Alle inzendingen van a

En toen was er verdriet, In één klap, Plotseling, uit het niets Stond ik daar, Een traan rolde over mijn wang, Ik begreep het niet. Waarom deed je dit, Wat ging er mis Dat je dit besluit nam? Duizenden vragen tolden door mijn hoofd, Ik stond daar maar En keek naar jou Maar al mijn vragen blijven altijd onbeantwoord...…

haar kleine handje in mijn hand haar bruine haartjes in een kleine staart een groen rond brilletje op haar neusje rood van de kou het roze dekentje dat haar warm houd alle kleuren van de regenboog ze spelen met haar zo lief zo klein wonderbaarlijk hoe zo'n klein meisje jouw hart kan stelen…

Ik leef met je mee. Het zit je niet mee. Je wil vrij zijn En toch ben je gevangen, in je eigen ketenen geslagen. Je eigen authentieke ik opgesloten in een diepe, donkere en kille kelder. Toch blijft ook God jou toespreken om in het echte leven te stappen. Ook al verlang je al zolang en zo vurig naar die bevrijding en wil je eindelijk…

Hand in hand, gras kriebelend onder onze voeten En heerlijke broodjes in de picknickmand En steeds weer die blikken die elkaar ontmoeten Jij bent de enige naar wie ik verlang als mijn vriendin voor het leven Ik hou van je maar ik ben bang Heel bang om dat toe te geven Die angst, af te lezen in mijn ogen.. Je laat me los, en kijkt me…

De tijd vliegt voorbij. Ik kan het me nog herinneren, als de dag van gisteren. Maar de waarheid is, het is allang voorbij. Ik leef door,want het leven gaat door. En jij zou niet anders van me willen. Ik lach weer, maar draag het verdriet met me mee. Het verdriet houdt me vast, omdat ik jou niet los kan laten. Ergens zal je op me wachten…

Steeds weer Starende blikken Domme kreten Die mijn hart Niet raken. Ik sta sterk In mijn schoenen Jij weet toch niet Hoe ik me voel Ik voel me goed Zoals ik ben Steeds weer Tussen neus En lippen door Opmerkingen Over mij Ze bevriezen Mijn hart Ik hou van je Je doet me pijn Je zou toch moeten weten Hoe ik me voel Ik voel me goed…

Er is een dichter gestorven: hij had een goede naam; nu komen de andre poëten luid jammerend tezaam; zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld, hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld. De dode heette een stumperd en machtloos nog voor één uur, nu wordt hij opeens bevorderd tot stralend dichterfiguur; nu wordt hij…

Een baby wordt geboren naakt en hulpeloos De moeder dolblij met háár kindje dat altijd van háár blijft Babykleertjes die heeft ze al gekocht de baby wil ze niet en huilt praten lukt nog niet Snel de kleertjes aan O, dat vind ik schattig staan! Roept ze De baby brult voelt zich ongelukkig De moeder dolblij met háár kindje Ze kan…

Bijeengedreven in hokjes erger dan vee behandeld veracht, gehaat en getreiterd emo's bij emo's gothic's bij gothic's turken bij turken negers bij negers marokkanen bij marokkanen Immers, ze zijn allemaal hetzelfde Niemand loopt nog vrij rond door de dierentuin van mensen, in hokjes Behalve de eigenaar zelf, de hokjesgeest hij plaatst…

op de stoep zit een meisje muziek te luisteren er komt iemand langs een lach verschijnt op haar gezicht vriendelijk zegt ze gedag, daarna verdwijnt de lach weer zo hij gekomen is het vrolijke meisje, Verdwenen. Op de stoep ligt een bierflesje het meisje kijkt ernaar pakt het maar gooit het weg een gerinkel klinkt Op de stoep liggen…

Naar Jean Richepin Tsagh eens een cnape stervensgeern een valsche, vreede, boose deern. Sei totten cnape: 'hael mi terstont din moeders herte voor minen hont.' Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen en valt, - dat erme hert meteen. Al botsen op de harde baen, vingh…

ik en hij hij de gothic gothic is slecht gothic is lelijk wordt mij gezegd maar nee, hij is mooi zijn mooie zwarte haren zijn lieve gebaren dat zie ik zij niet in hun vooroordeel-droom-wereldje dromen zij weg gedachteloos roepen zij dingen niet horend hoe kwetsend het is voor mij voor mijn vrienden die ik nooit zal voorstellen thuis…

Ik keer terug naar de zonsondergang Waar ze zomaar verscheen en ik toekeek vol leven Roze lucht Koele bries Witte paarden Hoefslagen om me heen Mijn lichaam is blind ... Ze komt me niet redden…

