Alle inzendingen van bert

Bang voor het leven Bang voor de dood Bang voor het schouwspel Waarin pijnlijk langzaam Mijn leven stukje Bij beetje wordt Uitvergroot…

Alcoholist in hart En nieren ben je En ook je lever doet Al driftig mee Om jezelf tot de Grond toe af te breken Maar daar zit jij nu Nog helemaal niet mee - 't Is de wereld op zijn kop - Niet alleen je problemen Maar vooral je eigen zelf Lost de drank graag voor je op…

Vanuit het totale niets, Vanuit de morgenglans der Eeuwigheid ben ik in Het licht ontstaan Uit en in dit licht Geboren - licht dat Tijdens mijn leven zo Vaak ontbrak - 't is Mooi geweest hier op Deze aarde waar de een De ander vooral het licht Niet in de ogen gunt - dit Samenraapsel van nietsheid Doet mij vooral terugverlangen…

't Is de drank die je Platlegt dag aan dag, Je hersens ketent, Uitdroogt en in het Slot gooit - en jij Maar denken dat je door Haar bevrijd wordt Van je te zware last - En nu ook je ogen het begeven In 't aardedonker van de dag Kun je uitsluitend verder op de tast…

Neerbuigend behandeld Door Jan en Alleman Van begin tot eind Door hen gekrenkt Tot op het bot - Opgehemeld ben ik maar Door Eén en dat is De Zoon van God…

Het leven wil ik begrijpen, Ongevraagd gekregen geschenk Waar ik mee doen en laten Kan wat ik wil - om er van Te maken of niet te maken Wat ik in mijn gedachten heb En des te vaker ik probeer Tot de diepte van het leven Door te dringen des te meer Ik tot het besef kom dat ik Tegen een glazen plafond Aanstoot, een dunne vlakke…

Bang om er te zijn Bang voor de nieuwe dag En voor wat er komen gaat De zon schijnt, maar wel Met een groot zwart gat In het hart van haar stralen Zwart gat gevuld met Verantwoordelijkheid Die daag'lijks genomen Wordt en waar ik al die Tijd het liefst voor wegren…

Verdriet dat zo Ongrijpbaar is Maar wel degelijk Aanwezig in wat Mijn gedachtenwereld is Altijd op de loer Ook als de glimlach Dreigt door te breken Kom ik tranen te kort Om het je uit te leggen ' k Leg een arm om je heen Waarmee ik hetzelfde wil zeggen…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

Meelzak met wit gestikt lint En uitgelopen vlekken Door chloor hopeloos Achtergelaten op wat Een zwembroek moest zijn Lubberig hangend om het Magere jongenslijf Bibberend van de kou Angstig wachtend op De sprong in het diepe Die komen gaat - maar die Nog niet half zo erg is Als het gejoel, geschreeuw En gefluit van die horde…

Mist regeert in het hoofd Hersens die maar moeilijk Reageren op prikkels die Zinloos uitgaan en in Het volstrekte niets Lijken aan te komen Schakeling tussen cellen Uitgeschakeld voor nu Tot opeens Rinsma opdoemt, Vervoerder uit Franeker, Holland, en ik met zachte Drang word teruggeleid Naar de wereld waaruit ik Afkomstig was…

Vermoeid word ik vanmorgen Wakker in wat een voorjaarszon Lijkt te zijn - Als ik op wil staan Blijkt dat me dat niet Lukt vandaag - bevind me Liggend tussen het platgetreden Pad van pijnlijke cliches met Emoties die vervlakt zijn Tot neergeslagen poolijskou - De enige gedachte die erin slaagt Boven het platte bevroren gras Uit…

Zo graag hadden we Het jou gegund Meer dan wie ook - Altijd verblijdende Glimlach met ondeugende Knipoog naar ons aan Het eind van je verhaal Aan ' t slot van het Achtuur Journaal Toch ben jij het niet geworden Geen reden voor tranen van Verlies - jij hebt jezelf Behouden, leeft je ik Zoals alleen jij dat kan, Hoeft niet te…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

In semi-sluimering Komen in mijn ziel Dia-raampjes voorbij met minstens Vijf soorten zwart bestrooid - Overwegend roet dat net Als ik is neergeslagen In de ruimte die Leven genoemd wordt En soms wel wat weg hebben Van de bril die ik doorgaans Draag in deze donk're tijd Waarin het nooit meer Licht lijkt te worden…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Kijk ik neer op je lichaam tussen lelies in gebed dan zie ik tekens in je gelaat gegrift die ik niet kan wissen. Hoor nu mijn liefde die naar adem snakt nu je vragen verstomd je ogen blind zijn van het kijken naar mij. Ik leg stilte aan je zij blijf je met mijn taal nabij om je te vrijwaren voor het vergeten want je lichaam vergaat…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…

Toen we overal langs de Oostkust door anderen Die ons niet accepteerden Werden weggestuurd, wisten Wij het niet meer, overal waar We ons wilden vestigen werden We als nakomers, als vreemde eenden In de Amerikaanse bijt weggehoond En soms zelfs letterlijk weggevochten En toen we het helemaal niet meer wisten Was er nog maar één weg…

Was door de bodem Gezakt - voelde de Grond onder mijn voeten Niet meer en verdween In het ondergrondse duister Waar alleen de pieren nog Van alles kunnen zien, en in De diepte van het donkerste duister Zakte ik langzaam weg toen ik Merkte dat er ook hier geen leven Meer was - inmiddels was ook de Aarden tunnel met het grondwater…

Er is in jou een ruimte Met planken vol verlangen Een kamer die niet op slot kan Daar waar je ziel woont Dat is de ruimte waar jij Jezelf en God ontmoet Bron van geloof, maar ook van kunst Ruimte waar vanzelf muziek gemaakt wordt Jouw leven, jouw ruimte, jouw eigen Zelf, dat wat jou tot jou maakt Ziel ook die kwetsbaar is, die niet…

Wegenwacht die opdook En constateerde dat de accu Zoals hij zei dood was, zo dood Dat zelfs de radio er niet meer Op kon spelen, leeggelopen en Tot de draad toe versleten - Zo erg versleten dat er Geen redding meer mogelijk was En al snel het geel van de Wegenwacht vervangen werd door Het geel-blauw-groen van de Ziekenauto van GGZ…

Verstand op nul Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

LIEFDE DIE GEWOON DE WOORDEN MIST Ver van mij verwijderd Is mijn lief - drie Oceanen scheiden ons Van elkaar terwijl we Onuitsprekelijk veel Naar elkaar verlangen In een liefde die gewoon De woorden mist - gevangen In de mist van die hulpeloze Verte weet ik dat jij Daar bent en ook denkt aan mij Misschien gooi ik vandaag Een…

Terug keek ik De afgelopen jaren Op alle donkere dagen Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…