Alle inzendingen van jan haak

Weerter vlaaitjes, prinsenappels leverworst en abrikozen boerenzult met pannenkoeken chocolade ijs met room nog één hapje Majesteit U heeft er zelf voor gekozen voor de balkenbrij met spek de koninginnesoep, frambozen Nog één hapje Majesteit nog één klein hapje Majesteit laat nu dat kleine kind niet staan met worsten in haar hand gesloten…

Ze was haar oude keukentafel zeldzaam toegenegen en had voor hem daar neergelegd wat brood met jong belegen De regen dampte van het raam en maakte haar verlegen temeer zij tien minuten terug daar zelf nog had gelegen…

Helse hond met duivelsogen keek mij lang doordringend aan toen ik staande in mijn dromen de rivier voorbij zag stromen en ik wist het zal nu komen dat ik deze stroom moet gaan En de hond hij schraapte kelen al zijn kelen scherpend rond die mij dreven niet veel later naar het hooggeweven water waar de hond in vals geschater al mijn heldenmoed…

Ook al wilt U alles weten van mijn nieuwste cavia en van de steenpuist op mijn rug die morgen open wordt gesneden en van koekjes bij de koffie die ik niet heb opgegeten toch deel ik het U niet mede laat geen commentaren na Want nee, ik ben geen twitteraar zo'n bijdetijdse babbelaar die steeds zijn grote boodschap kwijt moet in het openbaar…

Alles ging terstond voorbij met zwarte kraaien die zij lichtte zachte lippen die zij stiftte met karmijn - het diepste rood om in betovering verheven koningin te zijn in steden met haar peperkoeken hart waarin zij lege zielen sloot Zij woonde overal en nergens in een tijd die nog moest komen strooide kruimels tussen bomen brak geloftes…

Als een kind reisden we rond langs wilde bossen om te dwalen in de duimelotverhalen die verkleefden aan het hout Waar het stout ons niets kon schelen voor de takken die wij braken en de draken die wij staken met Sint Joris en de schout Nee - nog even zou de zon het zoete smelten ons besparen ook al jokten we de jaren voor ons uit - we…

Om iets zocht hij hier een steen om korrels van het zand te kloven en in rijstpapieren regens door het stille eb te gaan waar hij dommelde een traan met opgeheven blik naar boven want hij bleef steeds weer geloven dat de wind hem kon verstaan Om iets zocht hij hier een steen om zo het springend tij te lomen maar het ingeslapen eb zou in…

Het witte licht dat hij niet gunde in de ogen van de ander was het licht dat hem verblindde er te zien wat werkelijk was en viel gelijk zijn zere benen zwartgekoust - toen zij verdwenen in zijn stervenszee van woorden waar hij vrijheid anders las om er als opmaat slechts te dienen voor zijn zwarte ganzenpas Maar nee - de drommel was niet…

Jij vertelde mij met letters en een knieval er nog bij wat jij met mij wilde delen maar nog nooit tegen mij zei en ik zag er met een traan het woordje HUWELIJK ontstaan raakte buiten al mijn zinnen was zo vreselijk ontdaan want hoewel het lief bedoeld was en doorspekt van vleierij ging hier toch de drie keer letterwaarde aan mijn neus voorbij…

Nog bij eb kwamen ze samen hooggelegen rondom water zij aan zij met hun gedachten aan verdronken Eijerland hier eens verloren aan de Noordzee die hen meetrok in de ginder om opnieuw daarna geboren als een onderwatervlinder te verdwalen langs het lege dat de zee er had verkregen met de dominee - het scheepsjong goudverdieners en hun zegen…

Dansen met een vlinder op de middelmaat van vragen waar jij groter wilde lijken dan wat paste in je hand kleine emmertjes met zand zo licht gedragen naar het water zomaar tranen zou verslikken in weerschittering van jaren Zoveel dingen die jij anders zag maar niet meer terug kon draaien niet voor hem - die kleine man met wie jij vlinderde…

Zeg mij, wie ik voor jou was Toen jij dat schilderij nog was En jij geharnast in vernis De wereld vierkant hebt bekeken Hoe jij langzaam hier ontstond Met mooie ogen, zoete mond En mijn penselen jou vereeuwigden En langs jouw wangen streken Hoe verliefd jij soms kon zijn Tussen acryl en terpentijn En jij je zomaar toen liet kussen Haren…

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

Zou de pijnboom er nog staan - dacht ik de Tempel van zijn stad waar hij een blindeman liet zien passanten hoop had meegegeven waar hij kreupelen liet lopen zieke mensen zou genezen waar uitzonderlijk men zag dat het geen Hocus Pocus was Het was Pilatus er geweest die er zijn laatste geest zou vrezen meer nog dan de malle steden die hij…

Land van Heimwee - Mijl op Zeven dat van Kortooms en van Reve van een zuiderling die opging in fanfares - trammelant van stoere boeren met verstand die over jakkerlanden gingen dommekrachten lieten ploegen suikerbieten lieten zingen Van boerinnekes in schuurtjes waar geen kip zich had verschanst dan Sippejan die niet van hier was haar zou…

Haastig zag ik haar daar rennen met de tijd die zij verbeet alleen zag zij niet vanzelf dat daar ook lijn elf reed Hard werd zij door hem gegrepen in haar onbegrepen vaart waarna zij toen met haar hoedje op de stoep lag -van de kaart Alle mensen stonden innig dik in rijen om haar heen want haar pose was kunstzinnig dat zag iedereen meteen…

