Ik was daar op Golgotha, daar bij
het kruis waar het bloed van die visser
met op zijn hoofd een krans van doornen,
beekjes in het warme zand deed stromen
en nu december mijmert spreekt de kerst
mij nog slechts van verdriet
het vuur uit luchten die het zwart verstuurden
naar hen die smaalden waar pijnen werden
gesmoord in kelen van een dorstig…
ik schilder jouw naakte lichaam
als een voorbij stormende komeet
jouw vluchtigheid speelt mij parten
ik geraak niet meer bij
jij schreeuwt de sterren naar benéé
en toch ben je verwonderd
wanneer de maan niet meer naar je lacht
en het donker van de nacht jou omsluit
in razernij ontstoken, treft mijn
liefde jou geen blaam, enkel door
wat…
Hoe te spreken, waar angst
de bommen gooit en haat met liefde
wordt vergeleken, straten afgezet
omdat de postbode was verstrooid
Waar hoofddoek en tulband
naar het oosten al knielend wijst, is het onze
lach, die naar hen grijnst
Wie wijst nu stil naar de juiste terrorist, ik noem
een Blair een Bush , maar ook die Arabist;
en zelfs als nu…
Ik passeer in golven van gevoel
de getijden waarin ik ben verdronken
maar ook telkens weer ben geboren
Mijn vele graven die ik telkens
weer ontvluchtte, scharen zich
nu allen aan mijn zij
Geleerd heb ik niet om dood te zijn
ofschoon mijn masker
suggereert, jij bent mijn
Ik laat en onderga de tellen
van de tijd, en assembleer mij
met…
de dagen zitten vol met lucht
nachten bestrooid met duister
de toekomst droomt, een zucht
er is nog slechts gefluister
als een afgevallen blad
dwarrelt weemoed naar benéé
wangen worden nat
niets is meer oké
en als zelfs de regen
voor je schuilt
je liefde wordt verzwegen,
weet dán, dat mijn hartje huilt…
Ontkennen spreekt van verleden tijd, terwijl
de daken nog schreeuwen
***
woorden die zich uiten in boosheid
spreken vluchtig van angst, bekommerd
om de dag van vroeger, sla ik met graagte
mijn armen om je heen
jij wandelt
mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert
nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste
stappen zet, tegenslagen…