1561 resultaten.
het draagt de stilte
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 626 jouw hand glijdt
langs mijn wang
zoals de najaarswind
de bladeren streelt
het ruisen is meer
dan een geluid
iets dat nimmer
verveelt
het duidt op
een geschenk
naar verluidt
het draagt de stilte
als een zoekende bruid…
korstgenot
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 1.191 langzaam schraap ik
de roodbruine korsten
van mijn bezeerde arm;
het is peuteren met pijn
negeer het lijfelijk alarm
niet dat ik zomaar
naar bloed zou dorsten
het geeft een aanhoudende kick
en dat is dwangmatig fijn
voorzichtig gaat mijn nagel
langs de rand van gestold vocht
op zoek naar reeds blootgelegen huid
maar bij de onverwijlde…
het ongekende
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 657 benoemen is
een vruchtloos verpozen
in het ongekende
immense heel-al
toch ontkom ik niet
aan het erkennen
dat ik me doorgaans
gedragen voel
er niet meer voor
weg kan rennen
dan wel kan zeggen
wat ik er eigenlijk
mee bedoel
of dat ik deze
gewaarwording,
zo maar,
zelf heb uitgekozen…
steppevrees
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 466 zoek geen schoonheid
in bedrogen ogen
zij kijken zonder glans
de kilte heeft ze gewogen
en naar de schaduw geleid
daar spreken dorre takken
met zout getraande bladen
over desolate vlakten
die als verstomd
hun verleden verraden…
liedje van het ventje
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 1.438 ik ben voor de stilte gezwicht
en heb volgens mijn aard
zo min mogelijk uitgericht
refrein:
hij is weer trug hij is weer trug
dat kleine grijze ventje
gooi maar letters op zijn bord
hij maakt een dichie voor een centje
de lucht is dan toch opgeklaard
opdat u zeker niet gaat gissen
of anderszins ten onder gaat
refrein:
hij…
de maestro
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 358 gij zult niet,
aldus sprak de meester,
iedere dag uzelf bevredigen
dat verbleekt het dichterszaad
het is dan zoals woorden
in het luchtledige legen…
mijn testament
netgedicht
4.0 met 89 stemmen 10.212 ik lees nog eenmaal
mijn verkreukeld testament
met een christusdoorn
naast mij op de vensterbank
zo vaak heb ik
mijn laatste wens
herschreven
waar het nu
nog maar één enkel
woord kent
mij rest slechts "dank"
voor de moeder
van mijn leven…
in goede dagen
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 7.460 ik heb je lief mijn medemens
vooral in goede dagen
mijn gemoed is dan opgewekt,
kan zoveel geven
ik hoef niets te vragen
als een tegenwind mij overvalt,
mij tegen de aarde knalt
hou ik mezelf voor
door jou en jou te worden gedragen
ik hoef dan niets te vragen…
ik heb een hekel aan u
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 984 vandaag zaag ik niet door
heb er de fut niet voor
niet dat ik me er aan stoor
als ik enige onvrede hoor
er ging ook niets teloor
brak geen boor of
heb een dichtgeslibd oor
nee, mijn gedachten zijn goor
en dan moet men zwijgen
geen ellenlange rijmpjes rijgen
over zuchten, laat staan hijgen
daar ga ik uw ziel niet mee bedreigen
mijn…
goddeloze boeien
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 246 als slechts de buitenkant telt
zal genegenheid niet gedijen
wanneer jij van anderen vertelt
als enige maatstaf van leven
val ik telkens terug op de keien
word ik in de hoek gedreven
niets blijft echt van mij over
een ziel zonder mond
of die boom zonder lover
een niets
iets
de gedoofde lont
het brandend water
kan dan niet meer vloeien…
zuigend slib
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.375 een geblakerd plafond,
wanden met verscheurd behang,
een totaal leeggeroofd huis
dat negatief doordrenkt mijn gedachten
gepaard aan een duistere dodenzang
jij raakte in toenemende mate,
beklonken met een stalen gezicht,
de loodzware deuren van een sluis
waar wij eerst nog kolkten van genot
en naar elkaar werden toe gezogen,
zakkend…
wat komt dat komt
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 477 de pas ontloken zomer
kent al een weelderige bladertooi
als een overrijpe puber
te vroeg volwassen
nu al aangrijpbaar mooi
het doet mij even verwarren
dit ritme van de natuur
zal het lover nu eerder vallen
heeft de koude dag nog rust
voor een vredig openhaard vuur?
