Alle inzendingen van abel staring

witte wolken stapelen een zetel een vacante…

de ziel dat is zo’n oud belegen woord ik weet haar niet te vinden tenzij men aan haar komt dan doet zij zeer, betrapt ....................................... Inspiratie voor deze tanka vond ik in de Introïtus van de eerste Zondag van Advent, morgen dus: Ad te levavi animam meam Tot U hef ik mijn ziel op Psalm 25:1 Een prachtige…

novemberdagen het wintert in de harten overal mist lichter en lichter de zon kust de mist weg…

nu de wereld wordt herleid tot lijnenspel doorzie ik het bos…

buitbelust tuur ik over wateren vol van gedachten wat wil ik toch? bewijs? uit het ongerijmde?…

de kerstening richt zich nu in limburg op de trollen…

trots passeert ons sukkelaars in de file een zwarte merrie…

gave vaas hier staat het vluchtige op http://bit.ly/qQWsso…

voor ‘t keukenraam drie dagen al een kruisspin roerloos in het web…

ik hoor een doffer almaar perzisch koeren: koe koe (waar waar)?…

vredeszondag: een opgewekt knekelhuis droomde de pastoor…

schuimbekkend de zee de wind maakt haar helemaal gek…

Luidkeels zingt neef Jeronimo de lof van zijn kleindochter die net in de brugklas zit. Ze is pas elf, de jongste van de klas maar ze schiet momenteel omhoog en je kunt nu al zien dat ze mooi wordt en ze is zo bij de pinken. Kijk, ze is koud een dag op school en ze doet al aan wijsbegeerte. De filosofieleraar vroeg filosofische vragen en zij stelde…

jong en beklemd vinden handen elkaar sprakeloos en onberoerd blijven de lippen voorlopig foto: sybe bakker http://bit.ly/pd0723…

vandaag en morgen golven hier de golven regelmatig uit allen buigen het hoofd allen geven de geest…

de wind jaagt een klaaglied door de gaatjes van mijn wandelstok…

Met de punt van zijn schoen wrijft de man in het wit over de grond. In de verte knerpt het ijs en boven hem geluidloos een vogel. alle uren heeft hij hem in het vizier de albatros Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Hij proeft zin voor zin en herhaalt wat goed klinkt maar steeds…

‘Zeker eenmaal per week meldt zich een duif aan mijn raam met een invitatie. Laat in de avond word ik dan afgeleverd bij het comptoir hier pal aan de overkant en daar drink ik dan thee tot aan het ochtendgloren met meneer De Spinner. Ik vind hem uitermate sympathiek. Hij heeft alle aandacht voor mij en hoe laat het ook wordt, hij blijft kwiek…

schouder aan schouder zeilen twee wolkgevaarten het hoge blauw in…

Zijn spraak stelde hem voortdurend in gebreke Lezen, Jeronimo dacht dat hij het kon maar elke tekst wemelde van de voetangels en klemmen. Hij startte goedgemutst maar in zijn mond regeerde een duiveltje. Vroeg de juf waarom hij zo laat was, dan stamelde hij met veel inspanning: ‘Ik moest naar de dotter’ en zij deed zichtbaar moeite om niet…

‘de tijd is een kind dat met damstenen schuift en het spel bepaalt’ was dat maar zo heracliet je maakt me blij en bang…

bertha lispelt: laat een jood mij slachten, drammedarissen! meer achtergrond: http://schrijven.wikidot.com/berta-lispelt…

Jeronimo van Elk is thuis en praat maar door over zijn verloren knie, over zijn prothese en vooral over die donkere nacht. Trein na trein kwam voorbij en tussentijds ging de zaaldeur dicht en open. Hij ontdekte: verwarmingsbuizen suizen maar kunnen ook fluisteren en mompelen en hun berichten registreerde hij. Schimmen kwamen dansend voorbij…

henk en ingrid trotseren kernenergiek de elementen haiku bij ets van aat veldhoen nu te zien op tentoonstelling in amsterdam: www.stichtingmarlinefritzius.nl en hieronder…

al heeft hij ons verlaten hij laat ons niet alleen wat wij aan taal bezaten gaat mee als zonneleen Foto © Dick & Margo van Berkum…

op het kerkhof snoei ik rozen en ik schrik: de directeur graatmager in zijn nette pak tikt mij op de rug en zegt: jij komt er wel op de motormaaier kort ik lentegras en bij het cederpark neem ik een teug whisky uit de halve hells angels fles daarna op naar het kinderenveld ze passen onder halve steentjes één voor één zeg ik ze zacht gedag…

even op een tak werpt de merel noten de wereld in…

media vita staande in de coulissen de hoekige neemt soms een loopje met ons en laat zich niet afschudden tekst in schilderij van georges braque: http://bit.ly/mtVdKf…

één been in het graf wil hij nog blazen inzicht verspreiden maar het schort hem aan adem en de wind maakt zich meester…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veterinairen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…