Vierkoningen
Met dank aan Bert van Schie
Vier koningen waren het, vér hier vandaan
op weg naar een sterre die stil had gestaan.
Ze pakten wat spullen en gingen op reis:
de weg was wel lang maar ze waren heel wijs.
De ster bleef een knipperend oog in het duister
en leidde hen dwars door het mensengefluister.
Een stralende zon draaide weg in de bergen
en stilte beschermde vier mensgrote dwergen.
En Melchior wilde zo graag wat gaan slapen
doodmoe van de reis begon hij te gapen.
Het goud dat hij meebracht was mooi maar woog zwaar:
hij sliep goed beschermd door kameelwindig haar.
Geloof het of niet maar ook Balthasar sliep;
zijn donkere huid leek een zwarte poliep
die verend de rug van zijn rijdier bedraaide
waarop ook een zakje met korrels rondzwaaide.
De wierook die Balthasar mee had genomen
was voor een klein kindje dat aan was gekomen.
De geur van wat korrels in zachtgloeiend vuur
bezorgde hem dromen van beeldschone duur.
En Caspar de jongste was nog lang niet moe
maar legde zijn lichaam naar westzijde toe.
Hij sliep als een roos en in droomgeur van mirre
zag hij dat het kindje al zacht lag te kirren.
Maar Artaban wilde van slapen niet weten
hij reed nog wat door en hij wilde niet eten.
maar zei heel gewoon dat hij verder wou gaan:
zijn drie wijze vrienden keken hem eens aan.
En wisten dat praten of dreigen of drammen
zijn heel sterke wil nog meer zou doen vlammen:
als jeugdvriend met allerlei grollen en grillen
liet hij zich al nooit en door niemand bedillen.
Hij raakte verloren in zand en in stormen
en leefde van vijgen en water en wormen.
De beker die hij als geschenk wilde brengen
diende nu om water en vruchtvlees te plengen.
Zo'n veertig jaar later kwam hij in een stad
en hoorde een stem die hij nooit meer vergat:
een dichter met woorden van liefde en lijden
en met heel veel mensen zo dicht aan zijn zijde.
Hij praatte wat langzaam in zandstenen straten
en zei dat de mensen niet meer moesten haten.
De rust straalde warm uit zijn donkere ogen
en Artaban wist dat de ster had bewogen.
Hij gaf hem zijn beker en zei met wat woorden
hoe lang hij gezocht had naar wat hij nu hoorde.
De stem diep en zacht en vol warmte en leven
vertelde dat Stilte hem Licht had gegeven.
Inzender: Jan J. Arends, 11 december 2005
terra.esGeplaatst in de categorie: religie
Vierkoningen
601
Geef je reactie op deze inzending: