Netgedichten

netgedicht (nr. 23.571):

Lied van Liefde

Onbedoeld had jij die eerste noot
in weemoed aangeslagen
en God - aangeslagen was je
door haar weggerukt bestaan
ze was een uitgespeelde vrouw
die door jouw heimwee werd gedragen
op die uitgeholde dagen
die je liever niet wou gaan

En je zag weer haar piano
waar zij ooit voor had gestaan

Want zij speelde alle dagen hier
het kon je nooit vervelen
muzikale luchtkastelen
bij het zonverlichte raam
waar jij nu hoopte dat jij - net als zij
dat hemels lied kon spelen
langzaam vleugelden je handen
over toetsen met een traan

Je speelde weergaloos haar lied
zonder een noot over te slaan

Als een dans liet jij haar naam
in driekwartsmaat door kamers zweven
en je dronk er van het lied
dat jij met liefde had verstaan
dat ene lied - waarvan je hield
omdat het kracht had teruggegeven
want je heimwee raakte even weer
haar gouden vingers aan

Haar gouden vingers die jou streelden
bij het zonverlichte raam