Alle inzendingen van geeraardt

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

Traag verstrengeld dansend trotseren ze de najaarsstormen verliezen dwarrelende bladeren takken vallen knappend af hun verlies doet geen pijn blijkt toch niet onmisbaar groeit meestal weer aan als hoopvol perspectief bij ons doet verlies vaak pijn blijkt missen meest onmisbaar ach waren wij soms bomen stevig verstrengeld in het nu…

lastiger dan beloften aan de ander is afspraken nakomen met jezelf te schrijnend om te negeren te moeilijk om mee om te gaan wie kent zich zelf beter dan de ander de ander nog beter dan zich zelf te weinig om mee door te leven te veel om nu al weg te gaan een kille wind schraalt je tegen daar is hij toch, dat straaltje zon te kort om…

De boodschap is te hard gedachten te verward niet te weten niet te voelen realiteit vervangen door vergetelheid verdrinken in de roes van zware rode wijn alleen maar drijven onwetend blijven tot het verdringen begint te wringen met elke werkelijkheid…

Zie hem turen alle dagen duren langer dan de uren stemmen die praten hij wacht gelaten tot ze hem verlaten rouwen maakt oud zwijgen is goud spreken geeft zout dat bijt in de wonden uit al die monden geen troost gevonden hij kijkt over de zee die eindeloze zee fluistert: neem me mee…

Koeien met halve poten beroeren traag de nieuwe dag bij het grazen in onzichtbaar gras verdwijnen ook hun koppen in een dunne grijze deken die net boven de velden hangt de dag lijkt nog even uitgesteld maar reeds onder het kijken verliest het beeld langzaam steeds meer van haar mysterie terwijl de zon alles oplost…

In de lucht weerklinkt het geluid van ganzen de letter die ze vormen tijdens hun hemelreis is meteen het begin van vergankelijkheid de zomer is dood leve de herfst…

De lamp brandt aan de andere kant ook hier is het nog licht want nodig voor dit gedicht daar wordt alleen gelezen dezelfde woorden in wezen maar een ander verhaal twee helften zonder totaal…

Waar de wolken jagen verdwijnt de laatste zon in het natte avondrood terwijl je zelf trager gaat lijkt de tijd al maar sneller onderweg naar de dood maar tussen gister en morgen zit wel altijd nog vandaag als een hoopvol kleinood want gelukkig is elke dag toch weer een nieuwe start die verse kansen ontbloot…

Net toen alles onder controle leek sloeg het noodlot weer toe altijd dichterbij dan verder weg onvoorspelbaar als een voorspelling onbeheersbaar als een natuurramp Meegaan in de vloedstroom van onrust en negativiteit is primair de reactie evenals vechten tegen het lot dat altijd een sterkere vijand is Ben je een controlfreak in het diepst…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Ze huilen hun onheil fel wijzend en twijfelend tussen moord en brand De een roept iets over een ongeluk dat zelden alleen komt maar samen met het lot De ander oreert over de beste stuurlui die geen ijzer kunnen breken met gebonden armen als ze de put moeten dempen waarin het kalf is verdronken terwijl het roer uit handen glijdt…

zij fluisterde verlangend tegen de zuidwesten wind om alles mee te voeren naar een verre liefdesvrind kom bij me vannacht langs onzichtbare koorden je weet waar ik wacht mijn lief uit het noorden en kom je toch niet ik zit er niet over in liefde vindt altijd wel een zin al was het maar in woorden…

Wat zit in mijn hoofd dat in jouw hoofd zit kan het wil het zal het springen naar de overkant wees bij zinnen pak de woorden alsof ze niet eerder zijn gehoord niet eerder gesproken kom in mij kom in jou kom niet kaatsen maar verwacht de bal…

Wind in vol element zweept wilde golven die met hun witte haar woest in de war zich storten op het weerloos strand dat wegvlucht met veel stuivend zand maar steeds meer wordt verzwolgen ik loop langzaam sluit mijn ogen luister naar het grof gebulder lik het zilt van mijn lippen en voel me slechts heel nietig…

schijn een beetje volle maan dan dwalen wij zonder te verdwalen zweeft de loden last ver weg luchtig als een veertje vangt het hoofd weer dromen tussen wolken waarbij zware tranen drogen in een zachte wind…

