Alle inzendingen van joke

Op hoge poten loopt het dorp de stad in dat het past. Het plant zich voort, het heeft pantoffels aan en hoort motoren. Geduld van eeuw, van wie eens geboren uit wie eens geboren uit wie eens geboren uit wie door het zand moest van zijn dagen. En door moet tussen gassen en geschreeuw. Het snelle laat het trage voor, het blijvende: de mooie…

Haar oude ouders zonder oude spullen die hun beroofde hoofden van nog gekker weg wilden trekken, zijn op droge benen hierheen gekomen, hopend op gedogen. Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden en hun Maria heeft ook hier die ogen. Hun tenen schieten wortel in hun schoenen. Hun woorden durven zich niet te vertonen. Ze krijgen tweedehandse…

Hij had beloofd te komen spoken en hij kwam doorzichtig als verwacht en zonder buik. Hij liep niet in de weg, geen kijk toch uit geen zou je dat wel doen, hij zag haar aan en dekte haar gedachten langzaam toe toen ze in bed lag, lispelde nog: leef het is gedoe, maar geef jezelf je jaren van nergens moe van worden word je moe. -------…

roerloze reiger uit het niets flitst haar dolk en spietst een zilvervis…

Ze vindt met uitgestrekte armen haar rode wollen mantel - die stoel wordt nooit verschoven -. De straat wacht onverlicht, verlaten. Zij kent de weg met ogen dicht weet waar de kuilen zijn waar opgestoken tegels. Een hond waakt over zijn domein. Er komen stappen ongehoord zacht naderbij omringd door langvervlogen rook zwaar ademt ze…

Mijn grote eikenhouten klok tikt diepe barsten in de lucht laat stenen muren echo's kaatsen als een carillon op drift. Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond. Er zijn momenten dat het lijkt of hij me provoceert, net als ik in een droom beland ben dreunt zijn…

O grote witte vogel vang zon, draai rond in cirkels oneindig in een werveldans het luchtruim kent geen grens.…

Het is fijn hier aan de kant met mijn rug tegen een boom zomaar zitten, lekker loom bij een zon die zuinig brandt. Groen dat ruikt als lentegras rijpe krachten in een aarde die zichzelf zo koel bewaarde toen ik mijn gedachten las. Was ik jou maar bonte koe hoefde ik niet meer te schrijven dan dat ene woordje 'boe'. Ben vandaag een beetje…

Ze breit een huis uit blauw mohair weeft van dun zilverdraad een raam dat schittert in de najaarszon. Van hennep haakt ze strak een deur met witte steken opgesierd als droeg hij fier een kraag van Brussels kant. En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes…

Wat stil is het vandaag. Zo stil dat ik zijn lieve stem ook nu nog helder hoor hij dwarrelt lustig door het huis omhoog, naar rechts, omlaag ik kijk en lach ik luister stel af en toe een vraag. Maar dan lijkt hij te vluchten - het raam staat op een kier - ik vang hem net op tijd in allebei mijn handen totdat zijn woorden branden en…

Lopen over prikkeldraad de armen wijd gespreid rubberzolen vinden grip op scherp gedraaide punten. De blik gericht strak naar het eind, niet naar omlaag waar zwart moeras zich roert. Geen stok, geen uitgestrekte hand, maar voet voor voet van hak tot teen, van hak tot teen, rechtop.…

Wil je met mij naar toejeweetwel? toejeweetwel? wil je met me naar toejeweetwelwaar? Ja, ik wil met jou naar hoeheettut, naar hoeheettut, ja, ik wil met jou naar hoeheettutnou. Gaan we samen in de dinges en de weetnietmeerzovlug, even naar de komwatwasset en dan weer naar huis terug. -------------------------- Uit:'Ozo heppie',…

Half in zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er een te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benut van het immense…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen, tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…

