Alle inzendingen van jan

Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, verschrompeld in wat kiezel en wat zand en mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen der eeuwge zomers van zijn vaderland. Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn…

nergens glinstert licht nevel versluiert de dauw op jonge rozen…

De houtpulp, die zo'n kleine honderd jaar als drager dient voor al wat wordt geschreven, begint het met de jaren te begeven, dus vallen alle boeken uit elkaar. De pulproman maar ook het meesterwerk, want als de zure tand des tijds gaat zieken stoort hij zich niet aan oordeel of kritieken, die knaagt aan ieder genre even sterk. En…

[Haiku] wolken verwaaien – de blauwdruk van de hemel wordt langzaam onthuld…

[Haiku] bruggen krommen zich over het wilde water nu de storm nadert…

[Haiku] verlaten kapel de maan brandt als een godslamp achter het venster…

[Senryu] De gaslamp suizelt zacht licht omringt het gezin als een teer verbond.…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

Toelichting: voor het ondernemerschap van de Turks-Nederlands-Rotterdamse horeca-ondernemer Recep Aluc heb ik als oud-bedrijfsadviseur van de KvK Rotterdam maar ook als zelfstandig VIP-omlijster en inwoner van het Scheepvaartkwartier enorme bewondering gehad, waarbij het hem ook niet ontbrak aan respectvolle en geïntegreerde humor, zoals bij onze eerste…

Toelichting: dit gedicht heb ik gemaakt tgv het slaan van de eerste paal van de nieuwe Pauluskerk "overwin het kwade door het goede” en draag ik op aan wijlen mijn moeder Phina Krediet-van den Bos, geboren 31 mei 1913 en overleden op 12 oktober 2009, aan mijn moeder, die vanaf haar zeventigste tot haar zeven- en zeventigste vrijwilligster is geweest…

Om die ene overgebleven vraag maar beantwoord te krijgen moest ik weg - de berg op En ik fietste uit verlangen en met honger in mijn benen naar het Huis van de Geleerden kromgebogen op mijn tenen en ik hijgde uit nieuwsgierigheid ik hijgde uit onwetendheid en fietste alsmaar harder iets van toekomst tegemoet Treed naar binnen zo U wilt…

TOELICHTING Toelichting: mijn Rotterdam zal de stuwende kracht blijven, ook in deze krediet crisis. De 2e Maasvlakte is daar het bewijs van. Bij het opstaan in mijn aan de rivier gelegen appartement vermengt de dichter in mij zich ook met de pragmatische plicht te blijven bijdragen aan mijn stad Rotterdam, wat het volgende gedicht oplevert: ROTTERDAM…

[Haiku] schaduwen rusten op een bankje in het park naast zonnebloemen…

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heb ondekt, Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

[Haiku] Geruisloze vlucht – de kerkuil zag een veldmuis tijdens het bidden.…

Toelichting, op maandag 24 december bezoek ik Engels Gibralbar, weer geopend voor toerisme, maar sinds heugenis een politieke hobbel tussen Engeland en Spanje, waarin ook Marokaanse belangen een rol spelen. Rots in de branding vorm van aanranding op z'n minst eenzijdige vrijerij door die status aparte buigen voor de intrinsieke soeverein…

van zondag op maandag 23 - 24 januari 2011 krijgt Zuid-Spanje een pak slaag van het weer met windkrachten van ruim 80 kilometer per uur; ik kan niet slapen, heb dit hier nog nooit meegemaakt en kijk vaak naar buiten en dicht: Meer onweerachtig dan weerprachtig is je perceptie bij een hevige geluidsbonkige (z)woelige tierige zee die gretig haar…

[Haiku] Langzaam verbloeiend zeven lelies in een vaas geschikt voor de dood.…

in dit schemeruur daalt gratie uit de hemel witte kraanvogels…

Op dromen rijdt mijn wolkentrein door strobolicht langs oosterlijn met speelgoedvogels voor het raam waar noorderlicht mijn gids zal zijn op hemelsporen buitengaats door stiltes die ik achterlaat stationnetjes van Nooitgedacht gebouwd op slechts één spinnendraad Ik laat mijn zere ogen gaan op wolken hier niet ver vandaan waar Kleine Beer…

[Senryu] Gelijktijdigheid - elke klok heft zijn hamer voor de eerste slag.…

Toelichting: Belgie en Nederland zijn volop bezig dierenmishandeling dierendoodslag tegen te gaan met acties, waar ik van vernam en graag mijn tekstbijdrage aan lever: dieren verdienen een (h)echt menselijk bestaan mensen laat je toch ook niet zomaar doodgaan! MENSEN NET BEESTEN? BEESTEN NET MENSEN! GEDRAAG JE NAAR HET DIER ALS MENS!!…

winter maan zacht het licht cirkel van goud voor je ogen ontvouwt koude rilling maar je blijft staan je kijkt naar de winter maan winter maan blauwe bloemen bloeien in de nacht diffuus verlicht door de winter maan gevoelens van verwantschap je voelt de vrede bloeden gedachten van vriendschap verlangens blijven broeden. winter maan…

Ik denk aan u zoals gij waart, toen de eerste maal ik uw gestalte donker op zag komen tegen het licht gewemel in de feestelijke zaal, en ik van uw gelaat mijn welkom heb gekregen. ‘k Hoor van uw woorden nog ’t beminnelijk onthaal, ik zie, bij ‘t golvend gaan, de ranke leest bewegen, en dat gebeiteld schoon, dat in ’t rijk gestraal der luchters…

[Haiku] De vijver is kalm een maanbeschenen lotus bezweert het duister.…

Ik zou je graag dit geven, dit wat ik niet kan, Door schemerluchten omgeven Als de zuurgraad van mijn behang, Door de tochtigheid van dwazen En de vochtigheid van glazen, Meestal na die drang Ik zou graag met je delen, dat wat ik niet kan De waarheid in vele facetten Als de zoete muren van mijn gevang, Samen verblijven in een gouden kooi…

De mens is eenzaam tot en met zijn dood. Nooit is één liefde, nooit één vriendschap klaar, En, zelfs geboren uit dezelfde schoot, Zijn wij nog vreemden voor elkaar. Wat weet ik van mijn zuster en mijn vader, Wat van mijn moeder en mijn eigen kind? En is mijn vrouw mij altijd zoveel nader Dan de arme meid voor 't eerst bemind? Nooit kan een…

Toelichting: uitkijkend vanuit mijn appartement in de “De Hoge Erasmus”op de Zwaan over de Maas, werd ik door mijn buur-vriend spontaan uitgenodigd om echt de 2 laatste kaartjes te 'pakken voor de komende avondvoorstelling van ‘s werelds grootste Zwanen-meer van Peter Tsjaikofski in het nieuwe Luxor Theater aan de Maas in Rotterdam. Een paar uur later…

Zoals gij in de schaduw zat En al de glans in de armen had, Die fijngesponnen, wonderbaar Geweven lag in 't hangend haar Van uwe zuster, - want gij zijt Mij zusters in lieftalligheid, - En gij die ongevlochten pracht, Die als een bruidskleed van de nacht Haar lichtgebogen hoofd omsloot, - Uw handen hoog, uw schouders bloot,…