inloggen

Alle inzendingen van herman

311 resultaten.

Sorteren op:

Melkweg

gedicht
3.2 met 17 stemmen aantal keer bekeken 11.542
Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme. Nee, dat kun je niet. ---------------------------------------- uit: Enkelvoud,…

Terwijl de aarde om het zonlicht gaat

poëzie
3.4 met 21 stemmen aantal keer bekeken 3.935
Terwijl de aarde om het zonlicht gaat, terwijl de bossen stralende energie van de zon drinken, terwijl ieder wie leeft, de lucht gebruikt, alles brandend staat. Terwijl de aarde tellekens beslaat met damp, haar zee geeft wolke' aan haar gelaat, terwijl de aarde aldoor voorwaarts vliegt, en als een slinger om de zonne wiegt - stijgt midden…

O kon ik zijn in u

poëzie
3.3 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.693
O kon ik zijn in u, O kon ik maar zijn niets, Geheel in u, in u. Dat men mij zocht en niets Vond, maar een spoor, een iets Van mij, in u, in u.…

Tegen avond

gedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 9.704
Hemels staan op mijn hand gebogen; ik zing mijn lied - zon en maan draag 'k op mijn ogen, ik sluit ze niet. Zeën kome' aan mijn voeten breken: zij missen kracht; zwart maakt hij alle hemelstreken, mijn vriend de nacht. Dieren springen op tot mijn schouder, mijn hoofd blijft stil; ik word niet bleker - enkel ouder mijn trots, mijn wil…

De lente komt van ver, ik hoor hem komen

poëzie
4.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 7.789
De lente komt van ver, ik hoor hem komen en de bomen horen, de hoge trilbomen, en de hoge luchten, de hemelluchten, de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten, trilluchten. O ik hoor haar komen, o ik voel haar komen, en ik ben zo bang want dit is het siddrend verlang wat nu gaat breken - o de lente komt, ik hoor hem komen, hoor de…

De zee, één water van vrijheid

poëzie
3.6 met 15 stemmen aantal keer bekeken 6.031
De zee, één water van vrijheid, Dansend oneindig licht, De lucht, één ruimte van vrijheid Zonder gewicht Zij spelen de een met de âar, Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.…

Winter

gedicht
3.1 met 69 stemmen aantal keer bekeken 20.563
Winter. Je ziet weer bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is is er hoop. -----------…

Hersteld Koraalrif

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 183
Wetenschappers plaatsen luidsprekers in dood koraal en verbreken alzo de oneindige stilte die er was ontstaan. Vissen komen massaal af op de geluiden en het nieuw herwonnen ecosysteem draagt bij aan de opbouw van nieuw koraal. Aanhoor 't geluid van vissen en garnalen De sonore sound die uit de boxen klinkt De vissen volgen blindelings hun instinct…

Ze zat daar rechtop

poëzie
2.9 met 14 stemmen aantal keer bekeken 3.848
Ze zat daar rechtop en keek, de ogen op éne streek. Stil licht school daarin, een lach- of een schreibegin. Haar handen en haar gezicht waren in de kamer licht, haar ogen lichtten naar voren – de stilte deed ruisen horen. Ik wachtte of ’t spreken begon, langzaam aan ze begon woorden stil na elkander als kindergewandel.…
Herman Gorter26 november 2019Lees meer >

Toen de tijden bladstil waren, lang geleen

poëzie
2.8 met 20 stemmen aantal keer bekeken 4.098
Toen de tijden bladstil waren, lang geleen, is ze geboren, in herfststilte een bloem, die staat bleeklicht in 't vale lichtgeween, - regenen doen de wolken om haar om. Ze stond bleeklicht midden in somberheid, de lichte ogen, 't blond haar daarom gespreid, de witte handen, tranen op meen'gen tijd, een licht arm meisje dat lichthonger…

Soms, als men buiten loopt in zee van zon

poëzie
3.6 met 22 stemmen aantal keer bekeken 4.555
Soms, als men buiten loopt in zee van zon, Of in de diepe storm, in 't diepe jaar, Of in de nacht haar laag neervallend haar, Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon, Dan voelt men zulk een liefde voor de bron Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar Zijn armen omheen slaan, en heel te…

Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan

poëzie
2.9 met 14 stemmen aantal keer bekeken 3.346
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan, verzadigd krachtig, in het hoog gezag des avonds met in 't oog vierkant de dag van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan. Zo ga ik ook, terwijl de grote maan kogelend voortgaat langs de stroeve dag der nacht die 'k even koperhel òpzag, mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan. Dit heb ik zó…
Herman Gorter2 september 2019Lees meer >

Verdoemd!

poëzie
3.4 met 15 stemmen aantal keer bekeken 4.059
Verdoemd! Allen zijn klein, Geen is er groot, Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Herman Gorter16 augustus 2019Lees meer >

Zo stil moet het zijn

poëzie
3.6 met 11 stemmen aantal keer bekeken 6.818
Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte. Verdichter heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit het gezicht dat hij hoort in zijn oren en het…

Het regende in de stad

poëzie
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 4.240
Het regende in de stad, toen kwam er wat muziek van straatmuzikanten, die bliezen naar de kanten. Toen voelde ik de leugen van vrolijkheid in 't geheugen, die men als kind eens heeft, te dansen omdat men leeft.…
Herman Gorter29 december 2018Lees meer >

