Alle inzendingen van josephine banens

een vliegtuig cirkelt letters in de lucht, de vlaggen klappen van plezier, hoog in hun masten. het volk dat lang boog onder oorlogslasten, viert dat de vijand vijf jaar later is gevlucht. dan dwalen mijn gedachten naar Irak.. na de dictator, die zijn volk lang heeft geknecht, nu vrijheid – maar daar is ook alles mee gezegd – en toekomst met…

Slaap - enige uitweg uit een overvol bestaan. Peilloos diep verkwikkend niets. Dan steeds opnieuw die droom: tot stikkens toe gevangen woel ik en parelzweet mijn onderwereld. Zwart rimpelig en onont- koombaar drijfzand. Zo machteloos, verdwaal ik in herinneringen uit de valkuil van mijn jeugd, dwingt Maartse Haas mij van een…

Vandaag de krant opengeslagen, de koppen vluchtig langs gescand, in hoofdzaak honger, armoede, ellende waarvan ik langzaam leerde dat het wende, leven gaat verder, zo is ons bekend. Maar kijk dan, onderweg naar school, een moeder met haar kind op straat vermoord. Ik zag hen liggen 's avonds laat bij het journaal. Een nieuwsflits met wat beelden…

Kerst in Irak is als iedere dag patrouilles, mortieren, handgranaten, geen water, geen elektriciteit, tanks en geweren in de straten. Kerst stelt er niet veel voor dit jaar liederen bij een bomaanslag slingers bij zelfmoordcommando’s nee - kerst wordt dit jaar een gewone dag. Kerst wordt een dag zoals iedere dag, niemand kent immers vrede…

Leeg - de brede lege stilte van het strand. Kriskras ontspoorde vogeltred verspoelt in golfslag de zilte zandloper dicteert opnieuw, opnieuw en eindeloos tot plotseling als laatste ademtocht een vogel opwiekt naar het land terwijl het tij zich keert.…

Zo’n dag waarop hier jonge spreeuwen leren vliegen. Ze kwetteren en landen met z’n zessen op een tak. Het is half negen, in Irak vertrekt een stadsbus voor zijn dagelijkse rit. Gewone mensen onderweg, een bus vervuld van eigen doodse stilte. De stilte van de misdaad in de nacht, of van een wisse dood die op z’n kansen wacht. Achterin…

Kom binnen in mijn paradijs, je weet niet wat je ziet mijn plastic gras is altijd groen geen parasol verschiet. De stenen heg hoeft niet geknipt het pad wordt nooit gewied. er is zo weinig onderhoud ga zitten en geniet! En zie je daar mijn glasfontein waar duiven van graniet als tuimelaars aan ’t spelen zijn samen met een parkiet?…

groen is het gras van buurman's gazon, groener zijn klimop met slingers. verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.…

Bagdad brandt en blijft maar branden, vreemde namen op mijn tong Basra, Najaf, Karbala, angstzweet parelt in mijn handen. hoger kolkt de brandhaardhaat doorvechtend in adempauzes terwijl moeders van soldaten bidden dat het overgaat. Bagdad brandt en blijft maar branden, bijna met de grond gelijk Kirkuk, Mosul, Baqubah, angstzweet sijpelt…

Zoals zo vaak ga ik op reis. Jij brengt me weg - niets aan de hand: 'Tot ziens, tot straks, voorzichtig zijn, gelukkig blijf je in het land!' Iets minder vaak, maar ook niet mis vertrokken we op ons gevoel. Elkaar goed vast en koffie mee, de wijde wereld als ons doel. Maar deze tocht naar etherland, met felle lamp en witte jas, maak…

Uit een voorbijgaand raam kiert vaag een naam word ik geroepen? Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

Maart is een zachte voorjaarsmaand bomen in bloesem vogels in nesten kinderen zingen met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Mensen, blij dat de zomer komt, lopen buiten zonder jas zitten al even op een terras spreken vrolijk met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Het lijkt of er niets veranderd is: zacht zwoele kruitlucht…

water slijpt steen al eeuwen druppelt tel na tel de bron zich tot een beek die eerst verborgen, schuchter, grillig, zich een pad zoekt naar het meer dan langzaam verder nog naar zee. zo ebt graniet zich terug in de natuur -------------------------- uit: 'Gaandeweg', 2007.…

Oktober sombert aan mijn deur met windstille mistige dagen herinnert me met heftige vlagen dat alles van nu af verandert van kleur. Steeds troostelozer biedt de dag - terwijl ik mij met knusheid wapen maar me toch langzaam in voel slapen - een uitweg naar het zelfbeklag. Hoe loopt dit af, denk ik nog net, voordat de winterslaap me velt…

