Onaangebroken
Je bent niet de zoveelste vlinder,
noch een even vluchtig zweven.
Je bent van hier tot ver achter ginder,
de laatste pure betovering gebleven.
Je bent geen spreuk uit oude boeken,
noch verbijsterd stil verstand
Je bent de waarheid uit de doeken,
met het verlangen in de brand.
Je bent mijn jeugdig groen verlegen.
Je bent mijn kansen, lang verkeken.
Je bent mijn dromen nooit ontstegen.
Noch om of aan te breken.
Geplaatst in de categorie: vriendschap
Gewoon perfect voor het onderwerp.
Heel herkenbaar en emotievol.
Fantastisch gevoelig gedicht.
Dit gedicht vergeet ik niet snel meer!
liefde, zo mooi, zo edel en oprecht!