Alle inzendingen van bert

Het kind pakt vol vertrouwen De hand van de man, de grijsaard Die zijn vader is, Of zijn opa, Dat maakt ook niet Zoveel uit, wat telt Is de onvoorwaardelijke liefde Van de mens wiens adem hij kent Als was het zijn eigen adem, Die net als hij een mens is Die Adam heet, een mens die door De adem geschapen is…

Hij kent mijn adem Beter dan ik hem zelf Ooit ken Elke onbedoelde Vingerwijzing Pikt hij op - Hij kent mij Zoals hij er is, Zoals ik er ben, Zoals wij er zijn…

Een droom Een droom Een droom komt voorbij Een droom waarbij Het licht bij bakken Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak…

De duizend doden Die ik ben gestorven Liggen begraven Ver achter mij In de wereld van Vergetelheid, Alle momenten Die mij van mijzelf Vervreemdden - Aan de einder lang En breed verdwenen - Zijn niet meer, Want in het verleden Is de tijd niet meer…

De tijd leunt tegen mij En ik ben niet bezweken Tegen mijn botten schuurt hij, Holt mijn beenderen wat uit, Schuurt het bot en krast Tot een doorbraak Komt het niet, want Het merg blijft heel, Het wordt niet aangetast…

zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos bewegend schilderij van wonderlijke luchten mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd nog ongevuld…

Deze regels zijn voor U die ons zag en ziet, En telkens laat weten Dat U ons nog zag Toen we onszelf allang Waren vergeten…

Je hebt me gekregen En nooit verteld Wie ik was - Uit jou voortgekomen, Gekoesterd met jouw handen Als ik pijn had, Gedragen door jouw liefde Als mijn verdriet zich Uitte in gemis, Heb jij mij Duidelijk gemaakt Dat jij er bent Zoals ik er is…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

Vier keer achter elkaar Hetzelfde stapeltje Washandjes recht leggen, Zes keer dezelfde sleutel In het slot alleen maar Om zeker te zijn Dat het klopt voor mij, Voor mij, vandaag, Zoals ik elke dag alles In gedwongen regelmaat Moet doen Om vrede te houden Met mezelf - maar Het verlangen blijft Naar een leven zonder Angst…

Donker dat door Me heen trekt Uiteinden van Hersencellen Waarin de pijn Zich verzameld heeft Die ik door de verf Heen naar buiten druk Elke penseelbeweging Geeft verlichting, Brengt het pijnlijke Over op het doek, Geeft uiting aan verdriet Dat kracht meebracht En wijsheid In de tijd…

Harig lig je hier, Aanraakbaar dichtbij Met louter leegte Om je heen, Leegte die er is Zoals jij er bent Zoals jouw Waakzaamheid Er is, Maar - Slaap nu niet langer, Het is niet donker meer, Het licht roept…

Het donker heeft Gedroomd in mij - Wolken, alleen Maar wolken dreven Voorbij - Nu is daar Uit het niets Het licht dat Zachtjes op mijn Schouder tikt waardoor Ik wakker word - Het is niet donker meer, De avond, de nacht zijn Voorbij…

Ik weet niet Of ik het ben Die door gangen loopt Langs overvolle en dan weer Lege lokalen, Een teveel aan mensen En daarna totale leegte, Ik weet niet Of ik het ben Die door deze Gangen loopt…

Jullie begeleiden me Bij mijn wekelijkse gang Naar bewegingstherapie Op elk raam in de gang Een afbeelding van een Vogel die bevroren is In zijn beweging - En toch blijven jullie Op weg naar een onbestemd Einddoel - zijn net als ik Onderweg naar een doel Dat we nog niet kunnen zien…

De maan schijnt Haar licht loopt Over het water Naar me toe En biedt me een trap Om naar de hemel Te klimmen…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

Onverlaten hebben De sleutel van mijn Leven weggegooid, Het op slot gezet En daarna de sleutel In de ruigte Van belendende bosjes Onvindbaar weggeslingerd - Wat nog heel goed Bruikbaar was, Staat nu voorgoed op slot, Er is geen redden meer aan - Hoogstens nog is het wachten Op een goedaardige smid Die wat opzettelijk…

Die met handen van liefde Uit kostbaar albast gevormd Het licht doorlaat In zeldzame zachtheid De aderen toont die ook Jou tot leven hebben gewekt Kent een nauw'lijks zichtbare Opening waar zorgen door verglijden Van gisteren Van vandaag Van morgen…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

Met de handen ben je Aan het plafond, jouw Plafond, genageld - Hoger kun je niet Vooral ook omdat Jouw grens bereikt is Bovendien is het nog Niet eens van glas gemaakt, Je ziet er niets door heen, Weet niet wat er op volgt, En je benen bungelen In de lucht, alle contact Met de aarde Ben je verloren Ongemakkelijke vrijheid…

In liefde opgedragen aan mijn zus Misschien zin in Cappucino, warme Choco of zo Zeg je, terwijl wij Je duidelijk vertellen Dat we niets Meer hoeven, We zitten al zo vol - Toch begin je Met stramme vingers De plastic verpakking Moeizaam te openen, Zinloos te openen, Want jij weet Dat het erop zit, Dat weet jij net…

Ik drink het leven in, Ik drink, drink en drink Tot mijn maag en darmen Tot de rand toe zijn gevuld En ik eindelijk de waarheid zie Die tot dusver altijd was verhuld Ik drink, drink en drink Tot ik de helderste dimensie Van de waarheid zie De enige werkelijkheid Ik drink, drink en drink…

Lezen wat er niet staat Woorden verstaan tussen Regels door die op Het oog de waarheid Verzwijgen Ze schieten alle kanten op Gaan de ruimte in die Oeverloos is, Net als de waarheid, Oeverloos, oeverloos…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Toen ik in je lijnen Mijn naam zag staan, Steen, zag ik in jouw Ziel de mijne weerspiegeld, Herkende ik mezelf in haar, En besefte ik dat jij geleefd Hebt zoals ik geleefd heb, Zoals ik heb bestaan…

Jij zegt dat je Hier woont, hier in Deze stad - Ik vraag je de weg Want ik kom niet Hier vandaan, kom uit Een andere stad, in een Ander land - En vraag je waar ik Het grote plein Kan vinden, in het Centrum van jouw stad - Je weet het niet zeg je, Weet zelfs niet de naam Van de straat waar Je nu loopt, je weet Eigenlijk…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hieronder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe woonwijk verkoopbaar…

Mijn hart is nooit van steen geweest, Vlees en bloed waren het enige dat ik had - Windhozen en orkanen Die me overkwamen Zorgden voor uitgesleten Platgetreden paden Die allengs niet anders voelden Dan het gevoel geen gevoel meer te kennen En zie daar, vanmorgen aanschouw ik een wonder, Mijn zichtbaar hart is van jute geworden - Ik…