Alles deed pijn

gedicht
2.5 met 562 stemmen aantal keer bekeken 75.395
Alles deed pijn. Twee uur lang in kleren gehesen worden deed pijn. Zijn vrouw zijn deed pijn, lachen deed pijn, grijnzen al minder, moed niet. Moed wordt ervan gemaakt zoals een vuist van vijf vingers. En verdriet is die vuist weer opendoen. Sterven doe je alleen. Niet sterven ook. Dood zijn doe je met twee Achterblijven ook. ----…

Een meisje

poëzie
3.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 5.319
's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken - dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan - bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer,…
Herman Gorter30 november 2018Lees meer >

Historisch

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 210
Moon en Kim hebben samen een boom geplant En lieten zo hun oude vete varen Hun oorlogszucht kwam even tot bedaren Komt er rust op ‘t Koreaanse schiereiland? Kim Yo Jung bood, als zusje van, proactief Op de Winterspelen al wat perspectief…

De lente - ik sta midden in haar -

poëzie
3.9 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.545
De lente - ik sta midden in haar - o daar komt ze daar daar daar vliegt ze op mij aan, ze zoent me, ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me haar zoete ademen, woord voor woord; o en daar vliegt ze voort de honnege fladderende lente, daar naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten, de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.

poëzie
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.246
Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar: En loopt onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein. Dat's…

Het onvergetelijke

gedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 4.461
Ik heb nog nooit op ski’s gestaan, ik heb nog nooit tien mille bezeten, ik heb nog nooit konijn gegeten ik heb nog nooit mahjong gedaan. Ik heb geen theekist-bas bespeeld, ik heb nog nimmer Vlaams gesproken, ik heb geen rijstwijn ooit geroken, ik heb geen kropje slaegels geteeld. Als ik die dingen zo eens tel, heb ik meer niet gedaan…

Uit de donkere aarde ...

poëzie
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.111
Uit de donkere aarde Komt op het licht, En het Heelal zweeft in het licht Der Liefde. Gij ligt in 't licht der Eeuwigheid, In dat licht, dat zich om ons breidt, Zweef ik. O niet van mij het licht, Dat zich over u breidt, Het is, het is het licht Der Eeuwigheid. O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt…
Herman Gorter16 februari 2018Lees meer >

Kleurenstudie

gedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 6.836
En de zwarte kraai kwam van over de zeven bergen gevlogen en bracht een brief in z'n bek: een zwarte omslag met een zwart kaartje er in waarop in witte letters het woord 'zwart'. Zo donker is de nacht van de dood en zo wit is onze schrik. ---------------------------------- Uit: 'De gedichten', 1998.…

vijftig jaar

netgedicht
4.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 669
Ja, reeds vijftig jaar geleden zag mijn zus het levenslicht en ik dacht dit is een reden voor het maken van een dicht. Vijftig jaren zijn verstreken nee, de klok kan niet terug en de jeugd die is geweken, ach, de tijd gaat veel te vlug. Hoor ik daar geen botjes kraken, hangt dat buikje niet wat meer? Gaan gewrichten soms eens staken,…

Om echt te lezen

gedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 4.349
Om echt te lezen moet je alle lichten uit doen, woorden houden van duisterheid zoals het beeld houdt van de donkere kamer. Onder hen beiden zouden ze zonder geluid te maken de wereld kunnen vervangen. ---------------------------- uit: 'De gedichten',1998.…

Dat Je Sterven

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 278
Dat je sterven in september komen moest. In een nacht vol sterren. Nieuwe maan, een zucht, een woord. Op kouse'voeten in een wijde boog- Langs het bed waar ik zo vaak In je ziel, ons peinzen en ons minnen, Je dijen, je borsten en je haren De roze peluw en vers linnen. Kon adem halen en het venster sloot- Je voeten zoenen en je tenen tellen…

Ik kan mijn ogen sluiten

gedicht
4.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 4.069
Ik kan mijn ogen sluiten en niet meer zien. Ik kan zelfs mijn ogen openen en niet meer zien. Het doet geen pijn. Ik kan heel goed niets denken en niets hebben en niets vragen en niets zijn. ------------------------------- uit: 'De gedichten', 1998.…

Weet iemand wat op aard het schoonste is?

poëzie
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.921
Weet iemand wat op aard het schoonste is, Het allerschoonste? welks gelijkenis Hij ziet in alles wat hem vreugde geeft? Waarom hij lief heeft wat rondom hem leeft? Waarom diè rijkdom wil en diè een vrouw En één zichzelf, hoewel ze allen nauw Weten dat ze iets zoeken dan een woord Alleen? Weet iemand dit? Wel, hoort. Het is waarom het kuiken…

Tot in het diepste rilt

poëzie
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.443
Tot in het diepste rilt Mijn merg, mijn gebeente, als Gij u Als stip vertoont slechts, Poëzie. En bleek verwacht ik u in stilt.…
Herman Gorter20 februari 2017Lees meer >

Les in levenskunst

gedicht
3.8 met 20 stemmen aantal keer bekeken 4.759
dromen realiseren is niet zo moeilijk: je hoeft slechts uit te kijken wat je droomt. en een levensbeschouwing hebben. en het leven niet meer beschouwen. en gelukkig zijn onder het motto: als je het leven wil goedvinden, begin met jezelf. en later misschien met een tweede - dat is genoeg. en dan sticht je een gezin ongeveer zoals je een…
Meer laden...