Zet alles klaar om vooraf vol te zijn, in forse hompen, snijdend te verdelen. Valt het van tafels, zal het vallen. Grond eindigt niet. Zorg dat servetten vleugels zijn en boten tot ze op schoten liggen voor het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd…

wat een vooruitgang, zeggen ze, wat een gedoe zeg ik. wat fantastisch zeggen ze, ik zwijg. de computer wordt de hemel ingeprezen, mij wordt het benauwd. dit is een verrijking zeggen ze, het gaat mijn verstand te boven. je moet gewoon! ik me geweerd met handen en voeten. gelijk hebben ze, ik zal wel moeten.....…

mijn voeten vinden stevigheid op warme grond voorbij alweer de tijd van ongeduldig wachten houd in mijn adem en verzink in mijn gedachten hier is het waar ik mijn bestemming vond nu werpt de zon haar stille stralen in het rond 'k voel de geschiedenis en denk aan alle krachten die deze grond verwondden en een broze vrede brachten proef hier…

drijvend op het water met niets dan de golven zacht wiegend het smalle hout gespannen lijn doorklieft het blauw duikt onder geduld beloond zilver spartelt vandaag genoeg te eten…

papa vertel verhalen van toen van de oorlog in Indië toen jij nog was heb ik ze niet gehoord want stil bleef jij ver weg moest je gaan om te vechten en wist je jouw kant de goede nu lees ik en weet te laat nu nooit meer zal ik horen jouw stem met verhalen van de oorlog in Indië…

niet geworteld in het land dat ik bemin ben ik doordrenkt met verlangen verlangen naar het leven er geproefd mij lavend aan de warmte verlangend naar de mensen mij dragend als was ik een zuster doorheen mijn lichaam verlangen naar dat land van smaragd het land dat ik bemin…

traag wiekklapt de witte vogel door de lome tropenlucht nog niet wetend waar te gaan zijn ogen scherp beweging wordt gezien hij duikt natuur gaat zijn gang laat enkel sporen na eens klaar zijn blik in het rond weer kiezen uit alle richtingen zoals de witte vogel zich vrij voelt om te gaan zo voel ik mij…

groene lijnen golven hitte trilt boven de sawa's het geluid van een enkele bromfiets zoemende vleugels murmelend water wind ruist rondom in de verte klanken van de gamelan flarden zang stilte geluk…

ik dans achter mijn voeten aan felle kleuren voeden het verlangen naar warmte naar het trillen van hete lucht boven zondoorstoofde aarde nog even intomen mijn dorst zeker komt hierna de zomer…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

Ik ging daar naar een winkel om iets wat bestond te kopen. Ze konden mij daar niet verstaan, dus wees ik kleur aan, zweeg hoe hol, boog ik hoe rond, trilde hoe licht, bewoog ik hoogte, lengte, breedte. Ze zeiden: wiewie wiewiewie en legden heel hun toonbank vol met veel wat ik niet wilde. Ik moest naar huis terug. Ik moest er woorden bij.…

dagen gaan en dagen komen ochtend, middag avond, nacht opstaan, douchen, kleden, eten en de katten niet vergeten elke dag aan je gedacht lachen, huilen, zwijgen, zingen werk en hobby, fiets en trein gewoon de dagelijkse dingen voor het eten een glas wijn wind en regen, zon en maan liggen, lopen, zitten, staan zomer, herfst, de wind…

Dit zit goed vastgeplakt. Wel mooi papier. Een lint met krullen. Doen ze met een schaar. Ik weet niet wat jij hiervan vindt, of jij dit hebt, dat ik het ruil, dat jij dan wacht op mij, dat ik dan onderwijl wat anders voor je koop, of, want, tenzij, dat jij het houden wilt of bij vergissing denkt dat jij het toch al had, maar niet dus, of niet…

(voor Bob) de hemel grijzig blauw 'k waai met de wind en bladeren mee over het stil bekende pad, naar jou in de verte het geluid van verkeer een hond blaft, jij rust ik kniel voorzichtig bij je neer pluk dorre blaadjes weg vertel je van mijn wel en wee daarna ga ik terug en verder en ook al laat ik je hier achter je gaat in alles…

GROENTEN foute komkommers en foute tomaten in vredestijd doden door groenten en oorlog om groenten eet geen taugé in komkommertijd…