Alle inzendingen van jan

De grijsheid benevelt het landschap, slokt huizen, boerderijen, bomen op. Het geploegde land berust in voren, sneeuw, hagel, overgavevlaggen in top. De zwarte kraaien krijsen contrasterend met aanzwellend geluid op de snelweg. De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg. De sloten voorzien van onbetrouwbaar…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

begrip geboortedorp is meer dan geografische aanduiding een tijdsbeeld abstract album met foto’s geluiden die ik opving een krakend bed diggelend glas knappend illegaal brandend vuur buurman driftig geheven vinger stilte op trompet verbogen stuur van gemoffelde fiets met blokken rond pedalen schoensmeerdoosje met helft van knijper en weckring…

Voor Barbara Hoog uit de lucht viel een bosje bloemen. Wie het ving, was gelukkig. Maar het viel op de grond en een grote bulldozer plette de rozen. Niets onderscheidde de bos nog van het asfalt: alles was met de grond gelijk gemaakt. - En hoog uit de lucht viel een nieuwe bos. ------------------------------------------------ *…

Kind in korte broek op draaihek bij weiland, kijkt vol ontzag gemengd met bewondering naar vingervlugheid van melkknecht Arie, - loopt tussen koeienvlaaien, druk op zoek naar uitsteekbare madeliefjes, bouwt dammen in sloten, een hol van stropakken in kapschuur, - maakt schrikbeweging aan hengel van badmeester, jankend geluid na val met…

Hij bad het Onze Vader. Wij keken naar het zwart dat ons voor ogen kwam. Een groot diep gat, zo dichtbij, dat God wel moest bestaan. Na het amen werd het licht. Scheen de zon in heldere groentesoep. Doopten wij ons wittebrood. Zagen wij de hemel in onze diepe borden.…

En nu actie, lieve vaderlanders, tegen kastelozendiscriminatie! Open uw harten, open uw beurzen, bestrijdt de sociale classificatie! Beklim de hulpgoederenbarricaden, steek de recht-voor-allenvlag hoog! Geef guller nog, veeg uit die schande, ook rechtelozen zitten graag droog! Kom op voor de onaanraakbaren in hutjes wonend buiten de steden…

Gewapend met een vol doosje lucifers kijk ik naar mijn schepen in de volle haven, aanmaakhout in de rugzak, een oude krant tot lont gedraaid. Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden. De horizon toont grillige stapelwolken die heel even de vorm aannemen van…

De trein reed als een lang lint door kant ene de van slingerde en bergen de van de berg naar de andere kant. ,denken je zou hand de aan Niks maar bergen horen in een polderland niet thuis .slingeren te niet ook dan behoren treinen en Bij nader inzien waren er geen bergen, trein een altijd nog er was wel maar die aan de bergen deed denken.…

mijn genen zijn doorspekt met voetbal het enige dat de wetenschap overhoudt is een stuk leer met Adidas de bal is rond een open deur ingetrapt als kleine jongen met rubber Rumabal gegeven door grote broer eindeloos trappen tegen kaal stuk muur van anderhalve meter breed naast golvend spiegelraam waarachter soms het gezicht van pa verschijnt…

Elke morgen eet de boer een boterham met kaas. Zijn leven is een optelsom van rituelen, maar deze morgen niet. Hij loopt zich te vervelen, is een van zijn gevoelens niet de baas. Aan tafel kijkt hij door beslagen ruiten en ziet de koeien huilend op het land. Hij is niet klaar, maar ook nog niet begonnen, want deze dag komt hij niet tot besluiten…

Weliswaar kan ik de vergelijking met de zee niet doorstaan, ik beef (vooral wanneer ik een volle kop thee aanreik op een glad schoteltje) steeds vaker. De gevolgen komen niet in aanmerking voor een avondvullend actieprogramma vijfvijfvijven, zijn desondanks desastreus voor jurk, pantalon en vloerbedekking.…

Wij wachten daaglijks dat morgen Vrijheid aanbreken moet, Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen Terug – ons licht voorgoed. Gebeuren zal dit niet, Zomin als een engel daalt Naar streken waar verdriet Tot wanhoop wrang verschaalt, Niet volgens onze orde: ‘t Geluk wacht zijn eigen tijd Om geboren te worden Binnen de werkelijkheid. Maar…

Gedachten ontsnappen uit de wachtkamer, gaan naar hun eigen gang en provoceren vastzittende gevoelens met spitsvondigheid. Terug naar het verleden flitst voorbij. De afkeer van een kommervolle jeugd belandt in de speelzaal van de onbezorgdheid. Madeliefjes steken de kop op, terwijl koeien goedig toekijken. De nieuwe brandweerauto wordt geplet…

‘In de wolken kun je Gods gedachten lezen’, las ik in een versje van een meisje uit groep twee. Om dit eens uit te proberen ging ik in een weiland liggen. Ik keek omhoog en zag de wolken overtrekken als hopen wasgoed bij de wasserette om de hoek. Er vielen regendruppels op mijn wang. De wasmachine was gaan draaien en de deur zat niet goed dicht…

perplex over eigen overreactie kinderlijk naïef hinderlijk star in het licht van actuele feiten mistige autobiografische fictie fantasie slaat wereld knock-out abnormaal primeert momenteel waarschijnlijkheid mailt kwaad naar schrik die zich verstout de grijze muis uit het verlangen naar vergeten fascinatie leeft benepen gebonden aan bekende…

