Alle inzendingen van jan

voor Jona Hij neemt een grote slok. Eigenlijk had hij er een vreselijke hekel aan. Het smaakte naar verdriet. Liever zou hij niets proeven, het liefste een glaasje prik, dan smaakte het naar geluk. 18-10-2007…

Hij komt! Hij komt! En wat er verder volgt uit Psalm 98 vers 4. De dominee sprak en de gemeenteleden zongen. - Het was bijna 5 december!…

Juist door de andere kant op te kijken - O, kijk mij eens kijken naar de dingen die ik niet wil zien - zag hij wat ze zag. Juist door te denken wat ze niet wilde denken - O, wat een oninteressante gedachten had ze – dacht ze aan hem.…

1. Driek van Wissen 2. Henk Knibbeler 3. Julius Dreyfsandt 4. Stanislaus Jaworski 5. Aaike Jordans 6. Wil Melker 7. Edwin van Rossen 8. Kerima Ellouise 9.Jeroen Swaan 10. Daan de Ligt Ik kom er aan! Ik haal ze in! Ik laat mijn hielen zien! Dichten kan ik voor tien!…

Op de auto stond met kleine letters Moerkapelle. Alsof de letters iets verraadden van bescheidenheid: 'Hij komt er wel vandaan, maar wil dat liever hier niet kwijt.' Een auto is verlegen met dat wat hij moet vertellen. Veel liever kwam hij uit een plaats bekend door daad of lied, want dan verwees de tekst op zijn bestaan op wereldfaam, beantwoordde…

Rococoschilders aan het werk, ballerina’s in het water, bruidjes op een huwelijksreis. Een huwelijksdans, een paringsbalts, zo krullen ze hun nekken om elkaar, zo slingeren ze hun poten om en om. Zo innig kunnen vogels wezen, zo sierlijk hun manier van zijn. God zette een krul onder hun bestaan.…

Je ligt als een liefdesgedichtje zachtjes te snurken Lieve, kleine geluidjes doen het goed in poëzie. Ik kus je keer op keer en zoen je woord voor woord. Ik stel je wakker worden zo lang mogelijk uit. 4 oktober 2007…

Kleine egel, bol van angst, schuifelt heel voorzichtig langs. Zijn bestaan is marginaal. Maar zijn stekels die ik zie, prikkelden tot poëzie. Metaforen, maar voor wie?…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Niemand is compleet. Geen mens is compleet. Iedereen mist iets. Samen zijn maakt compleet. Echt samen zijn we pas in de dood. Dood zijn is heel zijn. Dood zijn kan je als je hebt geleefd. Leven is een ode aan God. Ieder leven kan iets toevoegen aan het heel zijn. Door te leven kan je leren en daardoor het complete, in de dood, completer maken…

Twee schepen in de nacht, ze weten van elkaars bestaan en varen zij aan zij. Zij raken elkaar bijna, maar zwijgen over God, de leegte van het zwijgen, de liefde en hun vracht. Twee kleine schepen in de donkerblauwe nacht.…

Rokend reed zij op de fiets. In de wolken zag ik iets van haar korte zwarte haar, toen ze om keek, even maar. Even later was ze weg, want ik zag te laat de heg, waar ze stopte.Niet voor mij. Zachtjes hoorde ik gevrij. Ik keek om. Het was te laat, al verstond ik wel gepraat van: 'Dag lieverd en wat leuk. Mag ik soms van jou een peuk?…

De spin is geen zoetsappigdier. Met ogen op zijn rug bespiedt hij deze dichter vlug. Verdwijnt hij nog voordat de beeldspraak hem te pakken heeft. Wie op hem eet, die heeft plezier. Wie hem beschrijft komt in zijn web, die houdt hij aan het lijntje, totdat hij 'uit' de bocht verlaat.…

In de kerk zat een grote man. Hij ging staan en weer zitten.…

Is het leven dan zo gemaakt, dat de verhoudingen zijn verdwenen? Dat juist mijn leven extra wordt verzwaard en dat dit zovelen bespaard wordt gebleven. Ik leef van obstakel naar obstakel, en ik vraag me regelmatig af: Waarom is mijn leven niet eenvoudig? Is dit wellicht mijn straf? Er zijn heus weleens momenten van vreugde, en dan gaat…

Ik heb vannacht met Haleine geslapen. Ik ben de bijzit van mijn eigen vlees geweest. Ik heb onder een donkere maan naar een liefelijke blauwe lucht geslapen. Twee vogels hebben stro in mijn handen gelegd. Twee vogels hebben gefloten als fluiten, als noodweer, als kwade dagen in aantocht. Ze zijn weer weggevlogen. Alleen…

Wachten tot in de eeuwigheid Op de trein naar het paradijs Je leven herbelevend Als achtergrondmuziek de dodenwijs De trein lijkt niet te komen Voor de ontsnapping uit deze hel Heeft God je niet vergeven? Verdien je de hemel wel? Alleen met je gedachten Verlaten langs het spoor ‘je was een slechte jongen’ fluistert de duivel in je oor…

Een stem zo zoet als honing een streling voor het oor Haar zang zwanger van belofte brengt verlangen bij haar gehoor Toch is ze minder vrouw Een taille als een wespe haar heupen rond en glad haar maten perfectionisme voldoen aan de hoogste lat Toch is ze minder vrouw Ze heeft veel te vertellen een verslag van elke kust van de mannen…

De kleine maan werd door de nacht verslonden. De sterren gingen onder in de wolken. Alleen, laag aan de aarde, tracht te branden Mijn gele lamp. In ’t donker schuilen dorpen, Achter gesloten blinden slapen allen, Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen? Waarom ik, die zal sterven met de andren? Ik teken de karakters zonder eerbied. Verteren…

Mijn denken stroomt als vloeistof minder wild dan eb en vloed; druppels, vast als waterstof, de einder tegemoet. Golven vormen het oppervlak van klotsen en geschitter. Onderdak voor het paradijs, zachtgroen en diep, zout-bitter. Hier breng ik graag momenten door, slechts door mijzelf begrepen, terwijl ver boven ik het klotsen hoor…

Onder de hemel, bleek om Dag´s nadering, drijvend gewemel binnen de kring. Dromende spiegel zwijgend en afgemat, in lome wiegel glimmend en glad Diep van de wolken dalen de schimmen af, Donker bevolken ´t groot watergraf. Zo wel bevaren, vreugden en leed ontvlucht, doodmoede blaren doodstille lucht. Rimpels verdwijnen…

Elke dag blauw Dat zul je beamen Elke dag blauw Om je rot voor te schamen Elke dag blauw Je leven getekend Elke dag blauw Je conditie weersprekend Elke dag blauw Ik kan er echt niet meer tegen Elke dag blauw Ik moet afscheid overwegen Elke dag blauw Ik stel m’n grens, ik durf Elke dag blauw Vaarwel m’n lieve smurf Getekend…

Een enkeling besmet met doden als gevolg met de duivel een duet dat ’t levenslied opzwolg Besmetting wordt epidemie Het virus grijpt in ’t rond Voor vrede heerst een allergie Daar aan het aanvalsfront Een vaccin dat steeds weer flopt Om de oorlog te verslaan Als de kogelgriep niet stopt Gaan we er allen aan.…

Onze laatste dans Gaat verder in mijn ziel Zoveel passen Mijn benen doen zeer Onze laatste kus Vloeit voort in mijn aderen Zoveel huiveringen Ik vat nog kou Onze laatste woorden Echoën na in mijn hoofd Zoveel rimpelingen Zal ik verdrinken? Zoveel gevoelens Ik ben verdwaald Het laatste lichtje dooft…

~ Verlost van vlees ~ Geweekt in hartevocht ~ Ik zie je pijn ~ Door mijn laatste ademtocht Waar ben je? Je sterven sloeg me neer Is er nog leven? Mijn God, wat doet dit zeer ~ Ik ben hier, mijn lief ~ Mijn lippen op de jouwe ~ Ik kan niet weg ~ In dit stadium van rouwen Kon ik maar één keer... Je kussen, je…

Klootzak Je weet telkens weer Je vinger op de zere plek te leggen…

De lente gestart De kou voorgoed verdwenen Mijn zon dat ben jij…

Een rode lijn door het gebied De Hollandse IJssel, onze rivier Begeleid door steen en riet een lint van werk, vertier Een visser peinzend aan de kant De dobber vol van leven De aanbeet, vis, een figurant Door honger aangedreven De hand omhoog, een schipper zwaait Een kind wijst naar de boeg De vlag wappert, ach het waait De reis nog lang…

De zomer breekt aan Het is niet te stuiten Met de vrouw komt ook De laatste mode naar buiten Bloot moet, zo lijkt De regel te ontstaan Ongeacht mooi of lelijk Zo is mij niet ontgaan Goddank is de legging Uit het wereldbeeld verdwenen Maar wat er voor terug is Doet lijf en leden beven De heupbroek met String en 't korte hemd De nachtmerrie…

Ik geloofde niet in liefde Tot ik jou zag Hou van me… Nog een keer Neem me mee Verder dan ik ooit zou durven Leid me… Nog een keer Het verlangen Maakt de belofte zo zoet Bevredig me… Nog een keer Ik weet niet Hoeveel keer ik nog aan kan Ik weet niet Hoeveel keer ik overleef Maar tot ik doodga Smeek ik je Nog een keer Nog…