och, ik mijmer maar wat,
turend achter een raam
en het water al…
redder van de nacht
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 542 zuig mij in je armen
redder van de nacht
vertraag het doodse malen
over het vermaledijde aardse dwalen
zing met mij over jeugdige frêle velden
die glooien in de einder van mijn dromen
zij zoeken warmte met liefde te omzomen
zodat engelen de tederen maken tot helden
zuig mij in je armen
redder van de nacht
vertraag het doodse malen
over…
dodenmars
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 985 bam bam bammerde bam
daar ga ik dan
bam bam
ik lig
in de mars der doden
bam bammmerde bam klik klikkerde klik
luiden de trommels
van treurende boden
zij slaan op de hik hikkerde hik hik
ik hoor het schoffelen als valse violen
snaar slof snaar snaar
de juiste tred om achter doden te dolen
het blijft een hopeloos gebaar
slof slof…
muren van weleer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 287 ja, het is vaak lopen op sprokkelhout
eer ik het klinket nader, nabij de hoek
diep achter in de verwilderde tuin
het hangt al jaren scheef
aangedaan door de tand des tijds
juist daar ervaar ik de pracht
van het komen en gaan
van gaan en komen
ik ben daar zacht
soms in dromen
ook als ik met het heden ben begaan
zoals nu
hier sta…
ongerijmd
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.093 voormaals
vertederde ik jou
met zachte handen
waar jij nu
warentig
mijn hart verbrijzelt
met stenen
mijn tred is
wankelmoedig
alsof ik dreig
te verzanden
jij ging plots
ongerijmd hene…
unne daenckewelle
netgedicht
4.0 met 57 stemmen 7.290 icke daencke miene naoste
ghie sijt unne menske as gine aender
immer bende ghie daor vor miene surg
as icke volle bin met traone ende lit
icke voele me daen so geborg
ende vele mere as ghie ieglich wit
miene stiele is nimmer so enig tu segge
ingekeert is mere dun weghe die icke gaone
geve is vaok better uut te legge
daen unne daenckewelle…
des weders grillen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 247 twee planken, twee meter lang,
op rughoogte en verticaal
twee doorgebogen, op konthoogte, horizontaal
gehecht zonder notie aan twee stukken beton
dragen mij in de passerende zon
ik was maar even gaan zitten
kan wel op haar gaan zitten vitten
het leidt deze keer toch niet tot zomerse hitte
ze komt wanneer het wordt voorspeld
en dat is deze…
Julius Sjeekspier
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 842 langzaam loop ik leeg
gedachten verdwijnen
als ik de zwaarte van
mijn gevoelens weeg
zij zijn omrand met
gekartelde lijnen
wegrollen kunnen ze niet
dan wel morgen in
enige hoop verwijlen
ik zie de zon schijnen
maar het leven niet herrijzen
de groene bladeren gloren
maar blijken onmachtig
mijn ziel te bekoren
traag valt het doek…
inzicht door uitzicht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 751 mijn neus draagt nieuwe glazen
omhuld met lichtbruine ringen
verbonden met twee schelpen
door armen van gelijke kleur
kan mijn ziel nu beter ontwaren
daar ik de omgeving scherper zie
zal herkenning ontdoen van het maren
heb de waarheid weer onder de knie
amen
wil ik het uitzicht eigenlijk wel knechten?
