540 resultaten.
Kopland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 569 een dichter dichtbij
de ziel
bemiddelde met
vragende poëtische
woorden
ook al had hij weet
van het wiel
't leven vertelde hem
dat een zuiver antwoord
nooit beviel
in de werkelijkheid
die niet aan ons behoord'…
Een nieuwe morgen
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 555 ik ben de dag zo moedig moe
als de nacht zwerft door mijn bloed
en ledematen zijn verzuurd
die door zwaartekracht worden beboet;
heeft deze enkele reis te lang geduurd
komt mij nu enkel nog rusten toe
ach nee, de woestijn kent soms overdaad
gesponnen over jaren heen
verdronken soms in oude glorie
ook al zijn ze voor de ander van steen
mijn…
Nabij Zeus
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 553 op het dode punt
van de boulevard
nabij een ijzeren wapen
van weleer
staart hij ver weg
concerteren
schreeuwende meeuwen
in lawaai van golvend geweld
melodieën in een witblauwe sfeer
hij ziet in de verte
gedachten passeren
schepen, af en aan,
doch op wisselende afstand
in de herinnering
wel te verstaan
haren, dun door de jaren…
Herinnering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 522 Soms verlang ik naar het
Gezoem van een mug
Die ‘ s nachts onzichtbaar
Zoemt over mijn rug
En verhaalt van vroeger
In een bloedhete tent;
Een ongrijpbare zwoeger
Die vooral zichzelf verwent
Mijn gesnurk aanvaardt
En zoals de ervaring leert
Alleen zijn vreugd bij mij vergaart
Het geeft een binding
Midden in de nacht
Uren kan hij met…
Als de avond nadert
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 519 fijnbesnaarde klanken
vertellen over mijn innerlijke waarden
zij omsluiten heden mijn trage denken
woorden blijven liggen op de aarde
alleen mijn vingers bewegen
door wat mij wordt opgedragen
ik volg slechts de toonaangevende zegen
die opborrelt uit onaantastbare lagen
afscheid hangt boven het meer
in een dromerig hemels groen
stilte geeft…
Dikke mist
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 516 soms word je dood verklaard
ongezien en woordeloos
nog eer men is opgebaard
of niets dan goeds ontbreekt
bij de lege inhoud
van een symbolische kist
het leven blijkt dan
ijzig broos
en de naastenliefde
ja, die getuigt
van een dikke mist…
Het was Komrij
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 506 in de eeuwigheid geplaatst
is de dood van een dichter
de echo die op zijn woorden aast
*
een hart geraakt wel zoveel lichter
immers bij leven taal verbouwen
aan een zware plicht getrouwe
met lippen zo fraai in poëzie gestemd
en gehuld in een bul als levend beeld
*
zo iemand zal blijvend worden gedeeld…
Als de zon ondergaat
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 500 in helder licht
sieren lijnen
mijn avondbloem
die haar tinten tonen,
soms mijn verbeelding
doen beschijnen
een zachte zucht
geeft vaak aan de
ouderdom wat lucht
die schaduwen
kan verschonen
van een belegen dag
zo’n fluistermoment
maakt gewag
van tederheid
schept vertraging
die tot herkenning leidt…
ik zeg niet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 498 ik zeg niet
wat je al weet
pak het ook
niet in
het blijft dan
zichtbaar
het is immers
niet een schaduw
die ik bemin…
Gaan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 494 zij kijkt door het raam
en ziet haar ziel
spiegelend
in gebroken glas
waarop dromen wiegend
vervliegen
langs de lijn,
ongewild en alras
in een geblakerd aureool
dat heur haar kust
snaar voor snaar
gelijk een fluwelen gebaar,
de ontvouwende leegte sust
waar vind ik mijn lief
nog warm van lijf
die mijn hart verrukt
terwijl ik de…
Blijf maar
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 493 blijf maar thuis fluistert de wind
in mijn beide oren
vandaag kom ik
