Sneeuwblind

Verblind door sneeuw als ik soms was
zocht ik de randen van het pad
met witte vlokken op mijn jas
die zoveel winters had verslagen
maar gekregen van mijn vader
die hem niet meer nodig had
kroop ik nu dicht tegen hem aan
me schuilend voor de witte vlagen

En zo liep ik wat vooruit
terwijl ik in mezelf bad
dat het met jou nu beter ging
sinds jij een pas had afgeslagen
even rilde je mijn rug
terwijl ik alles zo vergat
en aan mijn schouders voelde ik
het kleine kind dat werd gedragen

nog een keertje keek ik om
en zag de sneeuw aan mij vervagen

Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 24 november 2008

janhaakzonnet.nl

sneeuwblind vader kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 1.034