Hobbelend zat ik daar in die ballonversierde huifkar dat te vieren wat je viert als je van school verdronken bent loze beloftes aan de wilgen schooldiploma nog op schoot zomaar genietend van de wolken en Freeks' leven na de dood En in de verte klonk nog iets van automatische transmissie Het kwam met plankgas dichterbij en sloot genoegelijk…

Het was even verderop dat ik het zag in tranenvloed evenals die droeve mensen die het ook zagen gebeuren Ook al renden die dan snel gedreven door hun heldenmoed weer naar binnen om te bidden achter onbevreesde deuren Maar hoe kon het nu zo zijn dat men bij zoiets - zonder hoed van het licht bad als men wist dat hier een hart diep moest…

Het was de kleinste hoek der tijden die men zo vaak had ontweken en waar werken en gebreken lagen van de dwazeling die er zijn zijden draden spon langs wielen die er haast bezweken en waar engelen voorzagen waar zijn wakeland verging Het was een speldenprik die viel om lome ogen uit te steken van de tijd die er verstreken werd gespaard…

Wat is tijd ? - vroeg je verwonderd toen de wolken over dreven en ik streelde je gedachten tot verstillen in mijn schoot waar ik je zomersproetjes telde die een jaar waren gebleven evenals die ene merel die weer van het voorjaar floot En ik verstrooide er de zomer met mijn hand nog wat verlegen voor mij uit - in één beweging die je navel…

Dikke Pier had altijd honger en dus had hij niet begrepen dat het opgerolde koekje dat hij ditmaal had gekregen was bedoeld om er de boodschap die er in zat voor te lezen maar die had hij al verslonden lang voordat hij die kon vrezen Later zat hij op de pot als knorrepot - ietwat benepen waar hij nog die boodschap zag die er zo fraai in…

Grote mensen zijn vergeten waarom wolken vlinders waren witte vleugels aan de hemel fladderend in zomerzon waarom de wind ze had gemaakt tot ze als sprookjes over dreven waarom wind ze had gemaakt zoals een kind ze had getekend Met een pluizenbol, een zilvermeeuw een vlieger die bleef zweven blote voeten liepen sneller als de wind je dragen…

Boven op de Dom van Keulen stonden wij ontdaan te kijken naar die klokken die mij zo konden bekoren Er stond een apparaat bij waar ik geld in heb gedaan want je zei me -als je dat doet speelt voor jou de klokkentoren- En ik heb daar -goedgelovig als ik was heel lang gestaan met handen in mijn zij en twee omhooggespitste oren Maar hoe…

Deze nacht bleef ik bij jou en bij het voetlicht van de maan waar jij je ruige dekens vol van zand had dichtgeslagen en ik volgde hoe je sliep de hele nacht door hoe je sliep tot het ochtendlicht de sterren van je lakens had verslagen En ik zuchtte hoe je ging als een passant die zonderling zich verschool achter de zon om daar de stilte…

Ome Toon was - wat ze noemden echt een wereldvreemde vogel die zijn hele lange leven steeds de wereld had gevreesd tot hij zelf op een dag zag dat hij verder wilde komen dan de randen van zijn dorp waar hij nooit was weggeweest En zo zat hij even later in het maatpak van zijn vader op de vangrail van de snelweg met een koffer op zijn schoot…

Geraldine van der Veer ging als bezetene tekeer om met haar naaiwerk een leuk centje te verdienen ze maakte kleding aan het Hof met naald en garen en wat stof achter die oude en vertrouwde naaimachine Ze ging bedreven heen en weer die Geraldine van der Veer ze naaide alles aan elkaar wat zij kon vinden of het nu kant was of fluweel een…

En zo bood ik in een bootje jou een serenade aan met madeliefjes - rozenblaadjes die de wind er zou verwaaien en ik pakte mijn gitaar op ging als Pavarotti staan om je te vragen in een liedje of jij met mij wilde gaan Of jij hier liever nog dan ik mijn lief door maanlicht wilde varen wilde varen - wilde varen over rozenbottelzee of jij…

De dikke trollen van mijn slaap verschijnen in het lome als zij mijn ogen vogelvrij versluiten om dan zachtjes mij gebracht door zoete dromerij mijn droom te laten dromen Zo droomde ik van lange slaap die mij goed zou bekomen maar vond wat later op mijn sprei een briefje met een zin die zei het spijt ons maar nu hebben wij de nacht vrijaf…

Met het drijven van de jaren bouwden zij mijn luchtkasteel waar ik dromen kon de dagen op de allerhoogste deel met mijn vlindernet vol vragen en mijn hemels gekrakeel konden zij mijn zucht verdragen was geen wervelwind teveel Speels verdroomde ik verhalen die ik speelde -één voor één hoog daarboven voor de sterren en de wolken om mij heen…

Het spijt mij dat U nu zo snel de weg naar huis weer vond dat de scherven van de voordeur hier nog liggen op de grond dat de taart die ik wou bakken leidde tot wat ongemakken die ik nu niet wil bespreken want ik lig hier zwaargewond maar het spijt mij van uw keuken en vooral ook van uw hond…