Een kleurrijke heks bij Medemblik krijgt van magische drankjes een kick Is de maan weer vol dan is niets te dol Zij betovert echt elk ogenblik…

Een kleurrijke heks bij Medemblik krijgt van magische drankjes een kick Is de maan weer vol dan is niets te dol Zij betovert echt elk ogenblik…

Hij lokte haar met sterrendromen en vuurwerk in een leeg heelal tot zij tenslotte viel voor zijn komeet en hem verlustigd traag besteeg nu baart zij daaglijks sterrenregens en voedt hen onderweg met altijd verse melk hij bewaakt zijn kleine sterren spreekt hen vermanend toe als zij uit hun baan willen gaan blijf altijd weg van het zwarte…

De zoete herinnering van lui liggen in de zomerzon smaakt naar het geluk van een vluchtige kus die het begin was van een lange nacht vol met vervulde wensen een liefde die minstens een leven leek te duren maar toch de vakantie nauwelijks overleefde want niet bestand tegen de realiteit van het alledaagse wat blijft zijn de herinneringen…

de koude nachten zijn vervreemd van het warme schijnsel ze staren ijzig in de verte verdwaald in het land van nimmer verstrikt in poelen vol moeras is het onbereikbaar immer verder weg dan het ooit was…

Ze zijn een beeld op zich geworden zonder het verhaal erachter hoogstens dat was daar met die ja ik ben jaloers en bewonder iemand met een goed geheugen die levendig en inbeeldend vertelt over iets van jaren her terwijl jij achterblijft met flarden flitsen losse flodders waarvan je soms niet eens meer weet zijn ze van me zelf of aanverteld…

zoete geur van wilde rozen bedwelmt je trekt je aan tot je alleen nog wilt omhelzen de geur die goddelijke geur de doornen dringen onderhuids maar de geur de geur laat niet meer los druppels bloed ontspringen is er liefde is er liefde zonder pijn?…

De scherpe sikkel van de maan verwondt een ieder die het waagt zijn donkere zijde te doorgronden wie zijn gespleten tong bekritiseert is een prooi voor de puntige ster die hij krachtig uitspuugt naar de kinderen van de zon een koude nieuwe maan dreigt hen te verkillen maar zij verlangen naar warmte en zullen blijven bewegen als eb…

Soms blijven ze even vluchtig hangen meestal kijken ze langs je heen als altijd op zoek naar het leven voor de dood ach kon ik ze weer blij maken in m’n armen nemen je grote trieste ogen kon ik ze slechts troosten met woorden of zinnen zinnige woorden die de dood passeren en achterom zwaaien naar wat is geweest om daarna weer te leven…

Als men zou vragen: Wat zoek je hier? zou ik zeggen: Weet het niet het regende vanochtend vroeg uitgebloeide gouden regen nu sneeuwt het resten bloesems uit de rijen iepen langs het pad en dwaal ik zomaar half verdwaald in de richting van de zon op zoek naar een begin van iets wat ik nog niet weet vager kan het niet maar ik loop en…

Als een dolfijn die denkt een kat te zijn met negen levens sprong zij in het diepe water Poseidon hier kom ik Neptunus daar ben ik hoe meer zee hoe meer min Moeder Aarde vaarwel Vader Zee ontvang mij ik ga weer naar de bron vanwaar we kwamen daar wacht ik ooit keert iedereen terug…

Want diep in mij diep in jou zingt nog dat liedje dat liedje van verlangen want als alles bijna alles te moeilijk lijkt te moeilijk voor ontvangen kun je toch nog liefde geven liefde onbevangen…

de zee loost zonder einde het hoofd vol met gedachten de meeste verdwijnen weer snel als verse voetstappen langs de vloedlijn ik laat ze maar komen en weer gaan een enkele wee blijft heimen zoals dat gaat bij hersenspinsels in het land van Halfslaap terwijl de regen al weer boogt vlijmt één wolk nog scherp na ik groet de dag, verwelkom…

Voor een huis dat bekend zou moeten zijn misschien eigenlijk meer een flat stond ik te aarzelen een druk groepje mensen stond voor de ingang bij een man die iets vertelde ze zochten huisvesting begreep ik acht of negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn…