Alle inzendingen van joke

van tierelier tot goudple4 ben ik altijd van 66 klaar bij 't 7 van de appelmoes verzink ik diep in mijn ged88…

binnen word ik vast vermoord maar ik kan niet naar buiten toe en niemand die mijn gillen hoort... er moet een stichting opgericht die muggenluik in hor verplicht…

(SMS poëzie, precies 160) Wij zijn gedichten, gedichten met gezichten. Ik heb mijn eigen klank en kleur. De kleuren van de regenboog. Geluid van regendruppels in een klaterende waterval. Joke Berensen…

Ik kreeg een doosje vol natuur impressie van het eerste uur: wel elf gewelfde elfenoren toetertjes om mee te horen bosje bollen in de knop een halve bal met ster erop onduidelijke dingetjes met vlakjes en met ringetjes nootje met een diepe ziel een schelpje dat ertussen viel een lieflijk minidroogboeketje en een soort alpinopetje De…

Heimwee naar gras groen grond naar vochtige koele aarde. Heimwee naar liggen en kijken naar lucht blauw diep en ver. Heimwee naar mos zacht als fluweel naar stronken en krakende…

Hij hamert uit een stuk graniet de vrouw die hij het liefste ziet en modelleert van vette klei de ideale ronde dij. Zij hoeft geen woord te spreken om de spanning niet te breken zich ook niet te generen zo bloot en zonder kleren. Zijn muze, zo benoemt hij haar en duidt met cirkelend gebaar de lijnen van haar bil en buik gestroomlijnd…

voor Bob 22 oktober 1943 - 13 december 2006 Kerstmis wisseling van jaar en januari, guur en kil ‘t voorjaar, vol van licht en leven jonge eendjes, kikkerdril warme lome zomerdagen open deuren, open ramen langzaam ging jouw geur vervagen storm verjoeg de maand september oktober kwam met vallend blad zonder de handenvol kastanjes…

Een simpele Purmerender deed Appel en Brood in een blender hij at van die pap en werd in een klap kunstzinnig en ook veel bekender.…

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

De eerste keer nu, deze kerstdagen, die nooit meer hetzelfde zullen zijn, je was het zo gewend met zijn tweetjes, nu, alleen, dat doet zo`n pijn. Toch hoef je het niet alleen te vieren, kijk eens wat hij hier achter liet, een fijn en dierbaar gezinnetje, die verzachten jouw verdriet. Hij weet, je zult hem nooit vergeten, je zult hem missen…

De blonde haren van mijn oudste zoon zij werden gierend razendkort geschoren met grof geweld, alsof hij weer geboren moest -'t was mijn verdiende loon- zijn voorhoofd kleurde langzaam rozerood terwijl ik zwijgend naar hem stond te staren een hoge rug met krachtige gebaren stond donker voor hem, groen en groot. Iets deed mij uit dit wrede beeld…

Jij donkerblauwe kater kijkt mij meewarig aan ook 's nachts nog als ik languit lig te slapen. Kom van je plek ga achter muizen aan zodat ik onbespied de moed bijeen kan rapen om vastgeroeste vleugels uit te slaan.…

De bohoom de bohoom wordt hoe langer hoe zwakker maar geen zachte dood voor de arme stakker kermend zal hij stoer rechtop moeten staan voor hem nog geens kans om de hemel in te gaan. Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

Een grote kastanje in oud Amsterdam heeft Anne Frank inspiratie gegeven waardoor hij tijdens haar onderduik leven de plaats van een vrijheidssymbool innam. Nu wil men niet dat deze boom wordt geveld is dat wegens Anne of wegens het geld. - Er wordt al 70 dollar per kastanje betaald....volgens een omwonende, tijdens de uitzending van…

Kom, doe je handen een klein beetje open zodat ik er kleuren in kan doen sluit dan je ogen denk aan groen gras om blootsvoets in rond te lopen. Kom, laat je schouders maar eventjes los zodat ik er warmte op kan leggen zonder daarbij nog iets te zeggen maar met een kraag van donkerrood mos. Ga, als een elf een sneeuwwitte fee ga zonder…

Mensen met gesloten ogen schilder ik het liefst dromen zij of zijn ze moe van kijken. Ook oren zijn onzichtbaar bedekt met pet of sjaal volledig onbereikbaar voor kermend hard kabaal. En bij mijn nieuw gehakte beeld ontbreekt zomaar een neus geen kans voor parfum en voor rook graniet is niet poreus. Wel duidelijk aanwezig zijn de…

Een ei met gele schaal zweeft zwierend door de lucht alsof het van een tak is afgewaaid. Het cirkelt rondjes om mijn hoofd krijgt zelfs een gouden glans door herfstwind is de torenhaan gedraaid. Die heeft misschien uit eenzaamheid een kip omhoog gelokt -om haar het hof te maken- waarbij hij drie keer heeft gekraaid. Dat ei dat zo verraderlijk…

verplaatsen van punt A naar B doe ik graag op de fiets dat kost me lekker niets dus neem ik ook geen pinpas mee met witlicht voor en achter rood red ik me van een wisse dood.…

In de ochtend onstaat het wonder van het licht, zachte kleuren op je gezicht. Ik kijk naar je en streel je wang, verloren de nacht de ochtend maakt me bang. Ik sluit mijn ogen voor de zon, jij kust me zacht en ik zie sterretjes.…

1 Zittend. Denkend aan liggen. Je handen strijken rimpels in het tafellaken glad rond een gerecht dat moeilijk en te veel voor twee en niet als op het plaatje is, maar ruikt, het ruikt de ramen uit, het doet zijn best niet in te zakken, zoals een ingehouden buik niet bol te zijn - ook andersom is vergelijken. 2 Lopend. Bijvoorbeeld naar…

Ik ging niet wandelen met de hond, de hond ging wandelen met mij. Kijk, zei hij, kijk, zo doe je dat: je snuffelt wat, je kruipt eens onder groen, je doet daar wat je daar moet doen, je kwispelt - nee dat kun je niet - loopt achterna wat vleugels heeft, je rolt je op je ene zij, je andere zij, je ene zij, je mond staat op de tocht, je zoekt…

Waarom al die overuren, moet een dag dan zolang duren? Wat denken ze nu wel, jouw leven wordt een hel. Je lijkt nu wel heel sterk, om zes uur naar je werk En ‘s avond laat weer thuis niet eens meer voor de buis Eten en meteen naar bed, de wekker weer gezet. De andere dag weer vroeg op wanneer zeg je nu eens stop! Dit kan toch niet…

We waren aan het strand En stonden in het zand. Verloren met z’n twee De golven namen onze gedachten mee Ik dacht, waar zou hij aan denken Jij dacht, wanneer mag ik haar mijn liefde schenken Maar we bleven beiden stil Denken over wat de ander wil We wandelden terug naar de parkeerplaats Daar vertelde je me zonder haast Wat je…

wat ik zou willen... stilletjes met je aan het strand, zitten op een heuveltje zand, niets hoeven te zeggen, alleen als er behoefte is om iets uit te leggen. wel een gebogen arm om me heen en dan staren in de verte van de zee. aan elkaar leunen waar het moet elkaar steunen lief zijn zonder dwang ik was lang genoeg bang nu wil ik…

het glas werd door haar hand geraakt en viel met knallend hard geluid terwijl zij heel zacht voor zich uit de woorden formuleerde: ‘waarom, we hadden het toch goed?’ de wijn waaierde uit, vervormde tot purperrode schreeuw van bloed met één druk op de knop verzond ze het bericht aan hem hij reageerde niet haar hoop verdween maakte ruim…

lief van mijn leven wonend in jezelf de eenzaamheid voorbij ik streel nog eenmaal jouw gezicht en laat je vrij paniek holt in mijn wezen rond en diep verdriet doet mij het ergste vrezen jouw glimlach kust mij op de mond en hoe ik je heb liefgehad staat in mijn ogen nog te lezen...…

een dagboek schrijf je vol met jouw gedachten over de dingen die gebeuren, dag na dag en sla je later in het leven dit boekje nog eens open dan komt al wat je leest compleet met geur en beeld jouw geest weer binnenlopen... alsof het nooit is weggeweest…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

haar trage streling wekt een wild verlangen naar de zomer die me kust en lacht zij omarmt, verwarmt mijn lijf en maakt me wakker ik geef mij over aan de lente en verwacht……

ik sta voor het raam en ben alleen mijn adem wasemt op de ruiten geen vogel die ik al hoor fluiten het is zo vredig om me heen alles slaapt, het is nog vroeg stil dwarrelen vlokjes naar beneden vormen een sneeuwwitwollen laag nog door geen mens of dier betreden maar niet voor lang, de klok slaat zes de mensen zullen gaan ontwaken de dieren…