooit gedoofd. Zo zal…

Eén voor één leg ik om mij heen de bouwstenen van mijn leven. Zo bouw ik aan en huis. Vindt mijn ziel zijn eigen thuis. En wordt aan mijn wezen een fundament gegeven. Eén voor één plaats ik voor en achter een venster met uitzicht op het leven. Zo kijk ik door het spiegelend glas. Zie ik een paar ogen tussen het struikgewas. En schrik van…

Een inbreker breekt soms in het vertrouwen het meest. Dat niet gedeelde geheim van een persoonlijke feest. Die gesloten fles champagne tot het einde toe bewaard. Die zich pas opent voor wie het geheim zich openbaart. In bubbels geschonken Met liefde gedronken breekt er iets bij de inbreker en de overrompelde geest. Drinkt de drank tot…

Ik lag en weende om dromen, die vervlogen Als kussen van een mond, nu koud en bleek, En dat de godheid mijner ziele bleek Stof als ik zelf en al mijn liefde logen. Toen ’s levens zware sluier scheurde en week En eindloos licht sloeg me in de ontluikende ogen, Waaruit Hijzelf mij daagde, die gebogen Voor de aâm der eeuwigheid als riet bezweek…

Ik ben een bloempje, dat niet wilde groeien Ik bleef liever klein om niet tegen muren op te hoeven bloeien. Ik ben een bloempje, dat kijkt naar de wereld om zich heen. Ik leef van haar afzijdig om mij niet te stoten aan al het steen. Ik ben een bloempje, dat hoewel klein, niet schroomt in spijt. Ik ben minder, maar ook meer om eigen…

De kleine aarde, ik en de rest. Het mannetje leeft, doet voor zijn leven zijn best. Het vrouwtje zorgt dat het hem naar den vleze gaat. Zodat hij dagelijks goed zijn mannetje staat. Het bestaan draagt over een eenrichting spoor. De kleine aarde, ik en te vol. Het mannetje spint, draait om zijn as als een tol. Het vrouwtje zoekt met hem…

De stad ontwaakt uit de strenge nacht. Sluiers van nevel omhullen haar gebouwen. Uit haar centrum kruipen onverwacht de ingezeten mannen en vrouwen. De ochtend zet haar wereld in een roze gloed, het gebroken ochtendlicht, dat aan een parelketting denken doet. De stad is ook vandaag weer een bron van eeuwig leven. Jaren, maanden rijgen zich…

Je moet er de goede neus voor hebben; of misschien heb je het wel in de vingers, maar mogelijk zet je de juiste stap. Met een timmermansoog meet je heel knap een weg die niet over eksterogen gaat, maar de beslissing neemt waar een goed hart voor staat. Bij een juiste relatie word je nimmer bedrogen; zolang je het hart op de tong hebt…

Al was ik nog zo'n goede theoloog. Had ik de retorische gave van een goede demagoog. Als het mijn hart niet had; het woord was krachteloos. Al was ik gerespecteerd als een grijze eminentie. Had ik de macht met evidentie. Als het mijn hart niet had was mijn bestemming onbestemd. Al was ik beroemd en een gevierde held en gaf ik aan de armen…

Loop ik midden in de regen. Draai ik zomaar wat rond. Stampvoet ik in de plassen. Vang ik druppels op met mijn mond. Verbonden met het water lijk ik te verdrinken met het land. Nachten in de regen. Zo donker heb ik slechts de eenzaamheid aan de hand. Ik kan begrijpen, noch grijpen. lijk te dolen in de nacht. Voor de morgen valt de regen…

Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen beter geweten, ik zou jou zeker niet zijn vergeten, maar mijn fantasie liet mij niet vrij. Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen mijn dromen gemeden, ik zou je zeker hebben aanbeden, maar de tijd gaf niet de rust aan mij. Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen mijn kans gegrepen,…

Die kastanjeboom staat daar al eeuwen lang. Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen. En beschouwd het als een van zijn zegeningen leven te verbinden…

Hij zit vol met tatoeages op zijn armen en op zijn borst. Wanneer de zomer weer is aangebroken kun je getuige zijn van hoe hij ze torst. Hij is er ook nog kaal bij; niets is hem te dol. Tussen zijn tatoeages zie je nog wat wit schijnen, tot zijn nek zit hij ermee vol. In het weekend zie je hem op de tribune van de plaatselijke FC. Zijn…

Een enkele keer denk je dat je vrienden hebt. Vrienden waaraan je jouw ziel en zaligheid kunt toevertrouwen. Vrienden waarop je een vriendschap kunt bouwen. ook op momenten dat die lijkt te zijn weggeëbd. Een enkele keer denk je dat je vrienden hebt. Vrienden op wiens schouders je kunt leunen. Vrienden die je door dik en dun steunen. Ook…

O God, bewaar mij voor der zonde vloek, En schrijf mij niet in 't somber dodenboek: Is in het blanke pergament des levens Niet ergens, achterin, een open hoek?…

Leg jouw wil op aan de mijne. Kruip heel dicht onder mijn huid. Verzegel jouw naam op mijn lippen. Haal de schroom mijn lichaam uit. Laat mij jouw lippen lezen. Fluister de woorden met jouw liefdeskracht. Prikkel met jouw ogen mijn gedachten. Houd mij zo oneindig in jouw macht. Maak mij dienstbaar aan jouw wezen. Laat ons één zijn in de…

Nobele duiven vliegen voor de vrede met in hun snavel een maretak. Nobele duiven bepalen voor het heden hoe wij samenleven onder een hemeldak. Nobele duiven maken nimmer ruzie met hen die ijveren voor een bestand. Nobele duiven brengen vrede aan alle burgers van ieder land. Nobele duiven willen welkom heten in hun wereldse duiventil. Nobele…

Eerst een luchthart maakt de wijn, dan een ekster, dan een zwijn; maar verheert hij eens ’t gemoed, ieder drup kost mensenbloed. Weg die beker! Weg van mij! Liever dood dan razernij. 1827 -------------------------------- luchthart - onverschillig iemand ekster : dief zwijn : wellusteling verheert - overwint…

Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam in de massa zo breekbaar en klein. Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam is het sterven, maar zo anders kan het leven zijn. Iedere dag met die ander is een plaats in de massa. Minder breekbaar en klein voor jou en een ander. Niet geboren zonder reden, maar als een mens voor de ander…

Wat is er mooier op deze wereld dan een clown te zijn? De lach te mogen geven waar het geluk verscholen gaat achter pijn. Wat is er mooier op deze wereld dan je te vermommen met een rode neus? De mens te laten lachen om je ongemakken; te laten schateren om je ongewone keus. Wat is er mooier op deze wereld dan te doen denken dat je Pias…

Een witte zwaan die op het water dreef hield haar kopje een beetje scheef. Sierlijk had zij haar nek omhoog gestoken. Alsof zij onraad had geroken. Zij had twee poten die haar richting gaven. Gelijkmatig zonder zich aan snelheid te laven Het water dat voor haar openging. Sloot achter haar volgens regeling Zij dreef statig op vijvers en in…

Ja ze zijn er nog de giganten. Je leest het dagelijks in de kranten. Mannen met baarden in een baai redden jonge vrouwen uit de kaken van een haai. Onzelfzuchtig, niet voor de eer gaan zij er voor keer op keer. Ja ze zijn er nog de pretendenten; zonder tronen, niet voor de centen. Mannen die vrijwillig hun leven geven. Voor het behoud van…

Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met het zout van de golven ook het zoet met zich mee. Ik hoorde reeds van verre het minnelijke gezang van die vrouw vis uit de zee. Zij dreef op onstuimige golven en nam mij op haar staart mee. Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met de wassende golven ook de rusteloze diepten met…

Hij met de doodskop en fanatisch boos Van baard en ogen, kon geluk ontberen. Waarom de Souvereiniteit des Heeren Juist hem tot feilloos treffend wapen koos? Hij wierp zich ziende in het grondeloos Diep van Zijn eeuwige genaverbonden; Verheffend bovenal en voor altoos Gods Eer, Wiens heiligheid…

Jouw empathisch invoelen. Jouw inkijk in mijn hart. In hetgeen tot nu toe verborgen bleef; geen plaats in de werkelijkheid had. Mijn ziel overschreed de tijd van een verborgen leed, verwarde vriendschap met liefdestrouw, een desillusie zoals dat heet. Mijn beter weten kleurde immer blauw. Totdat jouw empathie mij nieuwe vreugde gaf; mij…

Het mysterie van het leven laat zich nimmer eenvoudig lezen in hetgeen de enkeling soms beleven mag op die momenten die pas betekenis krijgen als er iets door werkt van een wonderlijk hoger gezag. Het mysterie van het leven laat tekenen aan de enkeling onuitwisbaar voortleven, op die momenten die van geest en werkelijkheid vreemd, nimmer…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart, dat van woorden vlinders vormden; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen. Dan doet soms het onrecht verdrietig pijn; en huilt het…

Bij het vallen van de bladeren ontwaar ik het najaar's kleurenspel. De aarde geurt heel anders tussen de paddenstoelen die ik tel. Bij mijn zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid hoort ook de herkenning…