Grijp je vast Aan bomen vol herinneringen Volg de weg van wie je bent Die dwars door woorden breekt Geen witte sneeuw Tot scheuten uit je lichaam schieten En je ontwaakt in een frisse wind Onder de warme regenzon…

Ik ben losgeslagen In een schoonheid die ik ken Zonder vooroordelen of gedachten Zoals jij die hebt Ik ben losgeslagen Want het heeft toch geen zin Te luisteren naar wat jij zegt Wat je niet weet Losgeslagen In een schoonheid die ik ken Die me omarmt en streelt In de dagen vol vuur…

Zonder een woord Zonder een zucht Vliegt de vogel voorbij In zijn vlucht En als je goed luistert Dan hoor je hem gaan Boven de bomen Onder de maan Zonder een woord Zonder een zucht Vliegt de vogel voorbij In zijn vlucht En als je goed luistert Even blijft staan Dan vliegt daar de vogel Naar ver hier vandaan…

Gaande naar het zuiden, zonder de geluiden Van het verlate, lage land. Staande in het natte zand. Komend van het noorden, Uit de schrale, lage oorden; Kijk ik nog eenmaal achterom, En vertrek, met stille trom. Trommelend, vanuit het noorden naar de zoete, warme oorden Van de palmen, en het gele land Staande, aan de de waterkant Gaande…

Zwart in een kleine ruimte Wazige vlakken door het raam Druppels rollen langs mijn wangen Het wordt te warm Mijn ogen sluiten en openen Adem in mij nek Weg uit deze beklemming Wapperende haren Tranen rollen over mijn wangen Van de harde wind Uit het geopende raam…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

in my donker eensaamheid wil ek ook liefhê aan jou vat die kurwes van jou gesig deurvoel tot ek mý prentjie het van hoe ek dínk jy lyk jou stem jou warm teenwoordigheid jou reuk jou voetstap jou lag, is al wat ek het om aan te klou om te weet jý is myne jou woede buie jou ongenaakbare manier van op my skree jou ongeduld venyn…

pulver paddestoelen in mijn haar als ik naar verre oorden reis dompel mij onder in een boekettenzee mocht ik gaan zwerven aan de linkerkant laat mij zwarte aarde eten indien ik ten hemel stijg voer mij met de zwijnen als het lopen mij slecht vergaat leer mij al dat te doen zodat ik weet te balanceren op touwen die…

De vrouw slaat de man gade en denkt aan het absolute niets wat kan hem nog raken alleen zo en zo alleen hoopt zij hem te treffen in zijn starre onvermogen zich te herinneren waar de zin des levens uitgesproken werd niet zwijgend uit verkiezing opgedrongen terughoudend als een zelfgekozen plicht de vrouw slaat de man gade en denkt…

je glimlach raadselt mij ogen zien ontwijkend neer huid blankt op een gelaat flarden haren zwarten git een schoot doet handen zwijgen als je hoofdgedoekt buswachtend zit je glimlach raadselt mij…

kwantipierum tooit mijn hoofd in deze moedeloze dagen twurlrokjes draag ik niet zommelwaar moet ik kopen op uren van tijdverschiet mijn pantoffels gaan niet uit plurenjam smeer ik op mijn brood in momenten van niets meer weten ga gedachtenloos in nachtgewaad schemergroetend zwaait mijn hand naar vergeten verre buren die kalender is…

ik kijk naar buiten, zie geen blad bewegen de straat bedekt met zaagsel, mos en stof ik hoor de uitspraak van het Hof, de rechter spreekt zacht, schiet nergens uit zijn slof beschrijving van een leven, afgenomen door wie elk blad de mond bedekt, van hem, gesnoerd door hout en aarde geen mens die hem tot spreken wekt 'bewolkt, met af en…

Berlijn heeft nu een curry worst museum toeristen gaan er met plezier naartoe omdat men zulks met bier pleegt te serveren ik denk dat ik het ook een keertje doe cultuur hoef ik dan niet meer te ontberen want daar heb ik nog nooit veel aan gedaan en in musea veel er veel te leren zo wordt mijn opleidingsniveau voortaan ten minste even hoog…

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

een duister elixer een troebele drab de keuken: ik mix er het duister elixer geen cocktails of tics er is heilzamer sap mijn duister elixer mijn troebele drab…

Clara kwam langs het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgestrooid in de verstuurde brief die wij vandaag ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd de schemering haast donkert dan licht er aan de kant één vonk, een niet-verwachte zo tussen…