Alle inzendingen van Willem

Nu komt het donker met zijn zoet Berouw en met zijn week verdriet. Nu stijgt verlangens lauwe vloed Ter lippen... en gij zijt er niet. Gij zijt hier niet... ik luister stil Naar 't suien van de wind der nacht, Die stadig uit het duister wil Verschijnen... waar ik op u wacht. Maar 't ondoorgrondelijke zwart Kiert nimmer open voor uw voet…

Ik ben je kwijt. Ik kan niet meer in je geheugen treden. Elke vorm van herkenning wordt vermeden. Ik ben je kwijt. IK ben je kwijt. Het heden is niet meer het verleden. Wat we doen is niet meer wat we deden. Ik ben je kwijt. Ik ben je kwijt. Het geheugen is noch heden noch verleden Los van de alledaagse realiteit ben ik je voorgoed…

Liefde is een vruchtbaar verbinden van twee handen in een menselijke solidariteit. Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Ze hebben een beperking maar ze mogen er zijn. Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Mongooltjes hebben ook rechten. Hun krijgen ze niet klein. Is het zo erg om anders te zijn? Een leven met een klein vlekje. Laat ze toch gewoon gelukkig zijn! Geef ze hun eigen plekje.…

Buren ze leven met je mee of met je tegen. Ze zijn een vloek of een zegen. Buren kunnen je in nood omarmen. Je met hun vriendschap innerlijk verwarmen. Buren zijn beter dan die verre vriend. Het is de buurman die je vriendschap verdient. Want oordelen en veroordelen is makkelijker dan je denkt. Het zijn toch de moeilijke tijden waarin je…

Vuur en zout geeft spirit aan ons leven. De spirit die onze plaats in de samenleving markeert. Ons lichaam leert dat de ziel op het water blijft drijven door het vuur en het zout dat aan de water oppervlakte balanceert. Vuur en zout. Een vlam die op het water waakzaam brandt. Bestand tegen de spanning van het zoute leven. Het zout…

Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt alleen maar aan vandaag. Hij wil niet aan morgen denken. Gisteren is hij reeds vergeten. Hij zit gevangen in het hier en nu. Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen. Van gisteren wil hij niets meer…

Haal de zon in huis. Laat haar schijnen. Laat haar schijnen in je hart. Waar liefde is zal haat verdwijnen. Krijgt het leven een nieuwe start. Want onder de zon ben ik geboren. Vond ik mijn eerste levenskracht. Heb ik mijn onschuld verloren aan de liefde die nimmer wacht.…

Het normale van het ongewone. Het leven met of zonder vrije slag. Gek gaan kan ook wel eens lonen. Het leven trekt vaak de waan van de dag. Het voelt als het zwemmen in een grote poel. De slag in vrijheid kan men vaak niet maken. Gek gaan voelt dan als een doel. Eens te bewegen buiten algemene zaken. Wie heeft immers ooit een normaal mens…

Zijn kleren had hij niet alleen geruild en kostbaar wapentuig, maar ook zijn leven. Hij had zijn wijsheid en zijn kracht gegeven en wat in harts verholen diepten schuilt. Voor simpele eenvoud, sterke aanhanklijkheên, bood hij het de gebronsde jonge herder. Die nam, en streed, en slingerde het verder en trof Saul met de scherpgekante steen.…

Kom nu, kom nu, De tijd is vol. Daar zal geen uur meer komen, Dat van de bloei van dag en nacht Late avond zulk een gave pracht Heeft saamgenomen. Nu, in dit schaduwloze licht, Laat uw gezicht Glimlachend naar mij neigen. En glanzend zullen overweer Mijn ogen naar uw ogen teer, Uw ogen naar mij neigen. Wij weten dit verkoren uur Van…

Minerva vond de veldfluit uit, En speelde ’t eerste lied, Aan d’oever van Permessus vliet Gebukt in ’t jeugdig kruid. De bosgoôn sluipen op de klank Bedeesd en luistrend aan, En laten kruik en druivendrank Voor deze wellust staan. Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw Die Hercules verwon; En hoe hij bij een meisje spon, Hij, monsterschrik…

Soms in de nacht als je naast me ligt, als je naast me ligt met je meidengezicht, dan heb ik je weer zo lief. En ik denk met trots aan ons kleine gezin, en ik denk: er zit wel samenhang in, het biedt wel perspectief. Daar komen nare gedachten van: dat het zo niet altijd maar duren kan, het is allemaal…

Viel er een kleine regen in de nacht? Een kraalgordijn heeft even zich bewogen, Ik luister, en ik houd mijn adem in. Ik stond voor een verlicht papieren venster. Mijn nagel gleed langs het doorschenen vlies, En daadlijk viel een grote duisternis. Het kraalgordijn heeft even zich bewogen. Daar achter hoopt en luistert een, snel…

Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde. Ik ben de Strever naar het Ware Zijn, Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat…