Eerst de kruitdamp en het bloed in Parijs of in Beiroet, na het zwaailicht, de sirenes zijn er tranen, heel veel woorden, knuffels, lichtjes, heel veel bloemen, hoor je honderd namen noemen... Maar na een minuut van stilte, als de kruitdamp is verdwenen in Parijs en in Beiroet, de sirenes zijn verstomd blijf ik het staccato horen zoveel…

Modaal gezin, een dagje met de trein. Een vader, die het niet echt zitten ziet, gemakkelijk in spijkerpak voor de vakantie, staart stug naar buiten waar het bakken giet. De moeder met haar kroost in praktisch plastic en een alerte blik op haar gezicht, kijkt licht verwilderd om zich heen: is dit die dure eerste klas, die haar verplicht veel…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

Wie maakte buurman's duiven dood? De lucht trilt na bij deze vraag. Ik weet van niets, hoewel ik graag de dieren naar de hel verwenste. Het schijnt dat er een ziekte was, misschien een virus in het voer... De man zit bij zijn prijzenkast en mijmert bij de klok en ringen: de dood ligt altijd op de loer. Soms sloft hij naar het lege hok…

Wie is je trouwste kameraad, die altijd op je wacht je nooit verlaat van ’s morgens vroeg tot dat je ’s avonds weer naar bed toe gaat of desnoods heel de nacht? Ja inderdaad, dat is de vaat!…

De V van vogels in de lucht gingen op wintervleugels heen komen met zomervleugels terug klapwieken zich zo een brug tussen seizoenen. De V van vogels in de lucht met enkel één ding in hun kop willen wel heen, maar niet meer terug en in hun lijf de harteklop van nieuwe nesten. Een V van vogels in de lucht waaiert vermoeid en afgemat,…

ik wou, ik zou, ik droom… dat ik een elfje werd of soms en boom. ik ben, ik zou, ik wou… wel koningin zijn of mevrouw van jou! ik zou, ik zou, ik wou… dat jij bij mama bleef en zij bij jou, en dat er niets veranderde of liever niet zo gauw ik wou, ik zou, ik wou… dat jij mij net zo lief vond als ik jou en jij met mij ging samenwonen…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

de dagen weer korter, binnen rekken de kaarsen hun vlam naar de sterren buiten scharrelt een vogel als teken van leven. als wanhoop gelijk loopt met het donker zie ik, bij toeval, aan de voet van de wilg groen sprieten van bollen.…

M.H. blond stoere kisten, stoere woorden, klein warm handje op mijn rug, tien jaar en in verwarring. T.T. ik ben veertien, lijk ik zestien? uiterlijk, vriendinnen, kleren graag de beste van de klas nu onzeker, maar de toekomst: rijk in Beverly Hills!…

Wat wacht ik weer vertederd tot de klok van thuiskomst. Moet je mij zien, van stoot naar sloof en andersom – nu kinderlijk dom-blondjes lief: Hoe was je dag, pak ik je jas, maak snel je sleutels kwijt, verberg je spullen. Jij blijft nu hier en helemaal tot morgenvroeg van mij alleen. Ik denk de lakens boven al vast in de plooi van wat…

Neem het licht van een ster schijn er mee in het rond zie hoe dichtbij en dagreizen ver de tol van vernieling en oorlog, alles kapotmaakt wat mensen ooit bond. Ga mee met de wind diep in de woestijn en bekijk daar tienduizenden sporen; stappen van hen die verdwenen zijn of als vluchteling alles verloren. Drijf dan weg op de zee hoor hoe…

Ga, een keer nog, terug kijk wat er was dans op de balken, de blootgelegde vloer. Dein in het bed omhels je geliefden die stuivend verwolken tot eeuwig stof. Open het luik voel vervlogen licht fladdermottend langs je gezicht. Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

Opeens toen niemand er op leek te wachten kwam ABN als winnaar uit de strijd en was het halve NOS-journaal gewijd aan ons bancair succes, tot ver na achten. Maar toch, al juicht de financiële club een doorsnee mens kijkt liever naar de cup.…

Ik vraag me af na zoveel jaar hoeveel jij nu nog van mij weet, nog voor mij voelt, weet hoe het in mij voelt. Het kan toch niet zo zijn dat jij van mij inmiddels alles bent vergeten? Ik zal veranderd zijn, vanzelf, maar wil zo graag nog één keer horen uit jouw mond wat je nog ziet, herkent, desnoods in haar of in een ander. Als…

op de kortste dag zijn je dromen het langste over zomertijd bij kale takken werken piepkleine knoppen aan een nieuw begin de noordenwind raast, keukenramen klapperen, het laatste blad valt…