Alle inzendingen van hans

Zelden heeft de sprong van een panter ook maar iets van dezelfde sprong door dezelfde panter, wanneer niet zoals gewild door die panter zelf. De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt. En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…

Waar zijn die schandpalen gebleven, met vijf gaten voor polsen, enkels, nek, zo afdoend geacht voor kleine diefstallen, scheldpartijen, overtreding van het weideverbod en schulden tot twaalf gulden? Het hout, mooi glad en vettig geworden rond de openingen heeft kennelijk mild gebrand, geen museum bewaart er een spaander van. --------------…

Tik, tik, tak, zegt de pendule, 'k voel me zwak, zegt de pendule, ik ben bijna van echt goud, maar ook zoveel eeuwen oud. Ik ben oud en ziek geworden en dus echt antiek geworden. Ik loop uren achter, maar niemand kijkt daar werklijk naar. Vroeger zag ik kaarslicht glanzen, mooie dames deftig dansen met een generaal of vorst…

Het wintert in Pompeï. De tijd van vegen, opruimen, restaureren en verder graven in de as. Er zijn recruten ingezet, soms wordt een kiek gemaakt. Zes jaar verlopen, en in je tent 's nachts om drie uur toon je me foto's: kijk, toen was ik in dienst, we groeven een villa op in Pompeï, het was berekoud, ik heb nog een munt achterover kunnen…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid -------------------------------------- uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

Een mug (de mug) beklimt, desnoods: bestijgt een olifant (de olifant). Zo gooide iemand eens een bal op. Deze stuiterde nog enige malen, bleef toen zo goed als stil liggen. ------------------------------- uit: 'Gedichten', 1968.…

De eenzame trams van Amsterdam (het kreunen en het knarsen van) waarin iedereen zich groter voordoet dan hij is, tevens zich zo klein maakt als maar kan. Het ijzer van de lege wielen, fluitend bijna door stokoude bochten, verspreide vrees; wie wakker schrikt herinnert zich allicht de nachten van weleer, de jacht op mensenvlees. Kletterend…

Wie het hevigst verlangt naar de ochtend raakt als eerste verstrikt in de nacht. Tot in het holst van de kast loert nageslacht. Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren elkaar op een lentebriesje blazend zich vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen voortplanten, dan je aangesproken voelen bij het noemen van je naam en ook nog…

Bij de Hoge Enk een zwart schaap alleen in een weide, grazend en kauwend als één die weet dat alles voor hem is zolang de witte er niet zijn. -------------------------------------------------- uit: 'Natuurgedichten en andere' (1970)…

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht, een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren, met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin en een altviool onder de arm, dan denk ik meteen aan neuken.…

De boot, waarin zich moet laten schommelen een man. Een vrouw aan wie wordt gedacht, door de man, tot op het laatst misschien. En dan de ogen te moeten sluiten om te zien hoe, bij kalme zee en bij helder zicht, de boot keer op keer, steeds indringender, dezelfde rotspunt raakt. --------------------------------- uit: 'Springvossen'…

Maandag is Kalmpjes-aan-dag. Dinsdag is Kom-ik-begin-'s-dag. Woensdag is Zou-ik-het-wel-doen-dag, Donderdag is Dit-is-een-bijzondere-dag, want Vrijdag is Morgen-weer-vrij-dag en Zaterdag is 's Avonds-wordt-het-later-dag en Zondag is Eet-je-buikje-rond-dag, dus Maandag, tja Maandag, dat is weer Kalmpjes-aan-dag…

Nergens specifiek op uit Er hing najaar in de lucht We kwamen samen in een zucht En er lag een besluit Voor minder deden we het niet We wilden immer leven Uitgekotst of ingewreven Het hele lied Dan neemt ze ongewild de benen Laat haar gaan omdat het moet Leeg tot in je tenen Een ieder gaat het goed Behalve misschien die ene Gemis…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in…

Golven hoog te loef, te lij. We varen klif en klip voorbij. Giek en gaffel buigen krom. Haal op, haal om. Pekbroek, tuig, het ruime sop. De zeeman heeft een haringkop. Haal om, haal op. Opperbram hoog in de mast. Daar tuimelt me de varensgast. Haal op, hou vast. Haring hom en haring kuit. Het bloed spat alle kanten uit. Haal om, haal…