niet meer langs
denk maar aan mensen
die je toe behoren
ze vertellen
over het weer en meer
regen, kwellen
of de zon en maan
die iets over liefde vertellen
het eelt op hun ziel
de kinderen die bellen
mij zal je niet horen vandaag
ik word elders verwacht
op velden…
Axel Geza
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 484 hoog op de poten
elegant in zijn draf
wat hebben wij
van hem genoten
hij is niet meer
Axel Geza ging
en wel terug naar af
in zijn jeugdige jonkheid
zo soepel en ongedwongen
haast springerig van aard
lief, de onhandige staanders
van deze edele Vizsla
waarvan de schoonheid
telkens werd bezongen
na zoveel jaren is hij gegaan…
Doorgang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 479 mijn moeder is niet meer
al even
ze heeft lang geleefd
broos van geest
dat is niet overdreven
geaard in schraal zand
en gelovige angst
met strenge kapiteins
mijn moeder is niet meer
al even
ze heeft mij gezoogd
gedroogd
wakker gelegen
bang voor woorden van buiten
en al lang voor het einde
zich in eenzaamheid
moeten bewegen
ook nog van…
Na het middagmaal
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 466 mijn oma sliep
in een fauteuil naast
de kolenhaard,
vol overgave, ongehaast
zij was mijn uitzicht
als ik opkeek van het
slaapverwekkend gewicht
dat de school voor mij
voor morgen had vergaard
de pendule tikte de stilte vol
terwijl ik steunde op mijn elleboog
en die weer op zo'n zacht tapijt
met een rood-zwart gekleurd figuur
die mij…
Thans
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 461 morgen zal zich
spiegelen aan vandaag
maar het heden nog aan gister
zo komt het
dat ik thans een herinnering draag
waarop ik teer;
een dunne laag
zo licht als een veer
maar wel met een gouden rand;
handjes vol geluk
wil voor even gedragen worden
in geborgen gedachten
die zichzelf zalig aaneenrijgen
en niet op uitstel willen wachten…
Als vooruitgang wordt bedreigd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 458 ik liefkoos vanaf vandaag
echter wel gedurende
een overzichtelijke termijn
de karos uit het oosten
het blik verliest
zijn geboortelijnen
strepen als notenbalken
lijken van voor naar achter
op blauw en grijs
voort te deinen
glooiende flanken
ogen als het waren
naar binnen gezogen
mijn dadendrang
heeft zich…
Werkelijk
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 455 wat is toekomst
als de avond al valt
kan ik morgen nog zien
als voorstelbaar
zoals ik in mijn jeugd
naar dat wat komt
nog als onbevangen en
eeuwigheid ervaar
mijn vel
rimpelt, verdroogt
doch de ogen
zien de schoonheid
almaar meer
gedragen door wortels van
ervarend verjaren
die het heden
maar ook verleden;
mijn levensweg…
Noodlot
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 454 ik schep
deze letters
in de
schaduw
van mijn hand
het blad is
met naakte
maagden gevuld
al maar meer
vervliegend
in droog blauw
een zilte traan
valt te laat
uit aardse dauw…
Lucht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 450 het is niet zo
dat ik alles
beter weet
wel lijkt het
nu en dan
een rijkdom
als ik mijn
schaduw kant
vergeet…
Uitzicht op inzicht
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 440 nog steeds
zie ik omhoog,
iedere avond weer
daar
in het oneindige
ligt het antwoord
dat zegt;
alleen ik weet meer
heb mij daar
mee verzoend
het is goed
vaak de vraag te stellen;
wie ben Ik dan
keer op keer
inzicht omvatten
is niet te tellen
zo duidt de atmosfeer
jij bent,
doch als een
voorbijtrekkende
pauwenveer…
Als de dag van heden
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 434 de dag
sliep
geen licht
kwam binnen
ik rookte wel
en toetsen bewogen even
maar de ogen
en het denken
lieten mij
in een baarmoeder zweven
de viervoeter
bewaakte op mijn borst
