Alle inzendingen van jan

Mijn verbeelding sleurt mij mee Onthutst in mijn ideeënstroom Daar ik dit amper kan bevatten En ik hier wakker over droom Mijn traag besef drijft mijlen ver Achter mijn kennis van het feit En zal pas tot wasdom komen Na ongemerkt verstreken tijd Ik betwijfel toch mijn vondst Die zo macaber is gebleken Terwijl ik alle woorden zoek…

een blonde fee kwam op mijn pad het was in ’t Fryske Grou in “Oer ’t Hout” waar eens per week op zondagavond de rondleiding de benen in beweging bracht ik was gepromoveerd tot gids ’t ken net gekoppeld aan sa ist mooi weer de avondzon keek toe blonde E. had het met haar vriend geheel gehad de volgende dagen gingen als een droom voorbij…

Haar allergrootste straf Is haar voorspelbaar lot Voor haar rest het kaf Het koren van de zot Ik laat mijn grieven Dan ook voor wat ze zijn Geen vuur, geen sneer, geen wraak Geen krenk en ook geen pijn Laat, voor deze blaaskaak, De tijd mijn oordeel vellen Zodat ik dan naderhand Met vreugde kan vertellen Toch gelijk te hebben…

De boer staat voor de spiegel. Een cliché van zichzelf bekijkt zijn spiegelbeeld naakt in een overall van huid. De pet bedekt het lulligst lichaamsdeel. ´Dit ben ik dan´, zegt hij zacht, terwijl de spiegel hem na doet. Achter hem de boerin, geen tijd voor zichzelf. ´Kom je, Arie, je wordt er toch niet knapper op.´…

gedachte zie mij aan gedenk mij doordrenk mij laat mij niet verder gaan gedachte fluister mij toe herinner mij bemin mij speel toch geen kiekeboe gedachte slis in mijn oor ‘k vergis mij ze mist mij bij haar vind ik gehoor gedachte wát dacht je…

Van lucht kan ik niet leven Leven doe ik dan niet Geef mij toch wat te eten Wat brood in het schiet Want lucht dat eet ik niet Schrijven is mijn leven Mijn leven en bestaan Niets anders kan ik geven Ik hou van deze baan Dat zal me goed af gaan De woorden zijn zo even Geschreven door mijn pen Je moet het mij vergeven Daar ik niets anders…

je doet enkele scheuten melk in een schone hoestdrankfles voegt toe: twee hooguit drie zoute dropjes en vult dit aan met koud water uit de kraan doet de kurk erop gaat er op uit naar gemaaid land of boerderij af en toe fles flink schuddend dan als de kleur het toelaat neem je een keurend slokje langzaam proevend doorslikken met enige…

Zij voelt zich onder 't donker van de bomen Zo eenzaam, dat zij zelf haar schouder liefkoost. Haar handje, met de ronding ingenomen, Die over 't zomerkleed is bloot gekomen, Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost, Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…

Het Grote Gebeuren werpt zijn diepe schaduw vooruit daarin is het slecht toeven het koude zweet breekt uit het perspectief is in nevelen gehuld flarden grijze lucht verlenen minimale doorkijk oorzaak van herhaald gezucht drijfzand onder de toekomst is riskant wees op je hoede het extra waarschuwingsbord symbool voor wat ik bevroedde…

Nul komma nog wat procent Van elke opgepompte cent Blijft in het Noorden Miljarden aan gas per jaar Verlaten zonder een 'maar' De miskende aarde Er gaat niets boven ons Groningen Maar in de Westelijke woningen Wordt de klomp nog steeds bespot ------------------------------------------------------------ Geschreven naar aanleiding van…

ontroerd ondergaan wij de beelden uit het vrouwenkamp Ravensbrück ruim 60 jaar na dato ziet een mens en wat voor een met afscheidsbrief en loden last van wat eertijds was diep neergedrukt niet klein gekregen gebogen gedaante in de kille regen ongebroken en onvoorstelbaar vief vrouw en moeder van twee kinderen te vroeg weduwe rotsvast gelovend…

Als het menselijke wezen Door gewoonte wordt geleid En haar diepste verlangen Voor haar zonden pleit En als dat diepste verlangen Door verleiding wordt gevoed En verleiding door de zonde En gevolgen wordt beboet Als telkens wordt vergeten Dat de oorzaak van genot Niet smeult in onze mond En niet ligt op het schavot Dan is het ook misschien…

We fietsten langs de fontein bij de kerk. Gelukkig was hij aan. En scheen de zon. Een regenboog. Hij wees naar water. Ik zocht een ark, dieren, een oude man met een baard, een hamer in de hand. Ik keek mijn ogen uit. Zag je dat? Ik zag het niet, maar ik geloofde. Ik wist wat het betekende. Ik knikte. -------------------------------…

als Volendams trots BZN luidkeels jouw naam scandeert op muziekpodia, radio en TV en volle zalen ongegeneerd meebrullen snijdt een vlijmscherp mes mijn verdrongen gevoelens aan repen enkele decennia lang koelkastkoud geconserveerd het verklaart de pijn begeleid op gitaar bas en slagwerk geen medicijn die afdoende is als BZN jouw naam…

