Zijn spraak

Zijn spraak
stelde hem voortdurend
in gebreke

Lezen, Jeronimo dacht dat hij het kon maar elke tekst wemelde
van de voetangels en klemmen. Hij startte goedgemutst maar in
zijn mond regeerde een duiveltje. Vroeg de juf waarom hij zo laat
was, dan stamelde hij met veel inspanning: ‘Ik moest naar de
dotter’ en zij deed zichtbaar moeite om niet te lachen.

Hij werd ziek, ernstig ziek, en de lieve buurvrouw kwam voorlezen.
Haar zachte, melancholieke stem was hij nooit vergeten. Ze was
zo mooi zoals ze daar volkomen toegewijd voorlas naast zijn bed.
Haar oprijzende blanke nek zag hij later terug in majesteitelijke
sneeuwhellingen in de Alpen. En haar haar droeg ze als een vorstin,
hoog opgebonden en glanzend. Zij glansde en hij luisterde en keek.

Hij lag daar met zijn gebonden tong en hoorde een suikerzoet verhaal
over een jongen die onmiddellijk naar de dokter moest. Zij articuleerde
zo scherp dat de k en de t zich in zijn hersens griften. Hij herhaalde
hardop terwijl zij stilviel: ‘naar de dokter, naar de dokter’ en de kamer
op het noorden werd licht en de zomer trad in.

Onverwacht
werd zijn tong ontbonden
een geschenk



Haibun bij dit schilderij van Willy Maillard (omstreeks 1918)

Maillard tong articuleren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 1 stemmen 92