verloren zielen
als uit een krant geknipt
gewone zwartwit beelden
verloren in de tijd
de rand blijft rafelig
hoe scherp de schaar ook snijdt
verstild zitten zij hier
voorgoed gevangen in
hun eigen denkpatroon
verfstreken op een doek
of letters op papier
de lippen bewegen wel
maar geluid blijft binnen
gesprek met hun ik-figuur
die ook geen antwoord weet
en stil luistert uur na uur
soms staat er iemand op
en loopt wat heen en weer
(vertrek en aankomst vallen
samen in een ogenblik)
en zet zich maar weer neer
einddoel al vergeten
nog voor de reis begon
even gedacht iets gezien
te hebben, maar toen schoof
de wolk weer voor de zon
Geplaatst in de categorie: verdriet