inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 349):

bio-etching

haar wereld is zo klein geworden,
dat zij de wanden van haar geest
kan aftasten met haar handen.
het waanproces, waarin zij speelt
dwingt haar tot schaar of mes.
emotieloos kijkt zij, bijna verveeld,
hoe het staal haar blanke vel streelt
tot het bloedt; elke snee precies
zoals het moet. op haar armen
kerft zij, teken na teken, een
geheim waarvan alleen zij zelf
de code breken kan
automutilatie is een noodsignaal
een schreeuw om hulp,
bestemd voor ons allemaal

Schrijver: John Grave, 17 juni 2002


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 923

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Katrien
Datum:
15 april 2003
Email:
KLabaerehotmail.com
Mooi verwoord. Volgens mij begrijp je het echt. Het is goed te weten dat niet alle mensen automutilanten veroordelen...
Naam:
anoniem
Datum:
26 maart 2003
Email:
ik vind het een heel mooi gedicht
ik herken mezelf er duidelijk in.
heel goed..


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)