ingeslopen hazenslaapjes
die aan elkander waren geregen
toen teneinde
het wakkere zich aandiende
scheen het zwart door mijn raam
was het nog een late ochtend…
Kamermuziek
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 431 de ochtend is al laat
als hij spreekt
voor eigen publiek
de kamer kent nog
een nachtelijke staat
de bejaarde pendule
is achtergrondmuziek
toch start hij
met goede morgen
al jarenlang
door niemand verstaan
wel wordt de echo
van deze geringe rede
eeuwig in stilte geborgen
daar heeft hij
weet van
stilaan…
over weinig en veel - alledaags
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 419 ik trek vandaag eens
niet de stoute schoenen aan
vervolg mijn weg op sandalen
met geitenwollen sokken
ga ik eens heerlijk
langs de bekende kant staan
ik zie dappere mensen
onderweg naar het succes
van morgen
dames in vroege winkelzucht
kinderen met volle tassen
zonder zorgen
en ik, ik sta te gapen
dat geeft nog eens lucht
een horde…
De achterkant van de schaduw
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 415 ik zie mijn schaduwkant
zo duidelijk terug
in woorden van
duistere figuren
zij wonen aan de leugenkant
spelen in het brein
bejubelen daar hun kuren
afdwalend van de rechte lijn
hun spiegelreflex herkent enkel zwart
dat lijkt op een hemelse troon
echter de balk in de ogen speelt hen part
genoeg om de waarheid te bedekken;
het geweten…
Als de dag van toen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 409 de dag is nog maagd
terwijl ik toch
door gisteren ben bevrucht
het oorverdovend lawaai
en mijn Bourgondische stijl
worden langzaam in stilte gelucht
nog 365 dagen te gaan
met voornemens die slijten
zo hoort het ook:
waarom zou ik
het genot verwijten
je moet gedrag veranderen
zeggen wijze mensen
alles met mate
zei een filosoof
een…
Dodenherdenking
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 408 ik stond er
stram
achter bloemen
op een betonnen graf
dacht aan
vrinden
met doorweekte pijn
zij,
een leven lang zoekend
verlichting te vinden
van een niet uitgesproken straf
ik stond daar even
dacht aan hen,
maar wel
aan de zijlijn…
Duizend druppels
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 404 ik drijf naar zoete wateren
vanuit het verdorde land
waar het aangeslagen meer
nog steeds zout is gekleurd
omringd met vergankelijk riet
mijn tijd lijkt daar verbeurd
de stroming zingt kussend
zowel ter linker- als rechter zijde
de strelende oeverkant
fluistert zacht over het groen
dat wacht in het verschiet
kilte verliest een ondoorzichtig…
Verder weg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 404 is de terugweg ingezet
als veel,
verder weg komt te staan
heb ik onderweg wel goed opgelet
of droomde ik,
door alsmaar voort te gaan
beschrijf ik het tanend heden
waar tafels en stoelen bevriezen
en van mijn kamer
hoeken worden afgesneden;
heb ik het dan over loslaten
of over verliezen
het kan ook zijn
dat mijn bewegende buitenring…
Liefde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 403 liefde klinkt
als verleden tijd
ook is het wezen
in onbegrip,
aards uitgedijd
het echoot ooit
in holle frasen
over een droge lip
waar is de tijd
dat we eenvoudigweg
in ogen lazen
en men woorden mijdt
of enkel de hand reikt
en warmte schenkt
in wederkerigheid
*
"ik ben voor jou lief,
als een vlinder die
in alle tederheid…
Over een grens
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 402 daar gaat zij
daar gaat zij dan
zij gaat nu pas
de lichtstad wacht
de stad wacht al lang op haar
het leven verwacht haar daar
ik voel haar ruimte
de opening naar morgen
scheppend naar vermogen
een trede omhoog in verder
in kleur en bruisend werk
zo doorgaans sterk
daar zal ze aarden
zonder achterlating, hier,
van waarden
mijn binding…