Waar ik op heb gewacht maakt zich van mij meester; en laat mij kort daarop los ik ben gehuld in mijzelf en dezelfde dingen zijn nog van kracht: het ene doet niet onder voor het andere. Nadat ik zo geweest ben wordt aarzeling betracht. Het restant doorstaat zich, schijnt weer terug te willen; wordt ontzet tenslotte, desondanks, door…

Vader, hier zijn de kleine Bomen waar de mandarijnen Groeien van het plezier. "Het is als Perzië hier." Ja, vader, de witte Kleine Arabieren zitten Lachende bij de fontein. 'Weet je nog waar we zijn?' ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon - goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? --------------------------------------------- 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Moeder Jij moeder Jij in wie ik geworden ben Gegroeid tot mens Jij door wie ik geworden ben Te zijn als kind Jij door wie ik kon zijn Een zoon Jij de basis van mijn bestaan Door jou kon ik zijn Vrouw Jij met wie ik samen mocht zijn Geworden ben tot man Jij met wie ik de liefde delen mocht Wij samen een paar En door jouw geworden ben…

Zachtjes werd welkom gezegd En wij waren bereid Er was onderscheid noch tijd Niets hoefde weerlegd De scheiding in namen Kreeg betekenis en duur Warmte en onvoorspelbaar vuur Brengt ons zogezegd weer samen Jij kent en bent mijn pas Ondoorgrondelijk vervlecht In hoe het altijd was Jij die wanneer al en als is uitgelegd De dichter en…

de herkenning is waar je naar zoekt is vanuit waar je kijkt om de zwaartekracht van de ego te overwinnen heb je genade nodig liefde komt uit het niets en is vrij om niets te zijn…

er is een huis op mijn dak gevallen en ik weet niet waarom het gras van de tuin heeft zich omgedraaid en laat nu haar wortels zien een wonderbaarlijk systeem van in en door elkaar gedraaid leven in minder dan een seconde is ook het licht omgedraaid maan overdag in de nacht de zon we krijgen het koud en denken terug aan toen toen de natuur…

Vandaag ben ik teruggegaan Jij bracht bezieling op weg naar de dood Niet meer aanspreekbaar hier in mijn schoot Onverbiddelijk bestaan Ze hebben je meegenomen Pijnloos gedoofd in het zomerlicht Te vlug te veel voor een gedicht Ook ik kon niet ontkomen Er blijven keukentafelgrappen Aanhoudend is er ruis Bovenmenselijk om te behappen…

Rotterdam voor dag en dauw. De bruggen zijn verlaten. De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht. Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift van deze warse stad - alleen met wind en water. --------------------------------------------------- uit: 'Vermiste stad' (2004)…

Aan zijn zeer netelige draad daalt neer in de afgrond een kleine soevereine spin en schuift mijn lichaam terzijde. Het is een spin, die zijn landing opschort tot ik mij uit zijn kloof heb verwijderd. Zodra hij de bodem heeft bereikt, is dat het teken dat de rivier zijn bron heeft bestormd. --------------------------------------------…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

Jouw licht In het begin schiep God de aarde, die dan nog in het donker ligt. Totdat zijn machtig Woord verklaarde: ‘Er zij licht’; en toen was er licht.. En eeuwen later schrijft Johannes: ‘Nu is er een waarachtig Licht. Komende is het in de wereld; het Licht dat ieder mens verlicht.’ Elk mens, u, jij, werd ooit geboren. Al 80 jaar…

Yvonne komt met twee gespannen borsten tentamen doen. Ik ben met haar alleen en decreteer de vragen, ik de vorst en zij de slavin, zoals ik dacht. Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem…

De grote roergangers van deze tijd, alle rimpels met zich dragend van de levenszee, vrezen geen verzet van de domoren van het verstand: ´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´. Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde en van droom en drift doortrilde hand de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven in de regenbogen -…

Je leek een Florentijnse doodspage met je sluike, halflange haar, je matte, sombere gelaat, je engsluitende zwarte tuniek zelfs je ogen schenen git. Je zong met een metalen alt. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en jij keek telkens terug tot ik bloosde. Na het concert bleek je een banale Engelse jongen van een jaar of zeventien met…