Alle inzendingen van john

in elke scene is men, tegen wil en dank, tot het eind aanwezig de mond lekt woorden en handen zijn bezig met een onafgemaakt gebaar; verborgen is de plot en tot het slot onaangeraakt achter elk masker gaan emoties schuil; valkuil gevuld met delen liefde en haat. eenmaal begonnen ontrafelt het verhaal; alle teksten worden opzettelijk…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

ik heb zo vaak uit losse hand je lichaam op papier gezet nooit verder dan het silhouet je sloot voor mij je dromenland ik zag de onschuld van je ogen maar hoorde niet je dubbeltong die suikerzoete tonen zong en mij keihard heeft bedrogen hoeveel codes ik ook kraak jouw lichaamstaal is ongebroken dit terrein blijft altijd braak de sleutel…

een grammetje "G" voor wat uurtjes van bevrijding veel te duur betaald…

de kale man kijkt naar de maan met zijn handen in zijn zakken hij heeft zijn ochtendplicht gedaan want het brood is bruin gebakken en boven langs de hemelbaan daar groeien de sterrentakken het lijkt of ze heel langzaam gaan net als glinsterende slakken de kale man lacht heel voldaan maar laat zich niet verlakken al gaat hij op zijn tenen…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

De jeugd onderschat gevaar bij vrijen; condoomgebruik is alleen voor "watjes", niemand vreest voor genitale wratjes. Zo kunnen de SOA's weer flink uitdijen. Maar AIDS laat beslist niet met zich spotten; hou op met jezelf nog te bedotten.…

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

druppels gestold licht duizend jaar opgesloten bevrijd uit de grond…

een tuin van stenen verzameld door eeuwen gevangen in ijs…

zwevende bloesem als papiervlinders vol kleur betoverd door geur…

springvloed na schokgolf de aarde rekte haar spieren nieuw landschap ontstaat…

helblauw van de lucht bekroont het goudgele graan de zon lacht voldaan…

najaar is heimwee onder leigrijze luchten sterven de bomen…

blauwdruk van vroeger verstild slapen de dieren gevangen in steen…

haar wereld is zo klein geworden, dat zij de wanden van haar geest kan aftasten met haar handen. het waanproces, waarin zij speelt dwingt haar tot schaar of mes. emotieloos kijkt zij, bijna verveeld, hoe het staal haar blanke vel streelt tot het bloedt; elke snee precies zoals het moet. op haar armen kerft…

ontstaan als druppel groeit de stroom tot waterval stortvloed van kristal…

stil sluipt het water bedwingt rotsen en bergen haar wapen is tijd…

Weerkaatsende stem galmt rond en verdeelt de klank met karakter ze vertolkt haar eigenzinnige sfeer en trekt de aandacht, keer op keer Gedreven woorden verlaten haar mond en worden opgenomen door aandachtige oren niet één letter gaat ongehoord voorbij en dwarrelen in beminnende zinnen rond Gebarend vertel ze haar eigen verhaal luchttekenend…

Ik heb je als zandsculptuur opgebouwd vanuit droge korrels gaf ik je jouw gezicht met mijn vingers miljoenen verwerkend vormde jou vanuit een loze massa je belijning ragfijn door kosmos omhuld steeds dieper groef ik in mijn binnenste haalde jou eruit liet de wereld je zien totdat de storm je ondermijnde en ik moest toezien hoe jij…

Soms is stilte taal vertaalbaar in de stilte stilte een verhaal innerlijk uitgelegd vertelt dat stilte tussen mensen in stilte eigenlijk alles zegt…

Verlangen naar die woensdagochtend de blik in je ogen smelt tegen mij aan gepassioneerd zoeken smachtende lippen open adem stokt, hartslag versnelt armen verraden het dubbelzijdig verlangen te lang die hunkering zacht prikkelt je tong alle gevoelens ik voel de siddering bij het schuiven van je lichaam als golven rollend op de kust je…