Ik heb gewerkt, ik heb geleden, Ik heb geworsteld met 't verdriet, Ik heb gebogen als het riet, en soms heb ik 't met laffe vlucht gemeden. Nu stelt 't zich ondoordringbaar voor mijn staren Als van de nacht het nevelig begin. Maar als een lichtende lantaren Hef ik U op en volg U 't duister in.…

Liep augustus op zijn einde, sloot de badmeester de hokjes af, fietste neuriënd september in. Niemand was er dan ook bij dat ik de plank betrad. Ik was geblinddoekt als een deserteur. Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bospad op de hoge zweet men het peentje bangverlang. De zon stond even laag als ik en stond op punt van zakken…

Ik zit in een subliem vertrek, Geraffineerd verzorgd, alleen. Mijn ruwe stoppelbaard verdween En uitgeschoren is mijn nek. ‘k Had een diner met koffie na, Uitstekend was de sigaret. Maar toch iets bitters heeft de pret Nu ‘k spoedig uit dit leven ga. Het nieuwe hemd prikt mij en schuurt Alsof ik naakt lig in het gras. ’t Is of ik nooit…

(de teruggekeerde peinst:) Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven, Want ’t is ontfermend als Gods grote hart. Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart, Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven. En geen verwijten, want het vuns bederven Van ziel en ogen is opeens gestuit. Zij bad voor ons en mocht, armzaalge buit, Ons, worstlend…

Ik ben te veel een mens geweest, Een mens, die gilde en klaagde en schreide, Die dronk zijn glas en vierde feest En diep-gevoelde dingen zeide. Nú ben ‘k een delicaat artiest, Verliefde van zijn fantasieën, Maar die zich ’t allerliefst verliest In zijn kokette melancholieën… Melancholie-om wie? om wat?… Ik weet niets meer, kan niets meer…

Grouwe gebauwen, louwe thee, holadio, holadié, word je broer dominee? Heel gemakkelijk, zo’n dictee. Jan vermeid het komietee, holadio, holadié, en de mijd bleikt heel tevre, wat gemakkelijk, zo’n dictee. Heremejee... ik heb een twee. A-u, o-u, a-u-w, o-u-w of dubbel ee, word je broer moet met dt, wat een smerig rot-dictee…

door KUILENBURG geschilderd. Dus trof mij ’t Kunstpenseel van KUILENBURG naar ’t leven. Naar ’t leven ? — Neen, ô neen, mijn leven heeft gedaan. Dat heeft met Neêrlands bloei de laastste snik gegeven, En ’t is geen leven meer, dat thans mijn borst doet slaan. Vergeefs vraagt ge aan dit oog de kracht van vroeger jaren, Dat vuur de Jonglingschap…

Zoals er eerst een onbekend geluidje start zonder dat je schrikt, zo wil ik dat je reageert en poëzie klinkt. Het verzetten van een stoel, hanengekraai, blurpen van een onvermoede afvoer, de kuch van een ziek kind naast je op een bank. Ook als het stormt versnelt, verhevigt de wind. Van jou verlang ik het omdat ik je het dichtst in mij voel…

Wat is dat voor muziek? O, dat zijn buitenlanders. Vietnamese bootvluchtelingen. Vader collaboreerde met de Amerikanen. Nu rookt hij waterpijp in een rijtjeshuis, begiet plantjes in de achtertuin, de godganse dag in zijn pyjama. Wie had kunnen voorzien dat de Amerikanen uitgerekend déze oorlog zouden verliezen? De Iraniër op de hoek…

Daar staan 'n man in die son langs die blou water van 'n dam. So eenvoudig het dit begin, net so skryf ek dit hier neer. Dit is in 'n suidelike land en voor die seisoen begin. Die man hou in die wind sy hoed vas met één hand. Die ander hand is gelig, miskien 'n gebaar om my te groet. Wie anders kan hy bedoel? Daar is…

op afstand loopt men om mij heen pasje links, pasje achteruit een dansje met menigeen voer voor een psychotherapeut dat we straks niet weer gaan dringen maar op gepaste maat gaan swingen…

De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen…

'Wat werkt ge (zegt men mij); ’t is vruchtloos, al dat schrijven: Men roeit in ’t hart niet uit, wat elk is ingeprent.' — Voorzeker, ’k moet dan elk in de verkeerdheên stijven, En juichen ’t hollen toe van wie ten afgrond rent? ’k Moet reden, waarheid, God en Heiland, afgezworen, Verwoest zien, zonder leed, ja juichen ’t zwijgend toe…

De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister: God schiep de mens als leemklomp zonder luister. Hij toefde een ogenblik in dit aards leen, Beet in een vrucht, en dook weer in het duister.…

de meisjes uit vervlogen dagen we weten niet meer waar ze wonen nooit zullen zij zich meer vertonen waar wij weleer hun lichaam zagen de buren hun adres te vragen zal in geen straat de moeite lonen we weten niet meer waar ze wonen de meisjes uit vervlogen dagen de liefdesnacht met zijn sjablonen wanneer die eindelijk ging vervagen dan…