Alle inzendingen van cornelis van zwaanshoek

even al is het maar even hoeft niet lang te duren maar even wil ik je nog horen al was het maar over fietsbanden of de schilderijen van Vermeer of noem nog eens wat of bloembolvelden die je onder water zet blijkbaar doen ze dat ergens voor we hadden het verder over wind en tegenwind we namen een tomatensoep zo zeker van onszelf…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

Wat nu niet meer kan opeens zal later zo noem je haar mond en mijn mond ooit slakken zo langzaam ergens zo langzaam buiten de tijd waren wij haar handen de cirkel paar woorden een zomeravond vraag mezelf en niet haar wanneer ze misschien nooit meer wacht op haar en wie ik dan ben…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

Net nu ik een hap filet americain neem, zie ik op de voorpagina een lichaam zonder hoofd. Ook de helft van de romp is verdwenen en met m'n mond vol, weet ik niet wat ik moet doen. Ik kan dit gemalen vlees niet uitspugen, ik kan het niet inslikken. Ik lees: Dictator dreigt met bloedbad. Dictator laat een bad met bloed vullen en ze…

Ongeachte redactie, U zet een foto van een jonge man met een bivak op de voorpagina. Dat moet dan een rebel voorstellen, maar het is gewoon mijn broer. Als u goed kijkt, is die bivak ook geen bivak maar een muts. Mijn mooie herfstpartymuts, waar hij gaten in geknipt heeft! De enige herfstpartymuts die ik heb en die ik ooit heb…

Schip van zand aan de rand van de zee, altijd de rand van de zee. Vol verbeelding is het schip, maar zonder illusies: straks komt de zee en wast dit allemaal weg. Wat overblijft is het verhaal: “Weet je nog, ons schip, toen.” Dat verhaal blijft eeuwig spreken. Daarom worden er steeds weer schepen gebouwd, op de grens van het tij…

ik hou van jou en de lucht is blauw tot aan het ochtendgrauw Google : Geen resultaten gevonden voor "ik hou van jou en de lucht is blauw tot aan het ochtendgrauw". Bedoelde u: "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet" Geen resultaten gevonden voor "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet".…

Zwaar zweeg het zwarte zwerk en zwervende zwanen zwenkten zwaarmoedig naar zwavelig Zweden. -------------------------- noot 1: Zweden - land op zeven dagreizen naar het noorden. noot 2: zwavel - goedje om lucifers te laten ontbranden. noot 3: zwerk - een soort zwangere lucht. noot 4: zwaarmoedig - niet al te opgewekt…

1. In de polder hoor je veel holderdebolder, waarbij je haast vergeet dat het slechts de kat is op zolder. 2. De krokodil huilde tranen met tuiten en kwam niet tot bedaren, maar iedereen bleef denken dat het krokodillentranen waren. 3. Vandaag was de leugen langzaam als de klok van Arnemuiden want de waarheid had vakantie en…

Het bericht ging,echt waar,dat een man zijn vriendin gegrild had op de barbecue, hoewel ze alletwee jong waren.Zij heette Tinesha. Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic,terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden,maar droomde elke…

Iets is een stoel of een gedicht. Op een stoel kan je zitten. Op een gedicht ook mits het gedicht op een stoel ligt. Een stoel is dus belangrijker, maar wat zou een stoel zijn zonder gedicht? Je gaat wel zitten en je kunt iets zien evengoed: een plant op tafel, een opwaaiend gordijn op een zomeravond, en je kunt iets horen…

Laat opstaan in een ver land of heel vroeg opstaan in Amsterdam.Het eerste is voor mij minder vreemd dan het tweede.Hoe laat heb ik wel niet door Amsterdam gelopen, zo laat dat het alweer vroeg was en weer licht .De stad leek dan eerder op een ets van Georg Grosz , niet door haar verdorvenheid,maar door haar kriskras lijnen en het boven en onder elkaar…

Is die onrust misschien… Wat zou het kunnen zijn? Dat ik niemand in m’n armen heb? Dat ik me voorstel dat ik iemand in ’n armen heb? Iemand die ik niet eens ken, iemand die ik me slechts voorstel? Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben? Is m’n angst groter nu er niemand is die…

Eens was de Nelly een schip zo volgeladen dat ze bijna zonk de Nelly kon ongelofelijk diep liggen en rivieren, kanalen, vaarten, meren en binnenzeeën streelden haar smalle boorden. Altijd en overal waar zij kwam stonden mensen op haar te wachten waar zij vertrok en voorbijvoer zwaaiden uitgelaten de kinderen en vol heimwee de…

Als ik weer buitenkom en weer oversteek als het bijna regent maar windstil is en fietsen landerig in de rekken hangen in de verlaten straat, mis ik dan de vergezichten die opdoemen ? de woedende menigtes rennend over het grote plein ? de grote woorden gezaagd uit het triplex van de geschiedenis ? de brandende liefdes gezongen…