neen, mijn verbeelding…
musca domestica
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 905 nog blanco is het beeld
waarop ik mijn dag wil verhalen
als mijn vingers zich vast warm lopen
door van links naar rechts te dwalen
op het door as vervuild toetsenbord
er zit een vlieg rechtsboven op het scherm
en terwijl ik dit schrijf daalt zij teder af
zoekt haar plaats vlak naast de grijze berm
alsof zij wacht wat ik te lezen verschaf…
lage landen leed
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 713 dichter in de lage landen
wat dweilt gij met inkt
op het edele pad naar
werkelijk schone poezie
zo weinigen hebben weet
van uw talrijke woorden
slechts enkelen vinden de weg
naar het fenomeen De Slechte
daar ligt nog voor een euro
al uw uitgebraakt lief en leed
dat u met passie hebt zitten knechten
ach, u hebt nog geen bundel…
het zoete van Orpheus' macht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 250 wel te ruste
de dag is volbracht
geef me over aan het onbewuste
of het zoete van Orpheus' macht
wat was het vandaag weer denken
denken en denken
aan alles en iedereen aandacht schenken
die men zo zeer verwacht
of liep ik mezelf achterna
wilde zovelen verlichten
verenigen wat onhaalbaar is
aan hen die turen achter de begonia's
bevrijdende…
val van de duisternis
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 381 fraai staat de zon in lichterlaaie
als zij vuur schiet over de duinrand
schurend langs helm en slapend zand
lijkt ze de aarde te willen verfraaien
als messen snijden meeuwen
daar waar ik hitte vermoed
strepen door een wijdse gloed
alsof het wonder even wil geeuwen
zij gaat echter stijlvol en tergend traag
haar herhalende ondergang tegemoet…
op dode stenen jagen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 567 nimmer eenzaamheid gekend
of heb je het zielenkleed nog niet afgelegd
en ben je aldoor met lucht verwend?
ook doelloos van deur naar deur gerend
en heeft het uiterlijke slechts in schijn belegd
opdat de leegte moest worden getemd?
of lig je tussen dode stenen geklemd?
eenzaamheid is aan de mens eigen
wanneer wij blijven zwijgen
of…
icke wige hin ende were
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.199 icke draoge in miene aerme
unne keint te waerme
ende drooge haore traone
welcke ut gesicht beglaenst
sie moge sich geruste waone
daer sie in miene haorte is gesloote
ende foele miene haent
waor unne kragte is onsloote
om unne kouwe wegge te slaone
welcke over dees menscke is gelaent
icke wige hin ende were
ende met miene glaensende…
op weg naar Hernehim
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 813 regen
een hemels degen
houdt mensen van de straat
ik voel me veilig onder de plu
maar stap in een plas nonderdju
was al verlaat
en na een uur van verdwalen
neem ik lijn veertien naar Zeeburg
om toch nog op tijd ergens het begin te halen
vraag me af of hij wel gaat
veel trams passeren
maar de zondag kent een ander ritme
mijn lijn rijdt…
de dood in prijzen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 348 treur maar niet met de dood in het verschiet
je zult vergaan, niemand is met je begaan
al roep je nog zo hard, vol van smart
het doel staat vast, het is tot ieders last
ik schenk je een lach, ik maak daarvan gewag
alhoewel zuur van aard en aan haat gepaard
kon je niet velen, laat staan mijzelf met je delen
je was geen vriend, dat had je niet…
ik leefde
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 450 ik leefde liefde lang
langs lange lanen
van een zomers groene lariks
in weelderige bermen
zocht het droog donzig gras
langs water met witte zwanen
waar glinsterende libelles zwermden
en ik prille stilte las
wuifde met mijn wimpers
naar naderende mussen
die ogenschijnlijk bij
iedere tedere tred
moederaarde wilden kussen
ontroering…
ga voorbij
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 454 ga voorbij
aan het voorbijgaande
het was slechts een onzinnige brei
dat zich tot heden
schijnbaar krakkemikkig
in u een weg baande
of nog gekrast moet worden op een lei
gelijk de tien geboden op stenen
ook zij vielen in duigen
leg die lei toch opzij
koestert u in het gevlei
gij zult niet buigen
neem de benen
ga bij voorbaat…