inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.486):

Een enkele wee heimt na

de zee loost zonder einde
het hoofd vol met gedachten
de meeste verdwijnen weer snel
als verse voetstappen langs de vloedlijn

ik laat ze maar komen en weer gaan
een enkele wee blijft heimen
zoals dat gaat bij hersenspinsels
in het land van Halfslaap

terwijl de regen al weer boogt
vlijmt één wolk nog scherp na
ik groet de dag, verwelkom de zon
want de zon troost zilte ogen
ook al is het oud soms zeer

Schrijver: geeraardt, 23 maart 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 312

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
24 maart 2013
De welkome zon, de troost als tranen dreigen, mooi geeraardt.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
23 maart 2013
Het komt en gaat ; zand erover dan vlijmt het minder scherp,
Mooi gedicht.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
23 maart 2013
een uitwaaierend mooi gedicht met 'n prachtige golfslagen als eindregels

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)