Iets van Brel

Opgestane nacht
hoorde je kreunen
lichte tonen
uit een oude grammofoon
die speelde - hunkerend en zacht
er iets van Brel
die diepbewogen
er mijn vlakke land vertroostte
voor een noorderwind die raasde
door een schaamteloze nacht

Hoorde muziek
en keek opzij
stamelde ongezegde woorden
voor het raam waar ik bleef staan
dat openzwaaide - onverwacht
en lachte hem
de hemel toe
hij - die begreep waar ik wou wonen
en verschool me in zijn stem
die zoveel liefde had gebracht

Hij - die mijn vlakke land omarmde
lief genoeg
om in te wonen
zelfs wanneer het kruin der duinen
door de Noordzee werd getart
ik sloot gordijnen van de nacht
die opgestaan was
en mijn ogen
er tezamen met zijn liefde
die bleef zingen - in mijn hart

Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 20 juni 2009

janhaakzonnet.nl

iets van brel vlakke land noordzee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 1.053