Netgedichten

netgedicht (nr. 39.968):

Ontzagwekkend is deze plaats

Met de punt van zijn schoen wrijft de man in het wit
over de grond. In de verte knerpt het ijs en boven
hem geluidloos een vogel.

alle uren
heeft hij hem in het vizier
de albatros

Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier zijn
rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Hij proeft
zin voor zin en herhaalt wat goed klinkt maar steeds
weer lispelt een stem in zijn oor:

en het mensdom
gaat over tot de orde
van de dag

Op de derde dag ziet hij een ladder zich krommen naar
de hemel. Geen vleugel ruist. Hij schetst weer op het
bord een kromme die nadert en nadert de rechte en
achter het kruisje waar ze elkander in het oneindige
snijden zet hij een vraagteken.

er is geen wind
en toch schommelt de ladder
zachtjes heen en weer

Tegen de avond kerft hij met zijn stok een tekst in de
grond en schuifelt op de ladder af die met elke stap
een schrede wijkt.

De volgende dag kan de helikopterpiloot hem niet vinden.
Hij keert terug naar de basis met een foto van wat rest:
twee roodlederen schoenen, strak in gelid, met daarnaast
een sleutelbos en daaronder de tekst:

terribilis est locus iste.