Alle inzendingen van Zywa

Ik bijt in de kraag van mijn dikke winterjas -- in keiharde kou.…

Oorlog is sterven van de honger, in de kooi -- Arme kanarie.…

Leeg de vergaderzaal Stoelen weer in het gelid Het scherm in de hoek spuit nog de laatste nieuwsberichten Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van…

Via Via weet ik ongeveer wie ik ben iemand onder al de mensen die de stad levend houden en me mijn ziel laten zien We voeden elkaar, eten dus elkaar als één lichaam mensheid, hongerend om te leven ongeveer wetend wie we zijn temidden van elkaar en de rest op onze lange weg omhoog, omlaag en in het rond De doelen die ik…

Jij verschuilt je achter een schild, stoere man met speer Jij wilt mij wel maar bent gewaarschuwd door je vorige vriendin De wereld kun je bevechten wie je bent wil je bevechten voor idealen, amma of mij maar om de liefde, om mij kun je niet strijden zonder haar zonder mij, te verwonden of jouw macht uit handen te geven Je mag jouw…

Wat ik stiekem doe maar niet verborgen voor mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Is vrede vrij zijn terwijl er een oorlog woedt -- in een ander land?…

Mensen zijn dichters, hun halve zinnen scheppen -- nieuwe verbanden.…

Hier wonen mensen in natte dozen en ik schreeuw niet ik voer geen actie voor een post in de begroting Ik voel me alleen net als de anderen in hun huis en schone kleren die al zoveel te doen hebben en opgelaten voorbijlopen met een vriendelijke groet die een gesprek afkapt voor het kan beginnen en die dit gauw vergeten voor het een…

In de overgangstijd is het even vrede Om elkaar te bestrijden zijn de oude krachten te zwak en de nieuwe nog te gering - kleuters in hun blootje die iedereen vertederen en tijdelijk ontwapenen in het spijtige besef dat die blootheid haar onschuld verliezen zal aan de verlangens die woekeren in de groei van lichaam en geest en levens…

Een ontplofte wereld binnenstebuiten onwankelbaar het water verzwolgen en de korst een asfaltzee een dode zee, onland waar geen vee kan grazen en iedereen honger lijdt is een horrordroom van anderhalf uur in de bioscoopzaal waarbuiten we vertrouwen op kernbommen en slimme oplossingen voor een menslievend milieu want er zit geen…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

Mijn huis heeft gladde tegels muren, die de wrekers wit wassen van de geronnen noodzaak om uit de weg te ruimen wie op anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van…

In de schemering krimpen de straatgeluiden, de huizen, ikzelf.…

Mijn huis heeft grote bedden waarin naakte mensen kreunen en meisjes verkracht worden door andermans eenzaamheid De gasten betalen voor het wassen van de gordijnen die ze na de nacht strelen met hun zachte handen Ze verwachten geen eelt van de dag, ze herschikken en ruiken, plukken de bloemen niet zelf, leven binnen waar ze zonder…

Ik hurk tegen een hoge muur wijzers in mijn hoofd schuiven naar twaalf Ik ben er, ben er niet Rook, reis, rustplaats volle maan Zoemend, zes, zestien keer kom ik binnen waterspiegelingen Rammelend behang Ik druk duim voor duim een stempel op de dagen Winden waaien voorbij alles is blauw ja, alles scherp blauw en roze in de…

Piepende jongen, glijvlucht van de ooievaars -- naar het hoge nest.…

Het is maar een spel, er zijn dus geen verliezers -- maar nieuwe kansen.…

Ze trok zijn aandacht, maar liet die vallen, en toen -- raapte ze scherven.…

Aan politiek doen mensen mee voor de vrede -- van eigenbelang.…

Een bui: de mensen vluchten de ijssalon in -- en likken wachttijd.…

Nu elke dag ertoe doet tellen alleen ervaringen: nieuwe activiteiten volle teugen schoonheid en aandacht voor mij De rest ruim ik op Wat ik jaren heb bewaard gooi ik netjes weg in cadeaupapier of ik vouw er bloemen van die zullen verstoffen ter nagedachtenis aan mijn gezelschap onze ontmoetingen die niet kunnen wachten We geven…

De nachten zijn stil, de veerboten buiten dienst -- iedereen in bed.…

Weer een dag voorbij, weer is het tijd om mezelf -- eten te geven.…

Ze knijpt in mijn hand, stille liefdesgevoelens -- in morsetekens.…

Er waaien vlaggen: een treurig gezicht, deze -- verkeerde vlaggen.…

Weer geen flessenpost op het strand, geen begin -- van ware liefde.…