Netgedichten

netgedicht (nr. 16.285):

musca domestica

nog blanco is het beeld
waarop ik mijn dag wil verhalen
als mijn vingers zich vast warm lopen
door van links naar rechts te dwalen
op het door as vervuild toetsenbord

er zit een vlieg rechtsboven op het scherm
en terwijl ik dit schrijf daalt zij teder af
zoekt haar plaats vlak naast de grijze berm
alsof zij wacht wat ik te lezen verschaf

ik ben nu verplicht
over mijn avonturen te vertellen
maar door haar aanwezigheid
verwordt denken tot kwellen
en blijft mijn blik op haar gericht

het is geen schokkend beeld dat ik schets
maar zo ongeveer ervaar ik mijn uren
om dit alles in deze vorm te verwoorden
gaat mijn verslag een eeuwigheid duren