Sinds moeder is weggegaan Waar nu ook de laatste Paus al is Is er zo weinig weggedaan Wat eens “zo belangrijk is”… Broerlief had haar zolang verzorgd Met ongekende liefde Hij was méér dan wie ook bezorgd Er was veel dat hem griefde… En nu twee decennia later Inmiddels ook zelf een invalide Zat hij met een serieuze kater Doodziek terminaal…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

Ik weet het je bent tot stof vergaan maar voélen is anders achterblijvend vooruitlopend geloof in de vogel feniks op het Sint Pieterplein dacht ik even je gezicht te zien in het voorbijgaan toen de TV de terugkeer van de Paus uitzond de wachtende massa zegenend jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de…

nog steeds heeft elk formaat bal een magische aantrekkingskracht is hoog houden bijna een must effect draaien pijlsnel volbracht het spel is door mijn jaren heen een rode draad met constanten als geschonden schoenneuzen kapotte knieën zweetvlekvarianten het oefenen met links eindeloos geduld onwaarschijnlijk groot tweebenigheid een handelsmerk…

De boer keek naar de lucht. Vogels vormden samen een woord. Het bewoog van de ene kant van de hemel naar de andere kant. Toen doken de vogels naar beneden en gingen recht tegenover de boer op een hekje zitten. Ze zongen het lied van de polder. De boer pakte een boterham en gaf hen allemaal een stukje brood. Na het eten vlogen de vogels…

herinnering je liegt jij bent een onverbeterlijke leugenaar je barst de scherven vliegen om mij heen romantische onwaarheid smaakvolle saus over inhoud die moeilijk verteerbaar consumeerbaar is zo leek het zo was het niet verraderlijke glimlach nept oprecht verdriet verdachte glans tranen in de wacht ze kijkt me aan nog altijd onweerstaanbaar…

Wytse verschijnt helder in beeld met het eeuwige stompje sigaar gemummelde groet de oude bus rijdt krakend naar het centrum van het mij nog onbekende dorp der Halbertsma’s ik kijk mijn ogen uit oren staan op scherp handen houden knippend hegschaar vast debuut als assistent = manusje van alles bardienstig tot invulling van corveelijsten…

We lieten ons overzetten in boten van licht gingen wij van land. Voor ons het water, waarvan wij niet wisten wanneer. Bij iedere golfbeweging dachten wij aan dat wat straks voorbij. De zon verblindde ons kijken, ons zien. Zo voeren wij niet wetende waarheen, niet beseffende waartoe.…

onwennig zittend in de bus rijden we probleemloos naar het zuiden jij kent mij niet noch ik jou verblijvend in een school druppende kraan op kamer tien dagen vakantiecursus wie ben jij ken ik jou excursies bij de vleet de ene lezing absorbeert de andere cultuur actief belevend ik nader jou bewondering voor stadhuis vesting bij M.…

een veld van lichte donsveertjes openbaart schrijnende lentetragiek het bloederige woerdkarkas midden op het fietspad is niet te negeren mijn peeretende mond verkrampt mijn maag trekt samen kokhalzend vervolg ik mijn wandelroute rechtdoor naar huis waar het toilet uitkomst biedt uren later hoor ik luid gesnater zie helder op mijn netvlies…

terwijl jij omstuwd door veelkoppige dierbaarheid plechtstatig in de oven wordt geschoven of kiest voor statische afscheid- positie doe ik neerslachtig de boodschappen bij AH gooi achteloos TumTum en Brie in obstinate kar denk aan verassing bij posters met verrassing eerbiedig je onbegrepen wil temidden van kopers’ animositeit herhaal…

De zon overgiet het grootschalige gebied van de Blauwe Stad met klaterend goud. Glanzen doet het niet. De gekwetste bodem slaakt zacht een jammerklacht. Omfloerst, maar duidelijk hoorbaar voor hem of haar, met beide benen op de dierbare dalgrond, in bulten (te koop!) of lintvormig langgerekt als dijk aangelegd, reeds groen uitslaand. Het geboortehuis…

Een jongen draait rondjes om een groepje meisjes. Een omtrekkende beweging op het natte plein. Een rookgordijn ontstaat. Wie wordt er gevangen door wie? Een brommer bewijst wat in potentie bestaat. Een ritueel zo oud als het marktplein van Vianen.…

herinneren is het leven in zijn achteruit zetten daarna gesterkt verrijkt voorwaarts niet vergeten je stem spreekt steeds dezelfde zin dezelfde naam zinderende klank koppelt trommelvlies aan memorie je ogen spreken boekdelen titelen de verwoording af stralen interesse uit geven licht voor hem die kijken wil je oren je handen je tong…

de foto’s nemen hem bij de hand leiden hem naar lang geleden ver weg uit het heden met diepe put onverwachte hobbel afgrondrand boerderijbrand duikt op ’s morgens om vijf uur het is al (extra) licht buurtgenoot wordt opgebracht over Botjes Verdrait huilend opgeborgen dronken doorgereden na ongeluk stoere dorpsagenten jagen verder op kapot…

Liefde is niets dan daaglijks verder gaan Door dorre woestenijen, Om na de nacht saam moe weer op te staan Uit duistere valleien. Liefde is niet een wijdverklaard begrijpen, Een stijgen tot het licht, En niet oneindig zijn en ook niet rijpen Tot innerlijk gezicht. Want leven is geen vast geluk, maar een rampspoedig Dolen in 't labyrint…