Alle inzendingen van jan

Toen er volgens een oud verhaal, een ster ging stralen, kwamen er van ver drie wijzen, nu na tweeduizend jaar van dwalen, denk ik verdrietig en …met afgrijzen. Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Kijk hem daar nu vrolijk spelen in de tuin daar met die vlinder sprak zijn oma in verlangen hij wordt vast ooit bioloog Waarna de kleine opgetogen weer naar binnen kwam gevlogen en hij hield zijn kleine handjes voor zijn oma iets omhoog En oma zag tot haar verbazing daar twee grote vleugels liggen die hun lijfje moesten missen en ze hield…

Als de geur van de seringen, de tuin doet ruiken zoet en fijn, komen bij mij de herinneringen, aan ons eerste samenzijn. En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Met mijn neus tegen het venster keek ik naar haar naakte weelde die zij stiekem met mij deelde liggend achter thermopeen het was de ochtendzon die zacht haar roze huid met glans bespeelde en ik waande mij de zon die in verlangen haar bescheen Op stoute schoenen sloop ik binnen om haar éénmaal nog te kussen en ik boog me ondertussen in genot…

Ik hoor alom zo menigeen klagen, ‘k ben zo alleen met de kerstdagen, maar hiermee help ik je af van ’t klagen, bij mij is de hele familie en blijft drie dagen. Drie dagen moet ik hun gezeur verdragen, van mijn schoonmoeder en mijn zwager, en mijn zuster met haar blagen, het wordt mij teveel deze hoogtijdagen. Mijn schoonmoeder verteld mij…

Terwijl een eerste schaatstocht op een weiland wordt verreden in verraderlijke vrieskou en bij winterende zon hak ik lepelend een wak in erwtensoep zojuist gekregen en denk even bij mezelf zeker weten - it giet oan-…

Zo wandelend langs de weide, pak jij mijn hand en zeg komaan, ik volg je naar waar jij heen wilt gaan, en voel me blij zo met ons beide. Jij voert de paarden met wat brood, je rent, valt en huilt heel even, dan loop je door om meer te geven, alleen je knie is nog wat rood. Zo zal het ook in het leven gaan, jij zal het leven leren met vallen…

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart. Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar,…

De winter is gekomen, de voederplank wat brede, ze komen, eerst met schromen, dan wordt deze zonder vrees betreden. Zij vliegen aan in rechte lijn, en komen steeds voorbij, momenten van gelukkig zijn, de Mussen en de Mezen, blij. De hoge hemel is hun tot kooi, zijn zij zo frank en vrij, komen als ik het voedsel gooi, elke dag opnieuw……

Op de Eerste Dag dan vieren wij uw stralende geboorte met een oorlog in het Oosten waar de onschuld werd verbrand om een ezel die in woede zich ontstak en nietsvermoedend zich steeds stuk liep op de steen die hij niet vinden kon in zand En met bloed nog aan zijn handen loven wij uw nageboorte op de Tweede Dag gezworen in een doodgeboren…

Op een dag moest zij de eerzucht van de jager maar verdragen want ze mocht geen kapje dragen in het bos waar zij verscheen want de jager vond een meisje met een kapje maar obsceen En zo trok zij heel alleen zonder haar kapje - diep verslagen met haar losgeslagen haren door de bossen - nergens heen waar de wolven haar verslonden met…

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

letters larderen de loop van het leven versmolten tot klanken geklonken tot woorden koud, koel warm, zwoel verstandig, onhandig klinkend of blinkend de oren beroerend en ogen beloerend vertaald in de geest mij makend tot minnaar tot beest of doen mij berusten in wat verontrustte maar ook inspirerend de levensloop kerend hertaald…

waar dauw de aarde voedt de zon nevelgordijnen opent en zicht geeft op dit met blauw zwerk beschutte oord waar warmte je omhult met een deken van rondzoemende zomerse verrukking en loomheid lokt tot liggen in ruig geurig gras waar machtige wolken zich ontladen op warme aarde druppels regenbogen vatten en versmelten tot een verdampend…

Als een minnend musketier die hier zijn wereld had vergroot zong hij verliefd in bloedend rood nog eenmaal van haar schone ogen Haar schone ogen die hem dreven tot zijn laatste ademnood en aan de eeuwigheid beloofden wat hij zelf had ontbloot Gij kwam in licht en lachend leven met uw ogen die steeds bleven en in tederheid mij streelden…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

Als het goed gaat in het leven, is een lach zo gauw gegeven, met veel vrienden om je heen, waar je vreugden aan ontleen. Maar bij zorgen en verdriet, zie je veel van deze vrienden niet, als je steun nodig hebt in het leven, zijn er weinig die aandacht geven. Maar die blijven komen en je steunen, waar je bij verdriet en pijn op kan leunen…

Hij haalt zijn kind af van de trein, dit weekend mag zij bij hem zijn, voor haar een lieve moeder, werd zij voor hem een loeder. Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw…

Hij is van mij heengegaan, het beste deel van mij heeft me verlaten, alleen in gedachten kan ik nog met hem praten, ‘k verlang naar de dag dat wij weer samengaan.…

Onbedoeld had jij die eerste noot in weemoed aangeslagen en God - aangeslagen was je door haar weggerukt bestaan ze was een uitgespeelde vrouw die door jouw heimwee werd gedragen op die uitgeholde dagen die je liever niet wou gaan En je zag weer haar piano waar zij ooit voor had gestaan Want zij speelde alle dagen hier het kon je nooit…

Ze sloop die nacht naar binnen door het openstaande raam en kuste me hartstochtelijk van kruin tot aan mijn zolen Ik lag een week in bed met haar en deelde in haar faam waarna ze weer vertrok om bij een ander rond te dolen Ze heette Influenza en had haast mijn hart gestolen…

Herstellende nog steeds van zware worteldiarree galoppeerde hij de nacht door over glibberige daken Zeven kleuters speelden 's ochtends met z'n allen heel tevree met de zachtoranje sneeuw om er een sneeuwpop van te maken Er was genoeg gevallen om een vreugdekreet te slaken…

Na een dag van werken, reisde hij per bus naar huis, helaas, die dag kwam hij laat thuis. Een paar stoelen voor hem zat een dame, hij zag haar in de spiegeling van de ramen, door haar schoonheid geheel in beslag genomen, zat hij in gedachten van haar te dromen. Vol bewondering reisde hij, zo zijn bushalte voorbij, zij is op tijd bij haar…

Er was geen mond die harder schreeuwde zoveel harder dan de zijne toen hij door de hoven ging op zoek naar vlinders in een lint die hij niet vond waardoor hij wist dat ook zijn lach daar zou verdwijnen in gestapeld licht van wolken dat zijn ogen had verblind Slechts met de wind wou hij nog dansen in een dans van harlekijnen en ik zag hem…

Ze is blond, fijn van haar. Ze is zijdezacht met een huid van fluweel. Ze heeft blauwe ogen met lange donkere wimpers, Haar kijkers diamantzuiver, puur en ongeschonden. Haar beentjes in een X onder haar lijfje, En een bol buikje dat staat buiten verhouding. Haar armpjes en beentjes zijn mollig en zacht. Ze heeft een klein neusje met blozende…

Zonder touw klom ik omhoog en las de hartstocht in je ogen in verhalen verderop las ik de woorden -Jij bent God- die met zijn blauwe blik me meenam naar de laatste toevluchtsoorden waar ik ronddreef in beminnen van een opgewekt genot Zo dronk ik met jou de beker van het Elfde Gebod…

Als je om iemand geeft, en gelukkig samenleeft, één waar je alles mee kan delen, het samenzijn nooit gaat vervelen. Als je eerst aan die ander denkt, voordat je, je eigen glas inschenkt. Als je het liefst bij elkaar wilt zijn, elkaar troost bij verdriet of pijn, alles wil geven aan deze, dan moet het wel liefde wezen.…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven. De sneeuw door de zon beschenen, was ’s avonds weer verdwenen, de…

Verblind door sneeuw als ik soms was zocht ik de randen van het pad met witte vlokken op mijn jas die zoveel winters had verslagen maar gekregen van mijn vader die hem niet meer nodig had kroop ik nu dicht tegen hem aan me schuilend voor de witte vlagen En zo liep ik wat vooruit terwijl ik in mezelf bad dat het met jou nu beter ging sinds…

Ze fantaseerde zich een diva die haar bonzend hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal…