inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.446):

zee van tijd

Schip van zand
aan de rand van de zee,
altijd de rand van de zee.

Vol verbeelding is het schip,
maar zonder illusies: straks komt
de zee en wast dit allemaal weg.

Wat overblijft is het verhaal:
“Weet je nog, ons schip, toen.”
Dat verhaal blijft eeuwig spreken.

Daarom worden er steeds
weer schepen gebouwd,
op de grens van het tij.

En wij blijven toekijken,
hoe ze opgeheven worden,
door de zee, de zee van de tijd.

Schrijver: cornelis van zwaanshoek, 10 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 206

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)