't Geweld van de wervelende vlagen Verwoest de weerloze bloemen en plundert de steunende hagen, De blanke meren vertroebelen. Had ik nu een nederige hoeve En kinderen spelende buiten, Om aan de beregende ruiten Gedachtloos gelukkig te toeven. Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De…

Het verleden komt ansichtkaartgewijs door het bewustzijn gegleden, vandaag is zomaar vijftig jaar geleden. Huizen bestaan afgebroken, mensen leven dood. ‘k Herken de kerken van het geboortedorp, de zerken op het kerkhof, showroom van getransformeerde geschiedenis. Somberte en rododendrons langs pad en oprijlaan van het geheugen bloeien steeds…

Hij bewoog zijn klomp een beetje heen en weer. Een test. Of alles het nog deed. Hij knikte. Geslaagd. De boerin keek van de overzijde van de deel. Ze zag haar man bewegen met zijn voet, maakte zich zorgen om de dag van morgen. Hij had haar zien kijken en was gestopt omdat alles het nog deed: haar ogen, haar aandacht, haar zwijgen.…

Mijn lichaam gedraagt zich ongehoord, al klinkt dat eigenlijk tegenstrijdig. De ruften verlaten oorverdovend mijn anus, als zijn het schoten aan boord van Hare Majesteits m.s. “Zus of Zo”. Het snotteren is evenzeer frustrerend. Menig zakdoek kan daarvan getuigen, alsmede de lege pot kamille en Dampo. Het rochelende hoesten doet het ergste…

het zepige water in de zinken teil begin jaren vijftig woningbouw wordt huizenhoog opgestuwd als bevroren kijk ik naar het zeil waarop het water grote kringen vormt traag verandert in zwembad met rimpelingen zand loopsteigers hete muur voelbare herinneringen het strand van Schier doemt op verlatenheid met plukjes mensen een tractor trekt…

Een onbedoelde schrijfverwarring Is aan mijn aandacht ontsnapt Ik baarde het in mijn afwezigheid Op het onbewaakte ogenblik Toen mijn beladen woordenkraam De ziel van een dwaling verkocht En zij haar naakte vrijheid vond Tussen de tralies van het prul Lang na mijn verdwaast besef Dat zij zo niet had moeten zijn Maar ik verdedig haar bestaan…

Ik las een gedicht om er zelf ook een te schrijven, zoals ik naar een vrouw keek om van jou te houden. Ik zette een streep door een woord om de rest van de zin over te houden, zoals ik mensen aftelde om bij jou uit te komen. Ik zocht naar een speld in een hooiberg om de hooiberg te vergeten, zoals ik jou vond om voor altijd te onthouden…

kunt u mij de weg vertellen naar….. nee dat gaat niet meer de muur van water heeft hem weggespoeld de hopeloosheid is nog niet in kaart gebracht oplossingen hebben wachttijden variërend van enkele wanhoopsdagen tot vele inertieweken hulpgoederen staan nochtans op de rails in de startblokken op het vliegveld is het kompas verdwenen windrichtingen…

Schamel uitgedost wiegen heupen heen en weer En loopt zij langs de bar nu voor de achtste keer Ogen in het duister kijken haar smachtend aan, Zij weet dat zij haar volgen waar zij ook zal gaan Zij praalt en paradeert met borsten ver vooruit En als zij vrolijk lacht, dan doet zij dit zeer luid Beschilderd als een krijger rest haar weer één…

Genoeg valse verkiezingen En dioxine-vergiftigingen Genoeg valse verwensingen En rode daden na zwarte woorden Genoeg valse oplossingen Na misplaatste analyses Genoeg onverenigbare doelen En heilige offers Na de rampvloed rest de schade Die de hele wereld schokt Maar de golven spoelen tijdelijk Onze eigen zonden weg…

Wie schrijft Die blijft In archiefladen Hangen…

het heeft gesmaakt dank u dankzij u heeft het gesmaakt het gesprek heeft ons geraakt de koetjes en kalfjes op afstand het varken meteen bij de oren het schaap over de dam gejaagd mist trekt dicht boven het land we hebben het woord gehoord dankzij u de tekst beluisterd de essentie doet ons wel wat de liefde op haar blote voeten moslims christenen…

Op een nooit geschilderd schilderij staat ze met een lach. Wanneer je stil bent, hoor je haar denken: ‘Schilder mij, maak mij tot iemand!’ Achter de ezel zit een man. Hij maakt een zelfportret van een vrouw, moet soms lachen om de werkelijkheid. De vrouw doet iemand na, niemand die ooit heeft bestaan. De schilder imiteert de illusie zo…

De goede voornemens voor het nieuwe jaar staan strak geformuleerd in de computer. Als hiervan één tiende wordt gerealiseerd, bloeit er iets super schoons op, voorwaar: Het in elkaar slaan van hersens en zakken, opgeblazen of niet, wordt gestaakt. Bedrog naar een onherbergzaam oord verbannen. Spil- en bedilzucht slaan met doorntakken op de…