zee van tijd
Schip van zand
aan de rand van de zee,
altijd de rand van de zee.
Vol verbeelding is het schip,
maar zonder illusies: straks komt
de zee en wast dit allemaal weg.
Wat overblijft is het verhaal:
“Weet je nog, ons schip, toen.”
Dat verhaal blijft eeuwig spreken.
Daarom worden er steeds
weer schepen gebouwd,
op de grens van het tij.
En wij blijven toekijken,
hoe ze opgeheven worden,
door de zee, de zee van de tijd.
Geplaatst in de categorie: tijd